ΤΟ ΜΕΤΡΟ είναι το τρένο !

ΓΙΑ ΤΟ ΤΡΕΝΟ που πενθεί τα παιδάκια μας στα Τέμπη ΚΑΙ ΤΟ -πλάκα με κάνεις;- νεοφυές ΜΕΤΡΟ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ μας, ολίγος πικρόγλυκος λόγος πάλι σήμερα.

ΠΑΡΤI ΣΤΗ ΣΗΡΑΓΓΑ! Πεζοπορία στο μετρό Θεσσαλονίκης. Στο πιο σύγχρονο μετρό του κόσμου, την Κυριακή 29 Φεβρουαρίου 2025, θα επαναλάβουμε την πεζοπορική διάσχιση της σήραγγας του μετρό Θεσσαλονίκης. Θα έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε από πολύ κοντά αυτό το μεγαλείο της σύγχρονης μηχανικής, εναρμονισμένο τέλεια με τα αρχαία ευρήματα.

ΠΡΟΣΟΧΗ: Σε περίπτωση που εκείνη την Κυριακή το μετρό λειτουργεί κανονικά, η εκδρομή μετατίθεται για την επόμενη Κυριακή. Σιγά μη δουλεύει συνέχεια.

ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΣ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ: Φακός κεφαλής, κιτ επιβίωσης για τουλάχιστον 5 ημέρες, φτυάρι και δορυφορικό τηλέφωνο.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ, έτσι απλά, ΕΝΑ ΤΣΙΓΑΡΟ ΔΡΟΜΟΣ η απόσταση από την όποια τραγωδία στη… ΔΙΩΞΟΦΟΒΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ. Είναι και οι δύο παιδιά του ίδιου δράματος.

ΤΑ ΤΡΙΑ ΠΑΙΔΙΑ του αρχαίου ελληνικού δράματος είναι η κωμωδία, η τραγωδία και το σατυρικό δράμα (το οποίο και η μηδαμινότητά μου προσπαθεί να εξ-υπηρετήσει).

«ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΙΚΟ να βγάζει προβλήματα, είχαν μόνο 38 χρόνια να το ετοιμάσουν» είπε «ψύχραιμος» ο Σαλονικιός χιουμορίστας του Ράδιο Αρβύλα Αντώνης Κανάκης.

ΔΙΑΒΑΖΩ την ανοιχτή επιστολή προς την Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων της Μαρίας Καρυστιανού. Ζητά την ανάκληση της διάταξης Φλωρίδη για τα παρατηρητήρια σε δίκες με βάση την οποία «απαγορεύεται η ολική ή μερική μετάδοση με οποιονδήποτε τρόπο, ιδίως μέσω της τηλεόρασης, ραδιοφώνου, διαδικτύου (…) της δίκης, ενώπιον ποινικού, αστικού ή διοικητικού δικαστηρίου».

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ καμία απολύτως ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΚΕΝΟΥ ανάμεσα σε τίποτα. Πώς εξηγείται αυτό το «παράδοξο»; Μα, φυσικά με βάση τις θεωρίες -τις σκεπτομορφές- του Χάους, του οποίου η τυχαιότητα είναι η -ακατανόητη σε εμάς- μέθοδος που χρησιμοποιεί. Τουτέστιν: Την Ευρυθμία του *χαF<XAFOΣ στην Θεογονία του Ησιόδου, την αριστοτελική εικόνα του αδιαίρετου Κόσμου -της πλήρους ανυπαρξίας του άδειου χώρου-, την αρχέγονη προσέγγιση της ΠΑΝ.δη.ΜΕΙΑς, τη μαγεία του Χάους το οποίο δημιουργεί τα ίχνη μιας ιδιόμορφης-απόκρυφης τάξης που τη συναντάς στους Ηράκλειτο, Πυθαγόρα, Λάο Τσε, Τάο Τε Τσινγκ, Μπαγκαβάτ Γκίτα, τη δίνη των αριθμών που ιχνηλατεί ο Μάντελμπροτ στη μυστηριώδη προσωπικότητα των Fractal, την αρχή της απροσδιοριστίας του Χάιζενμπεργκ και της συμπληρωματικότητας του Μπορ, τη δημιουργία ενός όντος με σταθερές συνήθειες και «βηματισμό μεθυσμένου» κατά Μλοντίνοφ, τις δομές του διασκορπισμού, τους χειμάρρους των σημείων διακλάδωσης, το οριακό σημείο πολυπλοκότητας, το φράγμα της εντροπίας, τις διαλείψεις (intermittencies) όπου νησίδες τάξης παρεμβάλλονται μέσα στις περιοχές του Χάους.

ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΣΤΑΣΗ δεν υπάρχει, πουθενά και σε τίποτα. ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ. Το μετρό ΕΙΝΑΙ το τρένο!

ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝ.δη.ΜΕΙΑ! (τη σκηνοθέτησε και ο γλυκός μου ο Πιατάς και σαρώσαμε τα βραβεία στο Λονδίνο, ηθο-ποιώντας μαζί με τον πρύτανή μου στη Φιλοσοφία, Θεοδόση Πελεγρίνη).

ΔΕΝ ΤΟΝ ΞΕΡΩ, όπως όλοι, από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΠΙΑ τον Γιάννη, αλλά από πολύ παλαιότερα, όταν στα 1979 ήταν επικεφαλής της ΚΝΕ στη Νομική. Δεν υπάρχουν λόγια, συλλυπητήρια.