ΗΠΑ: Πύρρειος νίκη για το Ρόμνεϊ (upd)

Τελικά η «σούπερ Τρίτη» δικαίωσε το όνομα της. Αν και με διαφορετικό τρόπο από αυτό που ήλπιζαν οι δελφίνοι του ρεπουμπλικανικού χρίσματος. Και αυτό διότι αποδείχτηκε σούπερ αγωνιώδης και σούπερ αμφίρροπη, αποτυγχάνοντας τελικά να επιτύχει τον παραδοσιακό της στόχο, που είναι συνήθως να αποσαφηνίζει το τοπίο στην προεκλογική εκστρατεία του κόμματος. Τελικά η «σούπερ Τρίτη» δικαίωσε το όνομα της. Αν και με διαφορετικό τρόπο από αυτό που ήλπιζαν οι δελφίνοι του ρεπουμπλικανικού χρίσματος. Και αυτό διότι αποδείχτηκε σούπερ αγωνιώδης και σούπερ αμφίρροπη, αποτυγχάνοντας τελικά να επιτύχει τον παραδοσιακό της στόχο, που είναι συνήθως να αποσαφηνίζει το τοπίο στην προεκλογική εκστρατεία του κόμματος.

Είναι χαρακτηριστικό ότι τέσσερα χρόνια πριν, ο Τζον ΜακΚέιν, είχε στο σημείο αυτό καθαρίσει τη κούρσα, γεγονός που του επέστρεψε να στρέψει όλο το ενδιαφέρον του στον αντίπαλο του για τις προεδρικές εκλογές. Αντιθέτως, σήμερα η κούρσα όχι μόνο δεν έχει ξεκαθαρίσει, αλλά δείχνει ότι θα αργήσει και να ξεκαθαρίσει, γεγονός που σε κάθε περίπτωση λειτουργεί σε βάρος της εικόνας του Ρεπουμπλικανικού κόμματος.

Βεβαίως, η βραδιά έβγαλε θεωρητικά ένα νικητή, τον μετριοπαθή Μιτ Ρόμνεϊ, ο οποίος επικράτησε στις έξι από τις δέκα πολιτείες που συμμετείχαν στη κάλπη. Ωστόσο, η περιορισμένη νίκη του, όχι μόνο τον εμπόδισε να αποκτήσει ένα ασφαλές αριθμητικό προβάδισμα σε εκλέκτορες, που ενδεχομένως να υποχρέωνε κάποιον από τους ισχυρούς αντιπάλους του να αποχωρήσει από τη κούρσα, αλλά ενέτεινε τις αμφιβολίες που υπάρχουν για τη δυνατότητα του να γίνει ο ισχυρός υποψήφιος που χρειάζεται το κόμμα για να εκδιώξει τον Μπάρακ Ομπάμα από το Λευκό Οίκο. Μάλιστα, οι 419 εκλέκτορες που …μοίραζε η σούπερ Τρίτη –χρειάζονται 1.144 εκλέκτορες για να κερδίσει κάποιος το χρίσμα- χωρίστηκαν στα τέσσερα(!), καθώς όλοι οι δελφίνοι κατόρθωσαν να διασφαλίσουν ένα κομμάτι.

Ο Μιτ Ρόμνεϊ κέρδισε, όπως αναμενόταν, εύκολα την Μασαχουσέτη, όπου ήταν χρόνια κυβερνήτης, καθώς και τις φιλελεύθερες πολιτείες του Βερμόντ και του Αϊνταχο, όπου σημαντική μερίδα του πληθυσμού είναι Μορμόνοι, όπως ο ίδιος. Κέρδισε επίσης στην μάλλον ασήμαντη εκλογικά Αλάσκα, αλλά και στη Βιρτζίνια, όπου ούτως ή άλλως οι κυριότεροι αντίπαλοι του, οι υπερσυντηρητικοί Ρικ Σαντόρουμ και Νιουτ Γκίνγκριτς δεν συμμετείχαν καν στο ψηφοδέλτιο. Ωστόσο, η βραδιά θα είχε καταλήξει για την εκστρατεία του σε ένα τεράστιο φιάσκο, αν τουλάχιστον δεν κατάφερνε τη τελευταία στιγμή να κερδίσει κυριολεκτικά στο νήμα, το διαμάντι του στέμματος της σούπερ Τρίτης, το Οχάιο. Αν και η οριακή του νίκη –με περίπου μία ποσοστιαία μονάδα- στο Οχάιο άφησε γλυκόπικρη γεύση, καθώς ο Ρόμνεϊ είχε επενδύσει πολύ χρόνο και πολύ χρήμα στην προεκλογική εκστρατεία της πολιτείας και ήλπιζε σε μια καθαρή νίκη.

