Το πικρό ποτήρι

Αρνήθηκε να κάνει μία δήλωση, έστω και για τα μάτια του κόσμου, για την δολοφονία του Μιχάλη. Είδε τον πρόεδρο της ΟΥΕΦΑ Τσεφερίν ως… μάνα εξ ουρανού για να αποποιηθεί τις ευθύνες του ιδίου και της κυβέρνησής του.

Έγινε ρεντίκολο καθώς ανακοίνωσε ως νέα, ψηφισμένα μέτρα πριν από ενάμιση χρόνο, τα οποία ουδέποτε έχουν εφαρμοστεί. Παραδέχθηκε, δηλαδή, την πλήρη αποτυχία του.

Περίμενε πως μετά τη συνάντηση της Τετάρτης, θα μπορούσε να βάλει ένα κάποιο τέλος στο ζέον θέμα των ημερών το οποίο έχει μονοπωλήσει το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης, αλλά τα έκανε μαντάρα.

Πως μπορεί, πλέον, να τον εμπιστευτεί ο Τσεφερίν, όταν διαπιστώνει ότι τον κοροϊδεύει μέσα στα μούτρα του;

Και επειδή στην ΟΥΕΦΑ δεν απαγορεύεται να ακούγεται και η άλλη άποψη, σαφώς και θα έχουν μάθει τα ομαδικά πυρά της αντιπολίτευσης κατά του πρωθυπουργού.

Όπως έχουν και σαφή γνώση τόσο για τα όσα συμβαίνουν με τους Έλληνες χούλιγκανς, ποιοι είναι οι φασίστες, ποιοι οι αριστεροαναρχικοί, ποιοι ελέγχονται από τους προέδρους των ομάδων τους και πολλά ακόμη.

Όσο κι αν φαίνεται περίεργο, ο Κ. Μητσοτάκης δεν θα ξεμπλέξει εύκολα με αυτό το ζήτημα.

Θα τον κυνηγάει για πολύ καιρό.

Μέχρι να βρεθεί ο δολοφόνος του Μιχάλη και να δικαστεί.

Μέχρι τότε θα βρίσκεται καθημερινά με την πλάτη στον τοίχο.

Ο ίδιος και η κυβέρνησή του.

Και αν πιστεύει ότι σύντομα το θέμα θα ξεχαστεί, πάντα θα υπάρχει ένας Γαλανόπουλος, ένας Μάνταλος, ένα πανό, ένα μαύρο περιβραχιόνιο που θα θυμίζουν στον ίδιο ότι οφείλει πολλές απαντήσεις. Και θα τις δώσει, θέλει δεν θέλει…