Το ηθικό πλεονέκτημα της… Αριστεράς

Τα συστήματα και τα υποσυστήματα του παρελθόντος, όχι μόνο παραμένουν αλώβητα, αλλά κουνούν και το δάχτυλο στην κυβέρνηση.

Λίγη σημασία έχει -αν και είναι γνωστό στα δημοσιογραφικά γραφεία- ποιος ή ποιοι «έσπρωξαν» την ιστορία με τις offshore σε κυριακάτικη εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας. Λίγη σημασία έχει, αν η κυβέρνηση εξωθήθηκε σε αναδίπλωση ή ξεμπρόστιασε τη Νέα Δημοκρατία, εισάγοντας καθολικούς κανόνες απαγόρευσης στη συμμετοχή πολιτικών προσώπων σε εξωχώριες εταιρείες.

Ακόμη λιγότερη σημασία έχουν, αν το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης βρίσκεται, πράγματι, εγκλωβισμένο σε ένα «ογκώδες στρατηγικό αδιέξοδο» ή αν -ελλείψει ενός στοιχειώδους αμυντικού μηχανισμού- το Μέγαρο Μαξίμου και η κυβέρνηση, συνολικά, αναγκάζονται σε καθημερινή βάση να αποδεικνύουν ότι δεν είναι ελέφαντες.

Το βασικό ερώτημα είναι άλλο: Διατηρεί η κυβέρνηση το ηθικό πλεονέκτημα της… Αριστεράς; Ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, κατά την ομιλία του στη Βουλή την Τετάρτη, στο φόντο της διαδικασίας επικύρωσης της νέας «βελτιωμένης» τροπολογίας για τις offshore, κάλεσε «να τελειώνει αυτό το παραμύθι» και πρόσθεσε: «Εμείς δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα, γιατί δεν μας κρατάει κανένας στο τσεπάκι του».

Αν υποθέσουμε ότι έτσι είναι τα πράγματα -και δεν έχουμε λόγους να αμφιβάλλουμε για τον πρωθυπουργό, προσωπικά,- γιατί ξέφυγε από τον προγραμματισμό η θέσπιση ενός αυστηρότερου πλαισίου ελέγχου για το λαθρεμπόριο καυσίμων; Γιατί επικρατεί σιγή ιχθύος γύρω από τις περίφημες «λίστες Λαγκάρντ;». Ισχύει η δέσμευση του αναπληρωτή υπουργού Δικαιοσύνης, Δημήτρη Παπαγγελόπουλου, από τις 16 Ιανουαρίου 2016, ότι «θα λογοδοτήσουν οι πάντες;». Ολοκλήρωσαν οι εισαγγελείς τους ελέγχους στους 10.000 και πλέον λογαριασμούς της λίστας Μπόργιανς;

Δεν παραβλέπουμε το έργο που έχει, ήδη, συντελεστεί. Είναι γεγονός, πως τόσο οι έλεγχοι όσο και τα δημόσια έσοδα από την είσπραξη προστίμων και αναλογούντων έχουν διπλασιαστεί τον τελευταίο χρόνο. Αρκεί; Τα «πολλά εκατομμύρια», πάντως, στα οποία προσέβλεπε αρχικώς η κυβέρνηση, δεν τα έχουμε δει ακόμη.

Πόσο αριστερό ή ηθικό είναι, δύο τουλάχιστον υπουργοί να παραδέχονται, σε ιδιωτικές συνομιλίες τους, ότι έχουν βρει «σκελετούς» στα γραφεία των υπουργείων τους, από παράτυπες ενέργειες προηγούμενων κυβερνήσεων, χωρίς ωστόσο να «ανοίγει μύτη;». Σε ποια φάση, αλήθεια, βρίσκονται οι έλεγχοι στα εξοπλιστικά; Γιατί δεν ανοίγουν παλαιότερες «σκοτεινές» υποθέσεις που σχετίζονται με την ενέργεια και τους αγροτικούς συνεταιρισμούς;

Γιατί, ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη η -για πρώτη φορά- αδειοδότηση των τηλεοπτικών σταθμών, δεν πραγματοποιήθηκε έλεγχος στα μετοχολόγια των καναλιών; Πώς συνέβη και πρώην «εχθροί» έγιναν νυν «σύμμαχοι;». Γιατί δεν ανοίγει η ιστορία με το διαφημιστικό χρήμα; Τι είναι αυτό που εμποδίζει την κυβέρνηση να θεσπίσει τη δημοσιοποίηση όλων των καταστάσεων με τα μίντια που υποδέχθηκαν διαφημίσεις από ΔΕΚΟ την τελευταία δεκαετία; (στα πρότυπα του ίδιου μέτρου που ισχύει για τις τραπεζικές καταχωρίσεις).

Δεν υποστηρίζουμε την άποψη ότι θα πρέπει να πέσει πέλεκυς αντεκδίκησης ή ότι θα πρέπει, σώνει και καλά, να υψωθεί ρομφαία «κάθαρσης» – παρότι αυτό απαιτεί η πλειοψηφία. Ωστόσο, πόσο δίκαιο είναι, να αυξάνεται ο ΦΠΑ και να μετατοπίζονται (άμεσα ή έμμεσα) νέα βάρη στους πολλούς, όταν την ίδια στιγμή ορισμένοι παραμένουν κρυμμένοι ή απολαμβάνουν ένα καθεστώς ιδιότυπης ασυλίας; Ο κόσμος αναμένει δικαίωση: να οδηγηθούν στη φυλακή όσοι αποδεδειγμένα καταχράστηκαν δημόσιο χρήμα, να κατασχεθούν κεφάλαια και περιουσίες που οικοδομήθηκαν πάνω στην παρανομία και να τεθούν νέοι κανόνες αξιοκρατίας και ισονομίας σε όλα τα επίπεδα. Το αίσθημα απόλυτης δικαιοσύνης δεν έχει ακόμα εμπεδωθεί. Η επιλογή είναι μία, δεν υπάρχει άλλη: ΌΛΑ ΣΤΟ ΦΩΣ.

Υ.Γ. Παιδιά, επιστρέψτε τώρα τις μίζες σας, απ΄ όπου κι αν προέρχονται…