Υπόθεση Καλογρίτσα: Εμείς τα λέγαμε, αλλά οι ΣΥΡΙΖαίοι ήταν… αλλού!

Τον Νοέμβριο του 2018, ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ακόμη στην κυβέρνηση. Τότε αποκαλύπταμε το «κρυμμένο» πόρισμα για τον Καλογρίτσα, από συγκεκριμένα στελέχη της Attica Bank (Πανταλάκης, Τσάδαρης). Τι έκαναν τότε οι ΣΥΡΙΖαίοι; Τίποτα!

Το χειρότερο είναι ότι ούτε μετά, τον Γενάρη του 2020, όταν η «Μαύρη Λίστα» αποκάλυπτε τα… μπαμ και μπουμ του «Τοξότη» (πάλι με εμπλοκή Πανταλάκη!) είχαν να πουν κάτι. Αλλά τι να πουν; Όταν είχαν την κυβέρνηση στα χέρια τους, διατηρούσαν τους «φίλους» του Στουρνάρα στις τράπεζες και προσπαθούσαν να βρουν «κοινή γλώσσα» μαζί τους… Αυτούς τους ίδιους «φίλους», που σήμερα επιχειρούν να δείξουν ότι «για όλα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ».

Η υπόθεση που είδε το φως της δημοσιότητας το Σαββατοκύριακο έχει μία διάσταση, που κανείς δεν ήθελε ή δεν τόλμησε να ακουμπήσει: Ο κυβερνητικός ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να κάνει το σωστό, αλλά με λάθος τρόπο!

Κυβέρνηση χωρίς ΜΜΕ
Κι εξηγούμαι: Η περίοδος των 4,5 χρόνων της «πρώτης φοράς…» έχει ήδη γραφτεί στην ιστορία για έναν παγκόσμιο… άθλο! Ποιος είναι αυτός: Είναι η μόνη κυβέρνησης που είχε σχεδόν το σύνολο των Μέσων Ενημέρωσης απέναντί της και μάλιστα αυτά τα ίδια ΜΜΕ ενισχύθηκαν οικονομικά, με όσα (μικρά είναι η αλήθεια) κρατικά διαφημιστικά κονδύλια δόθηκαν όλα αυτά τα χρόνια. Πρακτική εντελώς αντίθετη με εκείνη των Μητσοτάκη- Πέτσα!

Τα λίγα ηλεκτρονικά και έντυπα Μέσα, που στήριξαν την κυβέρνηση έμειναν στην αφάνεια, ή αγνοήθηκαν επιδεικτικά! Ούτε καν την «Αυγή», ως κατ’ εξοχήν εφημερίδα του τότε κυβερνόντος κόμματος, δεν κατάφεραν να την… ξεκολλήσουν από τα πολύ μικρά νούμερα πωλήσεων. Ούτε καν το «Κόκκινο», το ραδιόφωνο του ΣΥΡΙΖΑ, δεν κατάφεραν να το γλυτώσουν από τις συνεχόμενες ζημίες στα οικονομικά του…

Τι έγινε με τις τηλεοπτικές άδειες; Σωστά σκέφτηκαν οι τότε κυβερνητικοί ότι θα έπρεπε να υπάρξει κι ένας σταθμός, που αν όχι ανοικτά, αλλά πάντως να προβάλλει τις θέσεις και τις απόψεις της κυβέρνησης και του (πολιτικού) χώρου. Το πρόβλημα προέκυψε από τις επιλογές που έγιναν εκείνες τις ημέρες…

Δεν σημαίνει τίποτε το γεγονός ότι ένας επιχειρηματίας είχε χρηματοδοτήσει κάποτε την «Πρώτη» και άλλες προσπάθειες για έντυπα της Αριστεράς. Πολύ περισσότερο όταν όλη η πιάτσα γνώριζε ότι ο συγκεκριμένος επιχειρηματίας βρίσκεται στο χείλος της χρεοκοπίας, ενώ παράλληλα διατηρεί άριστες σχέσεις με «γαλάζια» πολιτικά στελέχη (που στο παρελθόν πέρασαν από την Αριστερά, αλλά δεν… κατάλαβαν τον τότε ηγέτη τους όταν έλεγε «τα στερνά τιμούν τα πρώτα»), αλλά και στελέχη  του τραπεζικού κλάδου, με τα οποία έκανε τις (όποιες) δουλειές του. Και μόνο αυτό το στοιχείο αποτελεί σοβαρό επιχείρημα για να μην περιληφθεί στις επιλογές, καθώς η συγκεκριμένη περίπτωση είναι ευάλωτη σε πιέσεις κι άλλου είδους συναλλαγές…