Αμφότερα τα κόμματα δίνουν μεγάλη σημασία στο Οχάιο, το οποίο θεωρείται ως μία από τις πολιτείες-κλειδιά για την έκβαση των προεδρικών εκλογών. Ποτέ στην ιστορία, Ρεπουμπλικάνος υποψήφιος δεν έχει κερδίσει τις προεδρικές εκλογές, αν δεν έχει καταφέρει να κερδίσει το Οχάιο. Και η πολιτεία έχει τη φήμη ότι επιλέγει πάντα το νικητή των προεδρικών εκλογών, είτε αυτός είναι Ρεπουμπλικάνος είτε Δημοκρατικός, αν λάβουμε υπόψη μας ότι τα τελευταία χρόνια έχει επιλέξει αντιστοίχως να ψηφίσει τον Μπιλ Κλίντον, τον Τζορτζ Μπους (και τις δύο φορές) και τελικά το 2008 τον Μπάρακ Ομπάμα.

Στον αντίποδα ο 53χρονος Ρικ Σαντόρουμ κατάφερε να βγάλει τη βραδιά, παγιώνοντας την εικόνα του απόλυτου «αντι-Ρόμνεϊ», ήτοι της καλύτερης εναλλακτικής λύσης έναντι του μετριοπαθούς και κάπως πιο φιλελεύθερου στις κοινωνικές του απόψεις πρώην κυβερνήτη της Μασαχουσέτης. Έτσι, ο πρώην Γερουσιαστής της Πενσυλβάνια σάρωσε τα υπερσυντηρητικά κάστρα του Τενεσί, της Οκλαχόμα και της Βορείου Ντακότα, και κατόρθωσε να κάνει εξαιρετικά δύσκολο το έργο του Ρόμνεϊ στο Οχάιο προσελκύοντας τους υπερσυντηρητικούς Χριστιανούς, τους πολέμιους των αμβλώσεων και των γάμων των ομοφυλοφίλων, και όσους ψηφοφόρους απλά απεχθάνονται το λαμπερό λούστρο του εκατομμυριούχου Ρόμνεϊ.

Με τα ίδια λίγο-πολύ όπλα, ο πρώην επικεφαλής της Βουλής, ο παλαίμαχος Νιουτ Γκίνγκριτς κατόρθωσε να κερδίσει –όπως αναμενόταν- τη γενέτειρα του, τη Γεωργία, που ήλεγχε και το μεγαλύτερο αριθμό εκλεκτόρων της αναμέτρησης (συνολικά 76), με αποτέλεσμα να δηλώσει τη πρόθεση του να παραμείνει στη κούρσα.

Μετά από δύο μήνες προκριματικών εκλογών, ο Μιτ Ρόμνεϊ έχει 415 εκλέκτορες, ο Ρικ Σαντόρουμ 176, ο Νιουτ Γκίνγκριτς 105, και ο φιλελεύθερος Ρον Πολ –ο οποίος συμμετέχει στη κούρσα για να προβάλει την ιδεολογία του παρά για να διεκδικήσει πραγματικά το χρίσμα- έχει 47, καθώς πήγε απρόσμενα καλά στις πολιτείες της Βιρτζίνια και του Βερμόντ «κλέβοντας» ψήφους και εκλέκτορες από το Ρόμνεϊ.

Έτσι, λοιπόν η επόμενη ημέρα βρήκε τον Μιτ Ρόμνεϊ να γιορτάζει το μετριοπαθές προβάδισμα του, και τους υπερσυντηρητικούς αντίπαλους του να εμφανίζονται ακόμη πιο αποφασισμένοι να ανακόψουν τη πορεία του προς τη τελική νίκη. Και το έργο τους θα διευκολυνθεί από το γεγονός ότι τις επόμενες ημέρες η εκστρατεία μεταφέρεται στον αμερικανικό νότο και σε άλλα παραδοσιακά κάστρα της σκληροπυρηνικής Δεξιάς. Με εξαίρεση τη μακρινή, και πιο φιλελεύθερη, Χαβάη, οι αμέσως επόμενες αναμετρήσεις θα γίνουν σε συντηρητικές πολιτείες, όπως το Κάνσας, η Αλαμπάμα, το Μισσισιπί και το Μιζούρι, που δύσκολα θα ευνοήσουν το Ρόμνεϊ. Αυτό σημαίνει ότι το τοπίο στο συντηρητικό στρατόπεδο θα αργήσει να ξεκαθαρίσει, ευνοώντας σε κάθε περίπτωση τον Μπάρακ Ομπάμα, ο οποίος μπορεί ανενόχλητος να ασχολείται με την προεκλογική εκστρατεία για την επανεκλογή του όσο οι αντίπαλοι του «τρώγονται» ακόμη μεταξύ τους!