To… Wi-Fi του πρωθυπουργού
Ποιητική αδεία, το Wi-Fi θα μπορούσε κάλλιστα να ερμηνευθεί, σαν τη χειρονομία ανοιχτής παλάμης προς το κυβερνητικό επιτελείο, για το “θεάρεστο” έργο που παράγουν. Επιβάλλοντας συνεχώς νέους επαχθής φόρους, επιχειρούν με αρκετή επιτυχία, να μετατρέψουν το σύνολο του πληθυσμού σε επαίτες, να διαλύσουν τον κοινωνικό ιστό της χώρας και να ισοπεδώσουν το παραγωγικό δυναμικό της.
Γράφει: Δημήτρης Παπαριστείδης
Τα σαφώς άδικα, “προκρούστια” μέτρα εντείνουν την δυσαρέσκεια του Έλληνα πολίτη προς κάθε τι που προέρχεται από το γκουβέρνο, ωσαν να επρόκειτο για κατοχική κυβέρνηση. Με τη πολιτική της προσήλωσης σε αριθμητικά δεδομένα και μόνο, εχάθη κάθε ποιοτικό στοιχείο, και μαζί η ευκαιρία να οικοδομηθεί μια κοινωνία με διαφορετικές αξίες, σε νέες σταθερές βάσεις και με καλές προοπτικές.
Το αποτέλεσμα των κυβερνητικών επιλογών είναι αύξηση των ανείσπρακτων φόρων, σε επίπεδα άνω των 60 δις ευρώ, το κλείσιμο δεκάδων χιλιάδων επιχειρήσεων και το σκαρφάλωμα της ανεργίας σε δυσθεώρητα ύψη.Όμως όλα επιτρέπονται στη χώρα αυτή της νοτιοανατολικής Ευρώπης, αρκεί να μην θιγούν “τα δικά μας παιδιά” του ευρύτερου δημόσιου τομέα και τα προνόμια δεκάδων κλάδων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Με το τρόπο αυτό, ανδρώνεται η”μίζα”, η “λούφα” και κυριαρχούν τα “λαμόγια” η απάτη, η οικογενιοκρατία και αναξιοκρατία. Καλλιεργείται μια στρεβλή νοοτροπία, που δεν προάγει την αγαστή συνεργασία κράτους-πολίτη, η οποία θα συνέβαλλε τα μέγιστα στην μείωση της φοροδιαφυγής και των κρουσμάτων απάτης και υπεξαίρεσης σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος, ενώ παράλληλα θα δημιουργούσε συνθήκες, για αποδοτικότερη και συνεπέστερη προσφορά από μέρους των κρατικών λειτουργών.
Με τη πολιτική αυτή, το κτίσιμο ενός μικρού ευέλικτου και αποτελεσματικού κράτους παραπέμπεται στις καλένδες, οι αποκρατικοποιήσεις και η απελευθέρωση των αγορών βαλτώνουν, με αποτέλεσμα το βάρος να πέφτει σε αδιέξοδες και εύκολες πολιτικές, όπως αυτή της φορολογίας των ακινήτων, καθώς η παντελής έλλειψη σχεδιασμού και προγραμματισμού αναγκάζει το οικονομικό επιτελείο, να προβαίνει σε βιαστικές επιλογές κάτω από το βάρος της πίεσης του χρόνου και της τρόϊκας.
Στις συνθήκες αυτές το Ελληνικό Χρηματιστήριο αδυνατεί να προσεγγίσει το στόχο των 1300 μονάδων (πρόβλεψη μου στις αρχές του χρόνου) παρά το ζωηρό ενδιαφέρον επενδυτών του εξωτερικού. Το πιο πιθανό σενάριο είναι αυτό της πρόσκερης διόρθωσης, της τάξης των 100 μονάδων, ίσως μετα το rebalancing των δεικτών, με ευκαιρία της υποβάθμισης της Ελληνικής αγοράς σε αναδυόμενη.
Σε κάθε περίπτωση, η τάση και προοπτικές της αγοράς είναι ευνοϊκές και για το 2014 και σε αυτό βοηθούν οι επιδόσεις των “εθνικών πρωταθλητών” που ανέφερα σε προηγούμενο άρθρο μου. Η ευχή παραμένει, να σταθεί στο ύψος της και η πολιτική εξουσία ώστε να βοηθήσει την Ελληνική Οικονομία να εξέλθει το δυνατό συντομότερα, από αυτή τη χωρίς προηγούμενο κρίση.