Άλλες επιλογές
Δεν υπήρχαν άλλες επιλογές; Έπρεπε ντε και καλά να ποντάρουν σε… κουτσά άλογα; Και βέβαια υπήρχαν, τη στιγμή, μάλιστα, που ήταν στην κυβέρνηση και είχαν τη δυνατότητα να δημιουργήσουν ένα νέο σχήμα, με άφθαρτα και ικανά στελέχη, που ήταν και παραμένουν μέσα στην αγορά, την ξέρουν πολύ καλά και έχουν την ικανότητα να περνούν μηνύματα, που θα διευκόλυναν τότε (και τώρα) τις θέσεις και τις απόψεις του χώρου…

Τι έχουμε σήμερα; Μία απόλυτη μονοκρατορία των φιλοκυβερνητικών (φιλομητσοτακικών) Μέσων, που συνέβαλαν πριν από ένα χρόνο στην εκλογική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ και στην «γαλάζια» επάνοδο στην εξουσία, ζώντας σήμερα το πιο σκοτεινό πρόσωπο της Δεξιάς (βλ. νομοσχέδιο για διαδηλώσεις, δόγμα «Νόμος και Τάξη», διανομή διαφήμισης ανάλογα με το εάν είσαι αρεστός κ.λπ.), καμουφλαρισμένο πίσω από δήθεν κυβερνητικές επιτυχίες (π.χ. αντιμετώπιση πανδημίας) ή από άλλα γεγονότα που προβάλλονται ως πρώτα, για να κρύψουν τις πραγματικές ειδήσεις…

Λογική «εσωτερικού»
Τα λάθη που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ (και) στην υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών δεν οφείλονται ούτε σε αφέλεια, ούτε σε ερασιτεχνική αντιμετώπιση των πραγμάτων. Αυτά τα λάθη, όπως και σχεδόν όλα τα άλλα, έχουν να κάνουν με το γεγονός ότι ως κόμμα με κυβερνητική εμπειρία δεν αποτίναξε ποτέ τη λεγόμενη «λογική του “εσωτερικού”». Εάν οι περισσότεροι δεν τη γνωρίζουν, είναι σίγουρο ότι στην Κουμουνδούρου καταλαβαίνουν απόλυτα τι εννοώ! Για τις ομάδες (βλ. «συνιστώσες» και τον φόβο του «καπελώματος»). Εάν, πάλι, δεν θέλουν να το κατανοήσουν, ας ανατρέξουν στο περιβόητο, πλέον, «πήραμε την κυβέρνηση, δεν πήραμε την εξουσία», που πολύ εύστοχα είχε διατυπώσει σε συνέντευξή της η Μπέττυ Μπαζιάνα.

Έτσι, φτάσαμε στη σημείο τα «σαρκοβόρα» Μέσα Ενημέρωσης που σχεδόν ανοικτά σήμερα «εκτελούν» χρέη κυβερνητικού εκπροσώπου, να ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς και το ακόμη χειρότερο ότι «όλοι ίδιοι είναι». Ίσως η χειρότερη γκεμπελίστικη ατάκα για τη Δημοκρατία και την πολιτική ζωή του τόπου.

Μόνο ο Τσίπρας
Το ερώτημα, που μόνο ο ίδιος μπορεί να απαντήσει, είναι απλό και κατανοητό: Ο Αλέξης Τσίπρας τι θα κάνει για να αλλάξει το κόμμα του και να ανατρέψει την περιρρέουσα ατμόσφαιρα που έχει δημιουργηθεί; Άργησε πολύ να ανανεώσει τον ΣΥΡΙΖΑ και την Προοδευτική Συμμαχία (εδώ δεν στέκει η δικαιολογία περί κορονοϊού…). Ο χρόνος τελειώνει και τα περιθώρια στενεύουν, για να υπάρξει ένα νέο «κύμα» που θα επαναφέρει την Αριστερά στην κυβερνητική εξουσία.

Τότε, θα πρέπει να είναι έτοιμος να αναλάβει την πραγματική εξουσία στη χώρα, αποτινάσσοντας λάθη και περίεργες «υποχωρήσεις» του παρελθόντος.