Γιατί μας αφορούν οι εκλογές στη Γαλλία
Η Γαλλία μπορεί να ακούγεται μακριά, μακριά από την δύσκολη πραγματικότητα που αντιμετωπίζουμε καθημερινά σαν λαός. Όμως, το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών της χώρας, ο πρώτος γύρος των οποίων πραγματοποιείται τη Κυριακή, αφορούν όλους μας, και θα επηρεάσουν τη πραγματικότητα μας, περισσότερο από όσο νομίζουμε. Η Γαλλία μπορεί να ακούγεται μακριά, μακριά από την δύσκολη πραγματικότητα που αντιμετωπίζουμε καθημερινά σαν λαός. Όμως, το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών της χώρας, ο πρώτος γύρος των οποίων πραγματοποιείται τη Κυριακή, αφορούν όλους μας, και θα επηρεάσουν τη πραγματικότητα μας, περισσότερο από όσο νομίζουμε.
Η Γαλλία δεν είναι απλά μια ισχυρή χώρα της Ευρώπης. Είναι η δεύτερη οικονομική δύναμη της Ευρωζώνης και ένα στρατηγικό κέντρο αποφάσεων για όλα όσα συμβαίνουν και θα συμβούν μελλοντικά στην ενωμένη Ευρώπη. Λειτουργεί δε, σαν σύμμαχος, αλλά πολλές φορές και σαν αντίβαρο της Γερμανίας. Έτσι, το πρόσωπο που θα αναλάβει τα ηνία της γαλλικής προεδρίας θα βρεθεί δίπλα ή και απέναντι στην Άνγκελα Μέρκελ για όλες τις αποφάσεις που αφορούν την πολιτική, οικονομική, και κοινωνική στρατηγική της Ευρώπης και άρα της χώρας μας.
Το «Ελλάδα-Γαλλία=συμμαχία» δεν αποτελεί απλά ένα πολιτικό σλόγκαν. Η στήριξη της Γαλλίας υπήρξε καθοριστική για την ένταξη μας στην ΕΟΚ, και όταν η θύελλα της κρίσης ξέσπασε στη χώρα μας η γαλλική κυβέρνηση ήταν από τις πρώτες που κινητοποιήθηκε για τη στήριξη της ελληνικής κυβέρνησης, με τα περισσότερα media αλλά και μεγάλο μέρος του λαού στις δημοσκοπήσεις να τάσσεται υπέρ της στήριξης της Ελλάδας.
Βεβαίως, εσχάτως η κούραση του κοινού για την αέναη ελληνική κρίση, οι τριγμοί που άρχισαν να κλονίζουν την τη γαλλική οικονομία, με αποτέλεσμα την αύξηση του εθνικισμού, και βέβαια ο λαϊκισμός στον οποίο επιδόθηκαν οι Γάλλοι πολιτικοί, με επικεφαλής την ακροδεξιά, αλλοίωσε κάπως την εικόνα αυτή. Και στη προεκλογική εκστρατεία, άρχισε ευρέως να κυριαρχεί το σύνθημα ότι η Γαλλία θα πρέπει με κάθε τρόπο να αποφύγει να …καταντήσει σαν την Ελλάδα. Όμως, ακόμη και τώρα είναι σαφές ότι τα δημοσιεύματα του Τύπου αντιμετωπίζουν με μεγαλύτερη νηφαλιότητα την ελληνική κρίση, και κυρίως με μεγαλύτερη ευαισθησία το πόνο της ελληνικής κοινωνίας. Και βέβαια οι απλοί Γάλλοι πολίτες δίνουν τακτικά το «παρόν» σε όλες τις εκδηλώσεις που διοργανώνονται υπέρ της Ελλάδας.
Αναλόγως οι δύο κυριότεροι μονομάχοι για τη προεδρία, ο νυν πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί και ο Σοσιαλιστής υποψήφιος Φρανσουά Ολάντ, μπορεί να έχουν πολλές διαφορές, όμως συμφωνούν στο γεγονός ότι η Γαλλία -και η Ευρώπη ευρύτερα- θα πρέπει να συνεχίσει να στηρίζει την Ελλάδα. Αμφότεροι, βεβαίως, επισημαίνουν –και όχι άδικα- ότι στο παρελθόν το ελληνικό δημόσιο αποδείχτηκε αναξιόπιστο, και έκανε κατάχρηση της εμπιστοσύνης και της οικονομικής αρωγής των Ευρωπαίων. Όμως, αναγνωρίζουν τις προσπάθειες και τις θυσίες του ελληνικού λαού και τον αγώνα του για ένα καλύτερο μέλλον.
