Ήταν απλό, έγινε πανάκριβο!

Ο χρόνος είναι χρήμα! Και τον πληρώνουμε ακριβά. Έλληνες και Ευρωπαίοι, αρμόδιοι για τις οικονομικές υποθέσεις έπαιξαν τα δικά τους παιχνίδια και οδήγησαν τη κρίση στο χειρότερο σημείο. Ενώ ήταν πολύ απλό να λύσουν το πρόβλημα από την πρώτη στιγμή. Ο χρόνος είναι χρήμα! Και τον πληρώνουμε ακριβά. Έλληνες και Ευρωπαίοι, αρμόδιοι για τις οικονομικές υποθέσεις έπαιξαν τα δικά τους παιχνίδια και οδήγησαν τη κρίση στο χειρότερο σημείο. Ενώ ήταν πολύ απλό να λύσουν το πρόβλημα από την πρώτη στιγμή.

Γράφει ο Κώστας Ψωμιάδης

Η Ελλάδα πληρώνει τα λάθη και τις καθυστερήσεις τους εδώ και σχεδόν τρία χρόνια. Οι υπόλοιπες χώρες του Νότου μπαίνουν στον κυκεώνα ολοταχώς. Ακόμη και οι «μεγάλες δυνάμεις» αρχίζουν να αισθάνονται τις παρενέργειες της κρίσης.

Κι όμως, υπήρχε ένα… πιστόλι πάνω στο τραπέζι (για να θυμηθούμε και τον… Τζέφρυ) που κανείς δεν το χρησιμοποίησε: Η ρευστότητα που διέθετε (κι ακόμη διαθέτει εάν την αφήσουν) η ΕΚΤ.

Θα μπορούσε κάλλιστα από την πρώτη στιγμή να βγει στη δευτερογενή αγορά και να «μαζέψει» όλα τα ομόλογα των κρατών που έχουν πρόβλημα. Θα τα έβαζε στα θησαυροφυλάκιά της και θα τα χρησιμοποιούσε ανάλογα με τα «παιχνίδια» των κερδοσκόπων.

Τότε καμία χώρα δεν θα αντιμετώπιζε τα σημερινά προβλήματα και κανείς δεν θα μπορούσε να… «κουνηθεί», παίζοντας με τα CDS και τα Spreads. Αντίθετα, θα απελευθερώνονταν πόροι για την προώθηση αναπτυξιακών πολιτικών, που θα οδηγούσαν σε πλεονάσματα και κάποια στιγμή στην αποπληρωμή του χρέους προς την ΕΚΤ.

Εάν η παρέμβαση είχε γίνει την κατάλληλη στιγμή, το κόστος των μέτρων για την αντιμετώπιση της κρίσης θα ήταν πολύ μικρότερο. Αλλά… Υπάρχει και το «αλλά». Τότε, κάποιοι δεν θα πλούτιζαν ανεβοκατεβάζοντας τις αγορές.

Οι κυβερνήσεις δεν θα προωθούσαν μέτρα λιτότητας, ούτε οι κοινωνίες θα βαρυγκωμούσαν κάτω από τις πολιτικές περικοπών. Τότε, δεν θα συρρικνωνόταν το βιοτικό επίπεδο ολόκληρων περικοπών και τα «γεράκια» δεν θα έβρισκαν «πτώματα» από κρατικές επιχειρήσεις, για να τις αρπάξουν έναντι πινακίου φακής…

Ένα και μόνο παράδειγμα δείχνει το πόσο ανίκανοι (εάν δεν είναι ταγμένοι στην εξυπηρέτηση συγκεκριμένων συμφερόντων) είναι όσοι χειρίστηκαν την υπόθεση της Ελλάδας: Το πρώτο «κούρεμα» του χρέους δεν έφτασε και τώρα άρχισαν να συζητούν και για δεύτερο γύρο (κάτι που –θυμίζω- η fmvoice.gr είχε προβλέψει από την πρώτη στιγμή), που θα συνοδεύεται με νέα κύματα περικοπών και απώλειας περιουσιών (βλ. ασφαλιστικά ταμεία και οργανισμοί).

Εν τω μεταξύ, όσο περνάει ο καιρός το κόστος των μέτρων για την αντιμετώπιση της κρίσης γίνεται ολοένα και μεγαλύτερο. Κι όσο συνεχίζονται οι αντιπαραθέσεις για το ποιος είναι υπέρ ή κατά των παρεμβάσεων από την ΕΚΤ, τόσο χάνεται επιπλέον πολύτιμος χρόνος…

Κάποια στιγμή, ωστόσο, θα πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους (πολιτικές και ηθικές) όλοι όσοι συνέβαλαν στο να μην υπάρξει αξιόπιστη και αποτελεσματική λύση. Διαφορετικά, θα μας οδηγήσουν όλους (μηδενός εξαιρουμένου) στην πλήρη χρεοκοπία…

Υ.Γ.: Κάπου διάβασα ότι ο σημερινός πρόεδρος της Κομισιόν προτείνεται από ορισμένους και για τρίτη θητεία. Σοβαρά; Ο άνθρωπος που οδήγησε τη χώρα του στο οικονομικό τέλμα; Ο αξιωματούχος που δεν προέβλεψε την κρίση; Αυτός που δεν είχε το σθένος να πατήσει πόδι και να επιβάλλει αποτελεσματικά μέτρα; Έτσι θα επιβραβευθεί για την πλήρη ανικανότητά του ο κ. Μπαρόζο; Να τον χαίρονται όσοι τον υποστηρίζουν! Αλήθεια, αυτοί είναι οι εκφραστές της Κοινότητας, όπως την οραματίστηκαν ακόμη και οι πιο συντηρητικοί οπαδοί της Ενωμένης Ευρώπης;