Χαρούμενη Εργατική Πρωτομαγιά

1η Μαϊου ή αλλιώς ημέρα των εργατών. Πρόκειται για την καθιερωμένη γιορτή της εξέγερσης των εργατών του Σικάγο, τον Μάιο του 1886. Τότε τα εργατικά συνδικάτα ξεσηκώθηκαν διεκδικώντας το 8άωρο και καλύτερες συνθήκες εργασίας. Το σύνθημα ήταν «οκτώ ώρες δουλειά, οκτώ ώρες ανάπαυση, οκτώ ώρες ύπνο». Για το μεγαλύτερο βιομηχανικό κέντρο των ΗΠΑ τότε, κάτι τέτοιο ήταν εντελώς εκτός πραγματικότητας.

Τι συνέβη; Με αφορμή μία χειροβομβίδα που πετάχτηκε από το συγκεντρωμένο πλήθος προς τους αστυνομικούς, οι τελευταίοι έκαναν χρήση των οπλοπολυβόλων (!!) που είχαν στη διάθεσή τους. Οι νεκροί ήταν δεκάδες, αν και ακόμα δεν έχει γίνει γνωστός ο ακριβής αριθμός τους. Επίσημα λέγεται ότι σκοτώθηκαν οκτώ αστυνομικοί και τέσσερις διαδηλωτές. Μόνο που στη διαδήλωση συμμετείχαν το λιγότερο 60.000 πολίτες οι οποίοι κυριολεκτικά «γαζώθηκαν» από τα οπλοπολυβόλα της αστυνομίας…

Όλα αυτά συνέβησαν πριν από 132 συναπτά έτη. Από τότε έχουμε θρηνήσει και στην Ελλάδα θύματα κατά τη γιορτή της εργατικής πρωτομαγιάς. Για παράδειγμα οι καπνεργάτες της Θεσσαλονίκης το 1936 με τη θυσία τους (12 νεκροί) ενέπνευσαν τον Γιάννη Ρίτσο να συγγράψει τον «Επιτάφιο», που αναφέρεται σε μια μάνα που έχασε το γιο της, ο οποίος σκοτώθηκε στα επεισόδια εκείνης της ημέρας. Επίσης, το 1944 την ίδια ημερομηνία, οι Γερμανοί κατακτητές, λίγο πριν αφήσουν τη χώρα, ηττημένοι από τις συμμαχικές δυνάμεις, πρόλαβαν να εκτελέσουν 200 πατριώτες, κομμουνιστές και αγωνιστές της Αριστεράς, στην Καισαριανή.

Θα αναρωτιέστε γιατί αυτό το όψιμο μάθημα Ιστορίας, με αφορμή την χθεσινή επέτειο; Μα ακριβώς για να αναδειχτεί η διαφορά του χθες με το σήμερα. Διανύουμε τον όγδοο χρόνο βαθιάς οικονομικής κρίσης, που χάθηκαν κεκτημένα της εργατικής τάξης για τα οποία κάποιοι «παππούδες μας» έδωσαν το αίμα τους και εδώ οι διαδηλώσεις μοιάζουν με «βόλτα στο πάρκο». Κανένας παλμός, καμία διάθεση για αντιπαράθεση με το κατεστημένο (δεξιό ή αριστερό δεν έχει σημασία), καμία όρεξη για αγώνα. Άντε να βγάλουμε και φέτος την… υποχρέωση και πάμε παρακάτω. Τι σημασία έχει αν το οκτάωρο, για το οποίο εξοντώθηκαν οι εργαζόμενοι στο Σικάγο, στην Ελλάδα έχει γίνει πια… λάστιχο; Τι σημασία έχει εάν οι «καλύτερες συνθήκες εργασίας» μοιάζουν με ένα σύντομο ανέκδοτο; Και τι έγινε αν όλα τα παραπάνω συμβαίνουν στην Ελλάδα του Τσίπρα και της Αριστεράς; Κρίμα που οι πολίτες του “Survivor και του MasterChef” δεν αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα. Μακάρι να μην χρειαστεί να την καταλάβουν με τον πιο σκληρό τρόπο, όπως η μάνα που ενέπνευσε τον Γιάννη Ρίτσο… Χαρούμενη Εργατική Πρωτομαγιά σύντροφοι!