Unilever: Το πρόστιμο του 1 εκατ. και ο ισολογισμός «φάντασμα»
Στην Ελλάδα πολλά λέγονται και λιγότερα μαθαίνονται, με τις πολυεθνικές να έχουν κυριολεκτικά τον δικό τους «θεό», εκτιμώντας πολλές φορές πως οι Έλληνες πολίτες ή καλύτερα οι Έλληνες καταναλωτές τρώνε… κουτόχορτο.
Μπορεί να έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι από τη στιγμή που το αρμόδιο υπουργείο Ανάπτυξης έβαλε ένα πρόστιμο ύψους ενός εκατομμυρίου ευρώ για αθέμιτη κερδοφορία στην εταιρία ΕΛΑΪΣ Unilever Hellas Α.Ε., όμως η εταιρία σε πρώτο χρόνο έσπευσε από τη μια πλευρά να μας υπενθυμίσει το προσωπικό που απασχολεί στο εργοστάσιό της και στα δύο κέντρα διανομής που διαθέτει και από την άλλη πλευρά να ισχυριστεί πως η μεθοδολογία με την οποία οι ελεγκτές υπολόγισαν το πρόστιμο ήταν λάθος.
Ως εδώ φυσικά, μπορεί κανείς να αναγνωρίσει το δικαίωμα στην κάθε εταιρία να υπερασπίζεται τον εαυτό της και τα κέρδη της με τον τρόπο που εκείνη νομίζει καλύτερο. Όμως, είναι και δικό μας αναφαίρετο δικαίωμα, ως δημοσιογράφοι και κατ’ επέκταση και ως πολίτες, να κρίνουμε τη στάση της, θέτοντας παράλληλα και τα ερωτήματά μας. Ερωτήματα, που σχετίζονται τόσο με τη στάση και τη στρατηγική της εταιρίας, όσο και με τις αποφάσεις του κράτους και των ελεγκτικών του μηχανισμών, αλλά και την πραγματική ενημέρωση σε βάθος που θα πρέπει να έχουν οι πολίτες.
Ποινή ή… χάδι;
Η λογική πως ο δημοσιογράφος θα πρέπει να γίνει «λαγωνικό» και να ανακαλύπτει πόσα πραγματικά βάζει στο ταμείο της μια πολυεθνική, όταν εκείνη δεν το ανακοινώνει μέσω του ισολογισμού της, μάλλον ως βερμπαλισμός θα πρέπει να εκλαμβάνεται. Από την πλευρά του κράτους, πάντως, δεν μάθαμε ποτέ πόσα πραγματικά χρήματα κέρδισε η εν λόγω εταιρία από την άσκηση μιας πολιτικής «αθέμιτης κερδοφορίας», σύμφωνα με το πόρισμα των ελεγκτικών μηχανισμών. Ούτε, βέβαια, αν τελικά το πρόστιμο με βάση τα κέρδη που η εταιρία αποκόμισε ήταν βαριά ποινή ή ένα ακόμη «χάδι», για να πέσει ως στάχτη στα μάτια του Έλληνα φορολογούμενου πολίτη και καταναλωτή, ως είθισται να γίνεται, ούτε πόσα τελικά είναι τα χρήματα που το κράτος έβαλε από την υπόθεση αυτή στο ταμείο, αν τελικά το πρόστιμο εισπράχθηκε.
Από τον μακρινό Νοέμβρη του 2023, όταν η τότε πολιτική ηγεσία του αρμόδιου υπουργείου αποφάσισε ως πολιτικό αντίδοτο να παίξει το «χαρτί» των προστίμων, καθώς η κοινωνική αντίδραση από τις διαρκείς αυξήσεις των τιμών στο ράφι ολοένα και διογκώνεται, η εταιρία έσπευδε να μας παραπέμψει στον ισολογισμό του 2021, προκειμένου να μετριάσει τις εντυπώσεις από το πρόστιμο, υποσχόμενη παράλληλα πως ο επόμενος ισολογισμός θα ήταν για εκείνη ένα πειστήριο… αθωότητας. Άνθρακες, όμως, ο θησαυρός, γιατί ενώ ο χρόνος κυλά βασανιστικά και οι μήνες διαδέχονται εκκωφαντικά ο ένας τον άλλον, τον ισολογισμό του 2022 -για να αφήσουμε το 2023- μήτε τον είδαμε, μήτε τον απαντήσαμε.
Σε ρόλο… Γιάννη Αγιάννη
Ισολογισμός «φάντασμα», που λέμε εμείς, και όπως καταλαβαίνετε, αγαπητοί μας αναγνώστες, οι απορίες εύλογα παραμένουν ζωντανές στο τραπέζι. Και για να τα λέμε όλα, όταν ήρθε το μπιλιέτο με το πρόστιμο, μέσα στους ισχυρισμούς που πρόβαλε η εταιρία, ήταν πως φρόντισε, ενστερνιζόμενη τις δυσκολίες των καταναλωτών, να μην τους μετακυλήσει το μεγαλύτερο μέρος από το επιπλέον κόστος των λειτουργικών εξόδων, των μεταφορικών και της παραγωγής, σηκώνοντας τα επιπλέον κόστη στις πλάτες της. Κάτι σαν τον Γιάννη Αγιάννη των «Αθλίων» του Ουγκό, δηλαδή…
Καλό, λοιπόν, το αφήγημα της εταιρίας στα τέλη του 2023, όμως τα οικονομικά στοιχεία της ΕΛΑΪΣ-Unilever Hellas Α.Ε. για τη χρήση του 2022 δεν έχουν ακόμη δει το φως της δημοσιότητας. Άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε, δηλαδή. Το παιχνίδι με τον παπά συνεχίζει, ως φαίνεται, να παίζει η θυγατρική της πολυεθνικής, με τις οικονομικές καταστάσεις του 2022 και του 2023 να μας είναι άγνωστες και το κράτος, για μια ακόμη φορά, να αδιαφορεί να κάνει ως οφείλει τη δουλεία του μιας και οι καταληκτικές ημερομηνίες για τη δημοσιοποίηση των στοιχείων έχουν παρέλθει.
Να πούμε παράλληλα πως, από τον Μάρτη που μας πέρασε, η ελληνική θυγατρική δεν μπορεί να κάνει καμία καταχώρηση στο ΓΕΜΗ, εξαιτίας της κύρωσης που της επιβλήθηκε αυτόματα λόγω της μη δημοσιοποίησης των οικονομικών της αποτελεσμάτων, χωρίς βέβαια να έχει από αυτό το γεγονός κάποια οικονομική επίπτωση.
