Μεταξύ Σκύλας και Χάρυβδης…

Μεταξύ της Σκύλας του ξένου χρηματιστικού κεφαλαίου και της Χάρυβδης του ελληνικού δημοσίου βρίσκονται οι ελληνικές τράπεζες. Τα προβλήματα ρευστότητας, η ύφεση της ελληνικής οικονομίας και το διεθνές αλλά κυρίως το εγχώριο χρηματιστηριακό κραχ έχουν φέρει τους τραπεζίτες σε απόγνωση. Μεταξύ της Σκύλας του ξένου χρηματιστικού κεφαλαίου και της Χάρυβδης του ελληνικού δημοσίου βρίσκονται οι ελληνικές τράπεζες. Τα προβλήματα ρευστότητας, η ύφεση της ελληνικής οικονομίας και το διεθνές αλλά κυρίως το εγχώριο χρηματιστηριακό κραχ έχουν φέρει τους τραπεζίτες σε απόγνωση.

Οι τελευταίοι, μάλιστα δείχνουν είτε αδύναμοι είτε απρόθυμοι να ανακόψουν την πορεία αυτή και φαίνεται να έχουν παραδοθεί σε μια παθητική στάση παρακολούθησης των κατακλυσμιαίων εξελίξεων που τρέχουν μπροστά στα μάτια τους.
Με τις επισφάλειες σε πολύ υψηλά επίπεδα, ξεπερνώντας κατά πολύ τις προβλέψεις των πιστωτικών ιδρυμάτων και με τη χρηματιστηριακή τους αποτίμηση να καταποντίζεται καθημερινά, οι έλληνες τραπεζίτες βλέπουν τις επιχειρήσεις τους να απομακρύνονται κάθε μέρα και πιο πολύ από τα χέρια τους.

Η γενικότερη αβεβαιότητα που επικρατεί αναφορικά με το παρόν και το μέλλον της ελληνικής οικονομίας σε συνδυασμό με τα υφιστάμενα προβλήματα έχει «στεγνώσει» ουκ ολίγους μετόχους ελληνικών τραπεζών, ενώ όσοι διαθέτουν ακόμα ρευστό δείχνουν πρόθυμοι να το επενδύσουν μέσα σε αυτό το επιχειρηματικό τοπίο.

Κατόπιν τούτων αμφότεροι φαίνονται να καταλήγουν σε επιλογές τύπου «το μη χείρον βέλτιστο». Και όταν μιλάμε για τέτοιου τύπου επιλογές μιλάμε για την κρατικοποίηση των ζημιών των ελληνικών τραπεζών με την επακόλουθη κηδεμονία τους από το ελληνικό δημόσιο. Άλλωστε, όπως έχει δείξει και η πρόσφατη ιστορία με τα κρατικά πακέτα στήριξης των τραπεζών οι ελληνικές κυβερνήσεις εμφανίζονται παντελώς απρόθυμες να ασκήσουν τα όποια δικαιώματα απορρέουν από την παροχή δημόσιου χρήματος στα ιδιωτικά πιστωτικά ιδρύματα.

Έτσι λοιπόν, σκέφτονται και όχι άδικα οι έλληνες τραπεζίτες, πως σε αυτήν την περίπτωση το κόστος τους θα είναι πολύ μικρότερο από την ανάληψη ενδεχόμενου ρίσκου επανακεφαλαιοποίησης των επιχειρήσεων τους με δικά τους κεφάλαια. Από την άλλη βέβαια δεν θέλουν ούτε να σκέφτονται πιθανή «συνεργασία» τους με ξένες τράπεζες, αφού οι τελευταίες έχουν πολλάκις αποδείξει ότι δεν αστειεύονται με την ανάπτυξη τέτοιου τύπου …συνεργειών.