Τι μαρτυρά το βλέμμα των προσφυγόπουλων

Έχετε προσέξει όλους αυτούς που παίρνουν θέση ενάντια στα προσφυγόπουλα; Αυτούς που εύχονται με έναν μαγικό τρόπο να μην είχαν φτάσει ποτέ στη χώρα μας; Έχετε προσέξει τι αποφεύγουν περισσότερο από όλα; Το βλέμμα αυτών των παιδιών.

Και δεν αναφέρομαι μόνο σε όσους εκφράζουν απροκάλυπτα τις απόψεις τους, όπως έγινε με το πρόσφατο γεγονός στο Ωραιόκαστρο, αλλά και σε όσους σιωπούν. Σιωπούν μια και βρέθηκαν κάποιοι άλλοι να παίξουν αυτόν τον ρόλο του προστάτη της πατρίδας μας και τους έβγαλαν από τη δύσκολη θέση να τον παίξουν οι ίδιοι.

Νιώθουν ικανοποίηση που κάποιος επιτέλους ύψωσε το ανάστημά του και τα είπε έξω από τα δόντια. Και χαμογελούν. Γιατί, όμως, τόση κακία απέναντι σε ανυπεράσπιστα παιδιά; Γιατί τόσος θυμός, τόσο μίσος; Τι ακριβώς φοβούνται;

Το βλέμμα των παιδιών. Αυτό φοβούνται.

Το αισθάνονται εξεταστικό, υποτιμητικό και δεν νιώθουν καλά. Είναι ένα βλέμμα που πολλές φορές δεν το θέλουν, που προσπαθούν να του ξεφύγουν. Φοβούνται πως θα ανακαλύψει κάτι που κρύβουν από τον ίδιο τους τον εαυτό. Θυμώνουν. Γίνονται σκληροί μαζί του. Γιατί έχουν αυτό το βλέμμα; Τι βλέπουν; Άραγε θέλουν πραγματικά να μάθουν; Όχι. Δεν την αντέχουν την απάντηση. Τα παιδιά βλέπουν πάντα αυτό που εμείς δεν θέλουμε να δούμε.

Το ανυπεράσπιστο πλάσμα που υπήρξαμε κάποτε και έχουμε ξεχάσει. Αυτό που μας προκαλεί ντροπή και απέχθεια και έχουμε θάψει στη γωνία του παρελθόντος. Νιώθουν γυμνοί και ανυπεράσπιστοι μπροστά του και το πολεμούν.

Ο σεβασμός προς τον άλλον δεν είναι παρά μια μορφή αυτοσεβασμού

Και η δικαιολογία πάντα εύκολη. Απομονώνουν αυτά τα παιδιά γιατί μάχονται για το μέλλον των παιδιών τους. Και δεν καταλαβαίνουν ότι με αυτόν τον τρόπο υπονομεύουν το μέλλον τους. Τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά θα παραμείνουν στη χώρα μας. Θα μεγαλώσουν και θα ζήσουν μαζί με τα παιδιά μας. Θα γίνουν πολίτες αυτού του τόπου και θα συμβάλλουν στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Με τι εφόδια; Με τι παιδεία;

Με το να βοηθάμε τους πρόσφυγες τελικώς βοηθάμε εμάς. Με το να τους πολεμάμε, πολεμάμε το μέλλον των παιδιών μας.

Αυτόν τον παραλογισμό πολλοί από εμάς δεν μπορούν να τον δουν. Το βλέμμα των προσφυγόπουλων, όμως, τον μαρτυρά καθημερινά…