Το πρόβλημα είναι τα επιτόκια, όχι ο πληθωρισμός

Το είπε και ο Μοχάμεντ Ελ Εριάν, πρόεδρος του Queens’ College, Cambridge και αρθρογράφος του Bloomberg Opinion, στην τηλεόραση του Bloomberg, ότι ενώ οι μειώσεις των επιτοκίων στις ΗΠΑ μπορεί να μην έρθουν τόσο νωρίς όπως είχαν προβλέψει ορισμένοι στη Wall Street, η Fed είναι πιθανό να κοιτάξει πέρα από τα σημάδια οικονομικής ανθεκτικότητας και να αρχίσει να χαλαρώνει τη νομισματική της πολιτική.

«Η Fed θα πρέπει να αλλάξει πορεία, όχι στη βάση των στοιχείων για τον πληθωρισμό αλλά στη βάση της πραγματικής οικονομίας», πρόσθεσε επεσήμανε ο γνωστός διαχειριστής, επικεφαλής της Pimco μέχρι πριν λίγο καιρό, και πρόσθεσε:

«Είναι ο στόχος για τον πληθωρισμό ο σωστός στόχος; Όλοι λέμε ότι θέλουμε να γυρίσουμε πίσω στο 2%. Το 2% είναι εντελώς αυθαίρετο. Αν επιδιώκουμε τον λάθος στόχο για τον πληθωρισμό, ο κίνδυνος ενός λάθους, όπου εδώ λάθος σημαίνει ότι θυσιάζεται ανάπτυξη χωρίς λόγο, ο κίνδυνος ενός λάθους είναι υψηλός».

Από τα λόγια του έγκυρου αναλυτή προκύπτει, εμμέσως πλην σαφώς, ότι το πρόβλημα στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ δεν είναι ο πληθωρισμός, όπως θέλουν να λέμε οι μεγαλοσχήμονες και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού, αλλά τα επιτόκια.

Θα αναρωτηθεί, εύλογα, κάποιος, γιατί τότε δεν τα ρίχνουν, τόσο η FΕD στις ΗΠΑ όσο και η ΕΚΤ στην Ευρώπη. Η απάντηση στο ερώτημα δεν είναι εύκολη.

Όμως, όσο και να θέλει κάποιος δεν μπορεί να αποσιωπήσει το γεγονός ότι τα επιτόκια αυξήθηκαν σε δραματικά επίπεδα για να στηρίξουν, πρώτα το δολάριο, δεύτερον τις ίδιες τις τράπεζες και τρίτον για να… διαλύσουν τους μικρούς και να επωφεληθούν οι πολυεθνικοί κολοσσοί. Με αυτές τις κινήσεις οι άμεσες επιπτώσεις φαίνονται στις επενδύσεις και την ανάπτυξη, όπως και στην αύξηση της ανεργίας.

Η αιτία του ισχυρού δολαρίου μπορεί να αναζητηθεί στην αλλαγή των προσδοκιών σχετικά με το πότε και πόσο πολύ θα μειώσει η Fed τα επιτόκια. Αυτή τη στιγμή, το βασικό επιτόκιο της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ διαμορφώνεται στα υψηλά 20 ετών.

Στις ΗΠΑ, λένε πως τα υψηλά επιτόκια της Fed είναι μια αναγκαία απάντηση στον επίμονο πληθωρισμό –άποψη με την οποία… μπόλιασαν και την Ευρώπη. Όμως, η αλήθεια είναι πως αυτή η κίνηση της Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ έχει έναν και μόνο στόχο: Να μην καταρρεύσει η αγορά των αμερικανικών κρατικών ομολόγων.

Την ίδια στιγμή το κόστος δανεισμού των ΗΠΑ (με το χρέος να βρίσκεται κοντά στα 34,7 τρισ. δολ.) καθίσταται βραχνάς με το κόστος εξυπηρέτησής του να μετατρέπεται σε δημοσιονομικό εφιάλτη.

Σε ότι αφορά τις τράπεζες, αν πάρουμε ως παράδειγμα αυτή την στρεβλή κατάσταση που ζούμε στην Ελλάδα, διαπιστώνουμε ότι ενώ κερδίζουν τα μέγιστα από τις αυξήσεις των επιτοκίων στα δάνεια, αυτό που επιστρέφουν στον καταθέτη, με τη μορφή επιτοκίου καταθέσεων, είναι ελάχιστο – στην Ελλάδα ανύπαρκτο.

Ποιοι είναι οι κερδισμένοι για μία ακόμη φορά; Οι πολυεθνικοί κολοσσοί που βλέπουν τα κέρδη τους να εκτοξεύονται. Ενώ οι μεγάλοι χαμένοι δεν είναι άλλοι από τους «μικρούς», που δεν μπορούν να δανειοδοτηθούν αφενός διότι οι… κάνουλες των τραπεζών έχουν κλείσει και αφετέρου διότι τα επιτόκια είναι ληστρικά.

Οι ΗΠΑ, λοιπόν, έσυραν την Ευρώπη στην αύξηση επιτοκίων με πρόσχημα τον πληθωρισμό και αρνούνται, προς το παρόν, να προχωρήσουν σε μειώσεις, επειδή αυτό τις εξυπηρετεί. Η Ευρώπη τι θα κάνει;