Το παιχνίδι της υπομονής

Προσπάθεια να ξεχάσει τα όσα ευτράπελα έγιναν με τον Πάνο Καμμένο το τελευταίο διάστημα, επιδιώκει ο πρωθυπουργός. Ο Αλέξης Τσίπρας γνωρίζει καλά ότι ο υπουργός Εθνικής Άμυνας έχει κάνει άνω – κάτω την κυβέρνηση. Γνωρίζει επίσης ότι η Κοινοβουλευτική Ομάδα του «βράζει» σε βάρος του. Άλλωστε ο ίδιος ο Νίκος Φίλης, ο εκφραστής εν πολλοίς της «αιρετικής» άποψης στο κόμμα, έχει από το περασμένο σαββατοκύριακο προαναγγείλει ότι πλησιάζει το τέλος της συγκεκριμένης «κυβερνητικής συνεργασίας». Όμως ο πρωθυπουργός συνεχίζει να δίνει ευκαιρίες στον Πάνο Καμμένο για να πάψει να πυροδοτεί το κλίμα με εμπρηστικές δηλώσεις. Ως πότε;

Το ερώτημα αυτό πλανάται πάνω από το Μέγαρο Μαξίμου, από την στιγμή που ο πρωθυπουργός επέλεξε τον Καμμένο, έναντι του Κοτζιά. Είναι προφανές ότι η επιλογή αυτή δεν έγινε με στενά πολιτικά χαρακτηριστικά. Άλλωστε, η χθεσινή απουσία Κοτζιά από τη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κόμματος, θα μπορούσε να ερμηνευθεί και ως ξεκάθαρη έκφραση ενόχλησης του πρώην υπουργού Εξωτερικών για τις ενέργειες και τις επιλογές του πρωθυπουργού.

Όμως στο Μαξίμου επιμένουν να προσπαθούν να κρατήσουν την υπόθεση αυτή, όσο γίνεται πιο χαμηλά. Η αιτία είναι προφανής: Τις επόμενες ημέρες έρχονται τα πρώτα θετικά μέτρα στη Βουλή. Θα ήταν τουλάχιστον αυτοκτονικό η κυβέρνηση να θέλει να δείξει στους πολίτες ότι αλλάζει «βηματισμό» προς το θετικότερο και την ίδια στιγμή να λειτουργεί υπό καθεστώς εσωτερικής διαμάχης.

Ο πρωθυπουργός θέλει να αποφύγει όσο γίνεται αυτές τις τάσεις αυτοκτονίας που εκδηλώθηκαν το προηγούμενο διάστημα. Αν έχει μία ελπίδα να δώσει τη μάχη των βουλευτικών εκλογών, όποτε και αν αυτές διεξαχθούν, πρέπει τα θετικά μέτρα να περάσουν στους πολίτες. Χωρίς εσωτερικές αντεγκλήσεις, χωρίς δηλώσεις εκατέρωθεν, χωρίς αλλαγή της ατζέντας.

Η προσπάθεια αυτή, εμπεριέχει σε μεγάλο βαθμό το στοιχείο της υπομονής. Ο πρωθυπουργός πρέπει να συνεχίσει να υπομένει τον Πάνο Καμμένο και τις όποιες εκρήξεις του. Είναι ένα παιχνίδι όμως, που είναι άγνωστο ως πότε θα συνεχίσει να το παίζει το Μαξίμου. Ως γνωστόν, η υπομονή εξαντλείται…