Αντίο ζωή (όχι η Κωνσταντοπούλου)

Τσίπρας και… γεια σας! Αυτή είναι (όλη κι όλη) η επικαιρότητα και το παραγόμενο πολιτικό προϊόν. Άντε και λίγο οικονομικό επιτελείο, λόγω διαπραγμάτευσης, μια – δυο πρέζες από Ευρωπαίους αξιωματούχους, μιάμιση δόση Κατρούγκαλος και κάνας ξέμπαρκος που θα ξεστομίσει τη σοφιστεία του (βλέπε Σγουρίδης). Το θέμα μας, όμως εδώ, δεν είναι (μόνο) ο υφυπουργός Μεταφορών, Υποδομών και Δικτύων.

Γράφει: Πέτρος Παπαβασιλείου

Χθες, (Τετάρτη), συνεδρίασε το Κυβερνητικό Συμβούλιο Κοινωνικής Πολιτικής (ΚΥΣΚΟΙΠ). Αντικείμενο -λέει- ο «έλεγχος της προόδου και (η) αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας των δράσεων που υλοποιούνται σε όλο το φάσμα της κοινωνικής πολιτικής, στη βάση των στόχων και των χρονοδιαγραμμάτων που έχουν τεθεί». Καλά ως εδώ.

Και καλό το ότι θα ψηφισθούν το Σάββατο από την Ολομέλεια της Βουλής βασικές πτυχές του «παράλληλου προγράμματος». Και «μπράβο» στον υφυπουργό Οικονομίας, αρμόδιο για θέματα ΕΣΠΑ, Αλέξη Χαρίτση, για την υψηλή απορροφητικότητα των κοινοτικών κονδυλίων. Και «εύγε» σε όποιο άλλο κυβερνητικό στέλεχος δουλεύει, αλλά… δεν φαίνονται τα κόπια του!

Απλή ερώτηση: Είστε ικανοποιημένοι (ικανοποιημένες) από την αποτελεσματικότητα της κυβέρνησης; Εγώ δεν είμαι, πάντως. Και sorry κιόλας. Δεν μηδενίζω την προσπάθεια κανενός, αλλά -να σας πως την αλήθεια- περίμενα περισσότερα. Γιατί, δηλαδή, η Ράνια Αντωνοπούλου, (αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας, αρμόδια για την καταπολέμηση της ανεργίας), χρειάζεται πέντε ολόκληρους μήνες για να κωδικοποιήσει την συνεταιριστική νομοθεσία, προκειμένου να πάρει μπρος η Κοινωνική Οικονομία; Άλλο: Γιατί δεν φαίνεται, διά γυμνού οφθαλμού, η δουλειά που κάνει η αναπληρώτρια υπουργός Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Θεανώ Φωτίου;

Τα προβλήματα που καλούνται να ξεπεράσουν τα κυβερνητικά στελέχη είναι γνωστά: εσωτερική γραφειοκρατία, πολυνομία, εμπλοκή αρμοδιοτήτων, έλλειψη προσωπικού, μη επαρκείς πόροι, παντελής απουσία μηχανισμών προβολής έργου κλπ. Να σας πως κάτι όμως; Δεν με ενδιαφέρουν οι αιτίες, γιατί πάω στο αποτέλεσμα. Και το αποτέλεσμα γράφει «μέτρια…».

Πείτε μου εσείς, λοιπόν, ποιον υπουργό ή υφυπουργό θυμάστε για κάτι σημαντικό που επιτέλεσε τους τελευταίους μήνες. Ο Παππάς με τις τηλεοπτικές άδειες, (παρ΄ ότι και εδώ υπάρχουν ενστάσεις για τον συνολικό χειρισμό, όχι για την ουσία του θέματος), ο Βερναρδάκης που πλακώθηκε με τα συστημικά μίντια, ο Παναγιώτης Σγουρίδης για την δήλωση «κοτσάνα» και την παραίτησή του και… φιλιά πολλά! Είναι αυτό το πράγμα κυβέρνηση; Πού είναι οι επενδύσεις; Πού είναι οι νέες θέσεις εργασίας; Πού-ντη η ρημάδα η βελτίωση της καθημερινότητας; Για να μην βάλω μέσα τα σκηνικά απείρου κάλλους με τις αποκρατικοποιήσεις.
Καθόμαστε όλοι μαζί με σταυρωμένα χέρια και περιμένουμε να επιστρέψει το κουαρτέτο. Και μέχρι τότε παλικάρια; Τίποτα; Και άντε να δώσουμε ένα ελαφρυντικό στον Τσίπρα, προσωπικά, αφού τραβάει όλο το… καραβάνι μόνος του. Και να ζητήσω και «συγγνώμη», εκ των υστέρων, αν αδίκησα καμιά… υπουργάρα!

Αλλάζει κάτι; Επειδή δεν με νοιάζει αν σας έχει «στημένους» στα πέντε μέτρα η διαπλοκή, ούτε δίνω βάση στα χτυπήματα «κάτω από τη μέση», να σας πληροφορήσω, απλώς, ότι ο πολύς ο κόσμος περιμένει μέχρι το καλοκαιράκι. Αν μέχρι τότε δεν γυρίσει η δουλειά, αντίo ζωή!