Βρισκόμαστε σε… λάθος σημείο! Τι δεν καταλαβαίνεις;
Ζούμε σε λάθος εποχή ή σε λάθος σημείο; Εμείς φταίμε που τα νησιά μας βρίσκονται «σε λάθος σημείο» ή μήπως… «είμαστε λάθος μες το κεφάλαιο του λάθος λήμματος»*, όπως έγραψε ο ποιητής;
Είμαστε μόνοι ή έχουμε συμμάχους, στους οποίους θα μπορούσαμε να ελπίσουμε ότι θα δώσουν χείρα βοηθείας; Τελικά, πότε θα κατανοήσουμε ότι οι… καουμπόικες ενέργειες στην περιοχή δεν «μαζεύονται» με αβρότητα, ούτε με «ευγενικές αντιρρήσεις», αλλά συγκροτώντας ισχυρές συμμαχίες, που θα αποτρέψουν σε διεθνές επίπεδο παρόμοιες «πειρατικές» ενέργειες.
Ο Σουλτάνος, από την πλευρά του και για δικούς του, εσωτερικούς λόγους, θα συνεχίσει την ίδια ρητορική και την ίδια επεκτατική πολιτική. Φαντάζεστε, λοιπόν, τι έχει να γίνει στη Μεσόγειο;
Εφόσον, το Καστελόριζο «βρίσκονται στο λάθος σημείο της διάμεσης γραμμής των ηπειρωτικών περιοχών», όπως επιχείρησαν να μας πείσουν υψηλόβαθμοι Τούρκοι αξιωματούχοι, τότε, ούτε η Σικελία βρίσκεται στο… σωστό σημείο και αργότερα, η Άγκυρα, μέσω Λιβύης ενδέχεται να επιχειρήσουν να προβούν σε «κατάληψη» της ιταλικής ΑΟΖ, ή ακόμη και οι Αλγερινοί να διεκδικήσουν θαλάσσιες περιοχές της Γαλλίας και την Ισπανίας!
Επαναφέροντας τα ερωτήματα ενός προηγούμενου άρθρου της fmvoice.gr («Έχουμε τους συμμάχους που μας αξίζουν!», από τις 20/7/2019), οι Ευρωπαίοι ποιούν την νήσσαν, επικαλούμενοι την αλλαγή ηγεσίας στην Κομισιόν (αλήθεια, οι ίδιοι δεν υποστηρίζουν ότι υπάρχει συνέχεια στην ευρωπαϊκή πολιτική;). Κι όμως, από την επεκτατική πολιτική του Ερντογάν παραβιάζονται τα συμφέροντα της Ευρώπης, καθώς απειλείται η «κατάληψη» σημαντικού (από κάθε άποψη) θαλάσσιου χώρου που ανήκει σε κράτος- μέλος της ενωμένης Ευρώπης…
Το ίδιο έκαναν και οι «φίλοι» μας από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, επικαλούμενοι τη ραστώνη που επικρατεί εκεί, λόγω της «Ημέρας των Ευχαριστιών», στέλνοντάς μας… ευχαριστήριο μήνυμα με την εκκωφαντική σιωπή τους. Τώρα, απομένει την Τετάρτη, στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ να δούμε μία ανάλογη στάση, με… γυρισμένες πλάτες στον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος -δεν αμφιβάλω- θα επιδιώξει κάποια στήριξη στο δίκαιο αίτημά μας για καταδίκη της απόπειρας οικειοποίησης του ελληνικού (άρα ευρωπαϊκού, άρα και ευρωατλαντικού, σύμφωνα με την κρατούσα άποψη) θαλάσσιου χώρου.
Γαλλία και Ιταλία έχουν τα δικά τους συμφέροντα στην περιοχή, καθώς οι δικές τους ενεργειακές πολυεθνικές θα αξιοποιήσουν τα κοιτάσματα της Κύπρου, ενώ δεν αποκλείεται να αναλάβουν και τα όποια ελληνικά κοιτάσματα, στην υπό αμφισβήτηση (από τον Σουλτάνο) περιοχή.
Ωστόσο, άλλοι «σύμμαχοι», όπως οι ΗΠΑ δείχνουν να το… χαίρονται, καθώς εδώ και δεκαετίες έχουν υιοθετήσει το πάλαι ποτέ βρετανικό δόγμα του «διαίρει και βασίλευε», ενώ ο Τσάρος μετράει «φίλους και εχθρούς», προσανατολιζόμενος σήμερα περισσότερο στη σουλτανική φιλία, παρά στις παραδοσιακά «αδελφικές» σχέσεις…
Τελικά, είμαστε μόνοι; Ή έχουμε συμμάχους; Το σίγουρο είναι ότι εάν δεν είμαστε έτοιμοι για τα πάντα, εάν δεν είμαστε σε ετοιμότητα να αντιμετωπίσουμε με τα ανάλογα μέσα και κινήσεις τις όποιες προκλήσεις, εάν δεν έχουμε την ικανότητα να προβλέψουμε τις επόμενες κινήσεις των απέναντι κι εάν δείξουμε εφησυχασμό, βραδύτητα στις αντιδράσεις και υποχωρητικότητα, τότε κανείς δεν θα συντρέξει, κανείς δεν θα σταθεί στο πλευρό μας, κανείς δεν θα βοηθήσει για να βρούμε το δίκιο μας…
Και σε αυτή την περίπτωση, όχι μόνο δεν θα έχουμε συμμάχους, αλλά θα είμαστε κι άξιοι της μοίρας μας!
* Στοίχος του Κώστα Τριπολίτη, από το ποίημα «Ανεμολόγιο», μελοποιημένο από τον Θάνο Μικρούτσικο.
