Τι είναι η αδεξιοκρατία. Αυτός είναι ο λόγος που κυβερνάει τώρα την Ελλάδα

Η αδεξιοκρατία είναι το δίδυμο αδελφάκι της αναξιοκρατίας. Τουτέστιν ένα σύστημα διακυβέρνησης, όπου οι λιγότερο ικανοί να ηγηθούν, εκλέγονται από τους λιγότερο ικανούς να παράγουν και στο οποίο σύστημα, τα λιγότερο ικανά μέλη της κοινωνίας επιβιώνουν, πετυχαίνουν και επιβραβεύονται με αγαθά και υπηρεσίες, που πληρώνονται από τον κατασχεθέντα πλούτο ενός ολοένα και συρρικνούμενου αριθμού παραγωγικών ατόμων.

Ο παραπάνω ορισμός δεν είναι δικός μου αλλά προέρχεται από το μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας Ζαν ντ’ Ορνεσόν, ο οποίος εφηύρε την λέξη «inaptocratie» που εμφανίζεται στα γαλλικά λεξικά και σημαίνει «Αδεξιοκρατία».

Το επόμενο είναι δικό μου. Η αδεξιοκρατία είναι η χειρότερη μορφή της κακιστοκρατίας. Αν πράγματι κυριαρχούσαν οι (κάθε είδους) άξιοι το πιθανότερο είναι πως θα επέβαλαν στους ανάξιους την πιο σκληρή δικτατορία.

Για να μην συμβεί αυτό η φύση έδωσε στους φελλούς την ιδιότητα να επιπλέουν σε όλες τις καταστάσεις. Η φυσική αντίσταση απέναντι στην δύναμη του ισχυρότερου, του ικανότερου, του δυνατότερου, του εξυπνότερου, του ομορφότερου, του καπατσοτέρου, του τυχεράκια έστω, είναι η μετριοκρατία. Τουτέστιν: η δικτατορία των μετρίων! Η οποία προκρίνεται σαν ισσοροπιστικό σύστημα λόγω της ισότητας που εγγυούνται οι δημοκρατικές διαδικασίες, ενώ στην πραγματικότητα είναι μια εκφυλισμένη, τρε μπανάλ ψευτοδημοκρατία που ικανοποιεί τα παρά φύση ανώμαλα γούστα των εκάστοτε επιβητόρων της.

Η πλήρη απαξίωση της μετριοκρατίας οδηγεί στην πλήρη κακιστοκρατία. Τουτέστιν: στην επικράτηση των χειρότερων που υπάρχουν. Των κάκιστων. Φέρνει στην εξουσία το χειρότερο καθεστώς. “Και αυτή η ανωμαλία”, – που θα έλεγε και ο Σεφέρης – ανατρέπεται μόνο με ασύμμετρη όσο και αναπάντεχη επανάσταση.

Την εποχή που προβληματιζόμασταν με τον Άλμπερτ
αν θα έπρεπε να ανακοινώσουμε την θεωρία της σχετικότητας

Η χειρότερη μορφή κακιστοκρατίας, όπως προείπα, είναι η αδεξιοκρατία. Αυτή πάρα πολύ δύσκολα ανατρέπεται διότι, ως γνωστόν, είναι η δίδυμη αδελφή της βλακείας. Και, πάλι ως γνωστόν, η βλακεία είναι αήττητη.

Η κατακα(η)μένη Ελλαδίτσα μου είναι θύμα της αδεξιοκρατίας. Η οποία κρύβεται πίσω απ τον μανδύα μιας φέικ αριστοκρατίας. Ότι και καλά κυβερνούν οι άριστοι ενώ η κακιστοκρατία έφερε στην διαχείριση των κοινών πραγμάτων τους πλέον αδέξιους.

Είμεθα εναντίον κάθε είδους μετριοκρατίας. Τουτέστιν αναξιοκρατίας. Άρα και κακιστοκρατίας και κυρίως της αδεξιοκρατίας. Είμεθα εναντίον και κάθε αξιοκρατίας, της δήθεν αριστοκρατίας που οδηγεί στα πιο σκληρά ολοκληρωτικά καθεστώτα. Τι πρεσβεύουμε;

Πρεσβεύουμε (ως νέο κίνημα που είμεθα) την αξιολογία. Επ ουδενί η αξιολογία δεν αποτελεί μια κατασκευασμένη ιδέα. Είναι μια επιστήμη, με μέθοδο και εργαλεία που μπορούν να προσδιορίσουν με αξιοπιστία τη γνώση, την εμπειρία, αλλά πάνω από όλα την ικανότητα των ανθρώπων να ερμηνεύουν και να αναλύουν τις καταστάσεις που τους περιβάλλουν.

H Αξιολογία (Axiology) είναι η επιστήμη που μελετά τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι αξιολογούν και κρίνουν. Οφείλει το όνομά της στην ελληνική λέξη που παράγεται από τα συνθετικά «άξιος» (αξία) και «λόγος» (επιστήμη).

Η Αξιολογία καθιερώθηκε ως επιστήμη από τον καθηγητή Φιλοσοφίας Robert S. Hartman, Ph.D., ο οποίος τεκμηρίωσε λογικά τη θεωρία της αξίας, θέτοντας έτσι τις βάσεις μιας «επίσημης», επιστημονικής αξιολογίας.

Η Αξιολογία επικεντρώνεται στη λογική ιεραρχία της αξίας, η οποία έχει τρεις βασικές διαστάσεις αξίας, που αντιπροσωπεύουν διαφορετικές έννοιες και όψεις της πραγματικότητας: εγγενής (άνθρωποι), εξωγενής (πράγματα), συστημική (ιδέες).