Ο Νικολά Σαρκοζί, εξάλλου, από τη προεδρία έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη παροχή της ευρωπαϊκής βοήθειας. Όμως, και ο Φρανσουά Ολάντ, που προηγείται σταθερά στις δημοσκοπήσεις, έχει αναπτύξει ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον όραμα για τη Γαλλία και την Ευρώπη ευρύτερα, που συνάδει με την ατζέντα της χώρας μας. Έχει, άλλωστε, ξεκαθαρίσει ότι σκοπεύει να ακολουθήσει μια οικονομική πολιτική που θα δίδει μεγαλύτερη έμφαση στην ανάπτυξη παρά στη λιτότητα, προστατεύοντας παράλληλα το κράτος πρόνοιας, τις ασθενέστερες τάξεις, τα κοινωνικά και εργασιακά κεκτημένα. Και έχει δεσμευτεί να πιέσει για μια ανάλογη οικονομική στρατηγική σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, γεγονός που τον έχει φέρει σε ευθεία αντιπαράθεση με το Βερολίνο. Μάλιστα, προκαλώντας εκνευρισμό στη γερμανική κυβέρνηση έχει επιμείνει ότι σκοπεύει να προχωρήσει σε επανα-διάπραγματευση του περίφημου νέου Σύμφωνου Δημοσιονομικής Πειθαρχίας, που η κα.Μέρκελ πάλεψε τόσο να επιβάλει.
Βεβαίως, αν και οι απόψεις του κ.Ολάντ ακούγεται εύηχες στα αυτιά μας, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι –δυστυχώς- το κυριότερο κέντρο των αποφάσεων στην Ευρώπη παραμένει το Βερολίνο. Και μέχρι τώρα η κα.Μέρκελ έχει αποδείξει ότι δεν αφήνει κανέναν να την επηρεάσει από τη θέση, και τη στρατηγική, που η ίδια θεωρεί ως σωστή. Όμως, σίγουρα θα έχει ενδιαφέρον να παρακολουθήσουμε πως θα διαμορφωθούν οι γαλλογερμανικές ισορροπίες σε περίπτωση αλλαγής σκυτάλης στο Ελίζε, και τις αλλαγές που θα επιφέρει στην ευρωπαϊκή πολιτική, ειδικά στο μέτωπο της αντιμετώπισης της κρίσης χρέους.
Πάντως, όσον αφορά στην ίδια τη Γαλλία, και τις εξελίξεις στα πολιτικά και κοινωνικά της δεδομένα, αξίζει να σταθούμε στην ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ενίσχυση που παρουσιάζουν και στη Γαλλία τα πολιτικά άκρα, ενδεικτικό της κούρασης του λαού για τα μεγάλα κόμματα. Μάλιστα, μεγάλη εντύπωση, και συζήτηση, έχει προκαλέσει σε όλη την Ευρώπη η εντυπωσιακή άνοδος της άκρας αριστεράς, ο εκπρόσωπος της οποίας, ο Ζαν Λυκ Μελανσόν μάχεται με την ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν για τη τρίτη θέση στο πρώτο γύρο της Κυριακής. Ο πρώην δάσκαλος ξεκίνησε τη κούρσα με ποσοστό που δεν ξεπερνούσε το 5% για να καταλήξει τώρα να διεκδικεί από 13% έως και 17%.
Και βέβαια, μπορεί στο δεύτερο γύρο, να περνούν μόνο οι δύο πρώτοι μονομάχοι, που άνευ συγκλονιστικού απροόπτου θα είναι οι Σαρκοζί-Ολάντ, όμως είναι προφανώς ότι η δύναμη που θα συγκεντρώσουν τα πολιτικά άκρα θα επηρεάσει σημαντικά το τελικό αποτέλεσμα της εκλογικής μάχης. Ιδιαίτερη δε, λεπτομέρεια που αξίζει να επισημάνουμε είναι ότι ο δεύτερος γύρος των γαλλικών προεδρικών εκλογών διεξάγεται στις 6 Μάιου, που σημαίνει ότι στις 7 Μάιου, τόσο η Γαλλία όσο βέβαια και η Ελλάδα θα ξημερώσουν, πιθανότατα, με νέα κυβέρνηση…
