Υπόθεση Marfin: Τη μια μέρα τιμούν, την άλλη ζητούν την αποζημίωση πίσω!
Μια μέρα πριν από την κυβερνητική εκδήλωση στην οδό Σταδίου για τα αδικοχαμένα θύματα της MARFIN, µεταξύ των οποίων και η έγκυος τότε Αγγελική Παπαθανασοπούλου έγινε γνωστό ότι η ίδια η κυβέρνηση Μητσοτάκη τον Νοέμβριο του 2019 υπέβαλλε και τον Μάρτιο του 2020 (πριν ένα μήνα) κατέθεσε στο Συμβούλιο της Επικρατείας την αίτηση αναίρεσης (!) του Δημοσίου κατά των αποφάσεων των διοικητικών δικαστηρίων που δικαιώνουν τους συγγενείς των θυμάτων!
Μετά τα στοιχεία που παρέθεσε ο Νίκος Μπογιόπουλος στο ραδιόφωνο του Real (Πέμπτη 7/5/2020) για την δικαστική εξέλιξη της υπόθεσης και για το γεγονός ότι 20 μέρες μετά την απόδοση… “τιμής”, στην δικάσιμο που έχει οριστεί για την 1η Ιουνίου 2020, το Ελληνικό Δημόσιο – με πρωτοστάτες το υπουργείο Εργασίας και το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη – ζητά την αναίρεση της δικαίωσης των συγγενών των θυμάτων από τα διοικητικά δικαστήρια.
Πρόκειται για την επιτομή της υποκρισίας και της πολιτικής-επικοινωνιακής τυμβωρυχίας του Μεγάρου Μαξίμου που κυβερνά εκμεταλλευόμενο τραγωδίες που συγκλόνισαν το πανελλήνιο.
Σύμφωνα με αποκλειστικό ρεπορτάζ τότε της εφημερίδας “Έθνος” και της δημοσιογράφου Σοφίας Σπίγγου, το δικαστήριο είχε κρίνει το 2015 µε την απόφασή του ότι όλοι οι προσφεύγοντες δικαιούνται κατά περίπτωση ποσά από 25.000 έως 350.000 ευρώ έκαστος ως χρηµατική ικανοποίηση λόγω ψυχικής οδύνης.
Όμως, ο Άρειος Πάγος κρίνει πως το δικαστήριο µε την κρίση του αυτή “υπερέβη τα ακραία όρια της διακριτικής του ευχέρειας κατά τον προσδιορισµό του ποσού, το οποίο είναι εύλογο στη συγκεκριµένη περίπτωση ως χρηµατική ικανοποίηση, τόσο για την αποκατάσταση της ψυχικής οδύνης ενός εκάστου εκ των εναγόντων µελών της οικογένειας της θανούσας σε εργατικό ατύχηµα, Αγγελικής Παπαθανασοπούλου, όσο και για την αποκατάσταση της ηθικής βλάβης ενός εκάστου των λοιπών εναγόντων”.
Υπάρχει και δεύτερο σκέλος της υπόθεσης, αφού τόσο οι συγγενείς των θυµάτων όσο και οι υπάλληλοι που βρέθηκαν εντός της τράπεζας τον Μάιο του 2010, έχουν δικαιωθεί και από το ∆ιοικητικό Πρωτοδικείο, που επέβαλε την καταβολή αποζηµιώσεων για παραλείψεις της Αστυνοµίας και της Πυροσβεστικής.
Στην απόφαση του Β1 τµήµατος του Αρείου Πάγου γίνεται λόγος για τραγικές και απρόβλεπτες συνθήκες θανάτου και τραυµατισµού, οι οποίες όµως -σύµφωνα µε τους δικαστές- “δεν κρίνονται περισσότερο έντονες σε σχέση µε εκείνες υπό τις οποίες επέρχεται ο θάνατος ή ο τραυµατισµός άλλων προσώπων σε ατυχήµατα που συµβαίνουν στην καθηµερινή πραγµατικότητα, µε τρόπο εξίσου αιφνίδιο και αποτρόπαιο”.
Μάλιστα, αν και στο σκεπτικό γίνεται λόγος για παράλογη τροµοκρατική ενέργεια χωρίς καµία αφορµή, αυτό κατά τους δικαστές δεν δικαιολογεί την εκτίναξη του ποσού της αποζηµίωσης σε βάρος του εργοδότη και των στελεχών της τράπεζας και όχι των ανθρώπων που ευθύνονται για το συµβάν.
