Τι θα έκανα σήμερα αν ήμουν στην θέση του Αλέξη Τσίπρα

Θα υπέβαλα, ως όφειλα, την παραίτησή μου στα όργανα του κόμματος και στην κοινοβουλευτική ομάδα.

Η παραίτησή μου δεν θα γινόταν δεκτή, γιατί, αυτή την στιγμή, δεν υπάρχει καμιά εναλλακτική.

Θα παρέμενα πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ μετά από παράκληση όλων.

Θα πρότεινα επικεφαλής του νέου εκλογικού αγώνα μια γυναίκα.

Την Λούκα Κατσέλη.

Επί του προκειμένου.

Εκείνη, μετά από παράκληση όλων, φαντάζομαι, θα δεχόταν.

Η πρόταση Της προς όλη την Κέντρο – Αριστερά (ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, Πλεύση Ελευθερίας, ΜΕΡΑ 25, Συμμαχία Ανατροπής, ΑΝΤΑΡΣΙΑ, και πλήθος άλλα σχήματα και ανένταχτους) θα ήταν σαφέστατη: συμφωνία σε ένα μίνιμουμ κοινωνικό πρόγραμμα και κοινή κάθοδο στις ερχόμενες εκλογές με την μορφή μεγάλου πολιτικού συνασπισμού.

Αν υπήρχε αντιπρόταση για άλλη γυναίκα επικεφαλή που θα μπορούσε να κερδίσει το δημοψήφισμα απέναντι στον Μητσοτάκη, θα την αποδεχόμουν.

Όσοι εκλέχθηκαν θα ήταν στην ίδια σειρά, σε λίστα, ενώ κάποιες από τις επόμενες θέσεις θα προτείνονταν αναλογικά σε όλα τα μικρότερα εκτός βουλής κόμματα.

Αν η πρόταση αυτή δεν γινόταν αποδεκτή, θα έπινα το πικρό ποτήρι μέχρι την τελευταία γουλιά.

Θα πήγαινα επικεφαλής στην ύστατη μάχη με κίνδυνο να συντριβώ.

Ποτέ δεν ξέρεις, μπορεί να γυρίσει το μάτι του κόσμου, να υπάρξουν απίθανα αντανακλαστικά.

Μπορεί η δεύτερη συνεχόμενη ήττα να είναι πιο αξιοπρεπής.

Όμως το πιθανότερο τώρα είναι το ΠΑΣΟΚ να διεκδικήσει με αξιώσεις ακόμη και την θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Και να φυλλορροήσουν κι άλλοι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ προς το ΚΚΕ, αλλά και προς την Πλεύση Ελευθερίας και το ΜΕΡΑ 25 που θα χρειάζονται ελάχιστους ψήφους ακόμη -δεδομένης και της νέας αύξησης στα ποσοστά της καλοκαιρινής αποχής -για να μπουν στην επόμενη βουλή.

Ο κίνδυνος είναι να μην θεμελιωθεί, έστω και σαν ισχυρή αντιπολίτευση, η προσδοκία του μεγάλου «ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία» και να κλείσει ο ιστορικός κύκλος αυτού του ταλαντούχου και πρόθυμου νεαρού που εφηύρε η Ελληνική κοινωνία για να απαντήσει στην οικονομική βία των μνημονίων.

Η Κέντρο – Αριστερά αφού ματώσει κι άλλο, θα βρει γρήγορα τον τρόπο να ανασυγκροτηθεί και να επανέλθει στην εξουσία.

Δεν θα υπάρχουν μεγάλα περιθώρια για «ακαδημαϊκή συζήτηση» σχετικά με την ήττα.

Τα «πέτρινα χρόνια» που θα ακολουθήσουν θα επιταχύνουν όλες τις αλλαγές και τις ανακατατάξεις που θα απαιτηθούν.

Καμία γκρίνια.

Αναστοχασμός.

Ευφυία.

Υπερηφάνεια.