Η διαστρεβλωτική διαμεσολάβηση των ΜΜΕ

Τι θα συνέβαινε αν οι πολίτες και οι πρόσφυγες μιλούσαν κατευθείαν μεταξύ τους; Θα είχαν άραγε τίποτα να πουν; Θα έβρισκαν κοινό σημείο αναφοράς; θα υπήρχαν κοινά βιώματα; Θα μπορούσε να εκφραστεί η αλληλεγγύη και η συμπόνια;

Πολύ πιθανό. Ο πόνος, ο αποκλεισμός, η ανεργία, η φτώχεια, ο ξεριζωμός, η προσβολή θα αποτελούσαν ενοποιητικούς κρίκους στην επικοινωνία τους.

Δυστυχώς, όμως, αυτός ο διάλογος δεν υπάρχει. Η επικοινωνία τους γίνεται μέσα από τη διαστρεβλωτική διαμεσολάβηση των ΜΜΕ, τα οποία αντί να ενώνουν, διαχωρίζουν, μετατρέποντας τις δύο ομάδες σε θύτες και θύματα ταυτόχρονα.

Δημιουργώντας στερεότυπα

Οι ειδήσεις που επιλέγονται και το πως παρουσιάζονται επηρεάζονται από συνιστώσες σχετικές με τα ιδιοκτησιακά καθεστώτα των ΜΜΕ, τους πολιτικούς τους συσχετισμούς και τον έλεγχο. Άρα ο δημοσιογράφος περιορίζεται στην παρεκλίνουσα παρουσίαση της είδησης, αφομοιώνοντας το ύφος που ταυτίζεται με το Μέσο/εργοδότη.

Έτσι, τρομακτικές αλήθειες δεν προβάλλονται. Κάθε λεπτό δεκάδες άνθρωποι εγκαταλείπουν ζωή και υπάρχοντα πίσω τους για να γλιτώσουν από τη φρίκη του πολέμου. Τα ΜΜΕ δεν θέτουν ανθρώπινα θέματα προβληματισμών, όπως το αν εμείς και η οικογένειά μας κινδυνεύαμε από πόλεμο, τι θα πράτταμε; Θα επιλέγαμε την παραμονή εκεί, ερχόμενοι αντιμέτωποι με το θάνατο ή θα προσπαθούσαμε να διαφύγουμε με τους γνωστούς κινδύνους απαγωγής, πνιγμών και εκμετάλλευσης;

Πολίτες και πρόσφυγες φοβούνται ο ένας τον άλλον. Και ο φόβος μετατρέπει τον άλλον σε επικίνδυνο εχθρό. Και απέναντι στον εχθρό βγάζουμε τον χειρότερό μας εαυτό. Επιβεβαιώνοντας τελικά τον φόβο του άλλου.

Και όλα αυτά, γιατί ο διάλογος γίνεται μέσω των ΜΜΕ.

Τι θα συνέβαινε αν οι πολίτες και οι πρόσφυγες μιλούσαν κατευθείαν μεταξύ τους;