Το χαρακτηρισμένο μνημείο Δημοτικό σχολείο Γεωργιτσίου… είναι λεηλατημένο και αφύλακτο

Σκαρφαλωμένο στις ανατολικές απότομες πλαγιές του Ταϋγέτου, το Γεωργίτσι είναι πραγματικό μπαλκόνι στην κοιλάδα του Ευρώτα πάνω από τον ελαιώνα της Πελλάνας. Το Παλιό Δημοτικό Σχολείο του 1933 έχει χαρακτηρισθεί Μνημείο. Είναι κυριολεκτικά ένα κόσμημα αρχιτεκτονικής καθώς είναι λιθόχτιστο. Αρχιτέκτονας υπήρξε ο Αναστάσιος Μεταξάς (1862 -1937), ο οποίος μεταξύ άλλων υλοποίησε τα σχέδια της αναμαρμάρωσης του Καλλιμάρμαρου Παναθηναϊκού Σταδίου (οι εργασίες ολοκληρώθηκαν το 1900).

Αγναντεύοντας από ψηλά την Πελλάνα σκεφτόμουν… ότι αυτό το Δημοτικό Σχολείο με σπάνια αντικείμενα της εκπαιδευτικής διαδικασίας όπως: θρανία, έπιπλα, σχολικά βιβλία, χάρτες τα οποία πολλά δυστυχώς έχουν κλαπεί και λεηλατηθεί θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως ένα σύγχρονο Διεθνές Κέντρο Προϊστορικών Σπουδών ή καλύτερα ως ένα Λαογραφικό Μουσείο.

Οι υποδομές υπάρχουν, το υλικό μελέτης υπάρχει. Επίσης, εύκολη πρόσβαση με τους καινούργιους δρόμους υπάρχει, το μόνο που λείπει είναι η πολιτική απόφαση… αν μιλούμε για ανάπτυξη χωρίς δανεικά. Τόσα ευρωπαϊκά κονδύλια πέρασαν τόσα χρόνια από την Ελλάδα και κανένας φορέας ούτε ο τοπικός Πρόεδρος του Γεωργιτσίου, ούτε ο Δήμαρχος Σπάρτης δεν έχει προχωρήσει σε κάτι ουσιαστικό. Ο παντοδύναμος… Περιφερειάρχης Πελοποννήσου κ. Τατούλης τι κάνει τόσα χρόνια; Όλοι οι κάτοικοι και οι τοπικοί επιχειρηματίες του Γωργιτσίου θέλουν εδώ και τώρα πρωτοβουλίες για να σωθεί το Δημοτικό σχολείο και να γίνει ένα σύγχρονο κέντρο πολιτισμού για ολόκληρη την Λακωνία.

Στο Δημοτικό μπορούν να γίνουν δανειστικές βιβλιοθήκες , αίθουσες συνεδρίων, εργαστήρια και ότι άλλο ,καθώς μπορεί να μετατραπεί σε “κυψέλη” της επιστήμης τροφοδοτώντας τον πολιτισμό και δίνοντας ζωή στην ευρύτερη περιοχή που θα πρέπει να φιλοξενήσει επιστημονικό προσωπικό, φοιτητές, σύνεδρους και επισκέπτες- περιηγητές απ’ ολόκληρη τη χώρα και τον κόσμο.

Θα υπήρχε εργασία για όλους και ευδαιμονία, η χαρά των αρχαιολόγων και ειδικών επιστημόνων να ανοίγουν νέους ορίζοντες, η χαρά των κατοίκων να βλέπουν την περιοχή τους να προκόβει και να τις αναγνωρίζεται η θέση που της αξίζει έχοντας τη δυνατότητα να συμμετάσχουν στην ανάπτυξη της, η χαρά των τουριστών που αναζητούν τον ελληνικό πολιτισμό!