Το έγκλημα Μητσοτάκη και Μηταράκη
Γράφει ο Ευθύβολος
Διαβάζω: «Αναχώρησαν σήμερα (σ.σ. την Τρίτη) από το Διεθνές Αεροδρόμιο της Αθήνας «Ελ. Βενιζέλος» με προορισμό την Πορτογαλία, 43 Αφγανοί αναγνωρισμένοι πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο, στο πλαίσιο της διμερούς συμφωνίας Ελλάδας-Πορτογαλίας, η οποία προβλέπει συνολικά τη μετεγκατάσταση 1.000 αναγνωρισμένων προσφύγων και αιτούντων άσυλο».
Έτυχε να βρίσκομαι και εγώ στην πτήση 720 της Aegean για τη Λισαβόνα την Τρίτη. Και είχα την τύχη να κάθομαι σε θέση με έναν τρίχρονο μπόμπιρα και τον πατέρα του, στο ταξίδι της ελπίδας.
Μπόρεσα να ανοίξω κουβέντα με τον πατέρα του. Ήταν, δεν ήταν 35 χρονών, φορούσε ένα ευρωπαϊκό κουστούμι και μιλούσε αγγλικά, πολύ καλύτερα από μένα. Στο πίσω κάθισμα η γυναίκα του, με τη νεαρή κόρη τους.
Τον ρώτησα αν είναι καθηγητής. Όχι, απάντησε, μηχανικός υπολογιστών έχει σπουδάσει. Καθώς η πτήση Αθήνα- Λισαβόνα υπερβαίνει τις τέσσερις ώρες, πιάσαμε κουβέντα.
«Μα γιατί δεν έμεινες στην Ελλάδα;», διατύπωσα την απορία, οι μηχανικοί υπολογιστών είναι «ανάρπαστοι» σε όλη την Ευρώπη. «Κανείς δεν μου έδωσε δουλειά, η Ελλάδα έδειξε πως δεν μας θέλει», ήταν η αφοπλιστική απάντηση.
Δυστυχώς, ο Μωχάμετ (το όνομά του) δεν είναι ο πρώτος πρόσφυγας-μετανάστης που χάνεται από την Ελλάδα, γιατί κανείς δεν εκτίμησε τα προσόντα του, όπως θα έκανε κάθε σοβαρή χώρα…