Τι θα σημάνει για την παγκόσμια οικονομία ενδεχόμενος εμπορικός πόλεμος

Οι συνέπειες ενδεχόμενου κανονικού εμπορικού πολέμου μεταξύ των ΗΠΑ και των υπολοίπων χωρών θα είναι καταστροφικές για την παγκόσμια οικονομία, όσο και η ύφεση του 2008-2009.

Αυτό προειδοποιεί το Συμβούλιο Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων της Γαλλίας, το σώμα που συμβουλεύει τον πρωθυπουργό της χώρας, εκφράζοντας την εκτίμηση ότι σε μία τέτοια περίπτωση οι ΗΠΑ και η Κίνα θα μπορούσαν να χάσουν μόνιμα το 3% του ΑΕΠ τους και η Ευρωπαϊκή Ένωση 4%!

Ειδικά για την ΕΕ, μία τέτοια εξέλιξη συνεπάγεται απώλεια 1.250 ευρώ ετησίως ανά κάτοικο.

Ως «γενικευμένο εμπορικό πόλεμο», το Συμβούλιο χαρακτηρίζει ενδεχόμενη αύξηση κατά 60 ποσοστιαίες μονάδες των δασμών σε προϊόντα μεταποίησης και περιορισμούς στις υπηρεσίες μεταξύ των βασικών εμπορικών εταίρων.

Όπως ανέφερε ο επικεφαλής του Συμβουλίου Φιλίπ Μαρτέν, οι αυξήσεις δασμών αυτού του μεγέθους αντιστοιχούν στις αυξήσεις που έγιναν κατά τη δεκαετία του 1930. Σήμερα, οι δασμοί είναι χαμηλότεροι του 3% κατά μέσο όρο στις ΗΠΑ και την ΕΕ.

Σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ, οι οικονομικές απώλειες από έναν κανονικό εμπορικό πόλεμο θα ήταν χειρότερες για σχετικά μικρές, ανοικτές οικονομίες, ξεπερνώντας το 10% του ΑΕΠ για τον Καναδά, την Ιρλανδία, το Μεξικό, τη Νότια Κορέα και την Ελβετία.

Και στην περίπτωση όμως που ο εμπορικός πόλεμος είναι λιγότερο εκτεταμένος (πχ αύξηση δασμών 25%), ο αντίκτυπος θα είναι και πάλι τεράστιος με πτώση σχεδόν 60% στο διμερές εμπόριο μεταξύ της Κίνας και των ΗΠΑ.

Η πρόταση του Συμβουλίου για την αντιμετώπιση μίας τέτοιας κρίσης, περιλαμβάνει τον συντονισμό αντίμετρων στις ήδη ισχύουσες και τις σχεδιαζόμενες αυξήσεις δασμών της Ουάσινγκτον με εμπορικούς εταίρους, όπως η Ιαπωνία και ο Καναδάς, ενώ πιέζει για μεταρρυθμίσεις από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου (ΠΟΕ).

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του, η Ευρώπη θα πρέπει να συνεχίζει να επιδιώκει διμερείς εμπορικές συμφωνίες ως «πολιτική ασφαλείας¨, που θα μπορούσε να περιορίσει τον αντίκτυπο ενός κανονικού εμπορικού πολέμου.

Ωστόσο, η ΕΕ δεν θα πρέπει να αποδεχθεί μελλοντικές συμφωνίες εκτός κι αν η χώρα-εταίρος έχει επικυρώσει τη Συμφωνία του Παρισιού για το Κλίμα και τα πρότυπα του ΟΟΣΑ για την αντιμετώπιση των κενών στη διασυνοριακή φορολόγηση των επιχειρήσεων, καταλήγει.