Ποιος θα προστατέψει το δημόσιο συμφέρον από το ΣτΕ;

Η εξουσία της Δικαιοσύνης και η νομιμοποίηση κάθε θεσμού πηγάζει από τη λαϊκή κυριαρχία και σε αυτήν αναφέρεται. Φαίνεται, όμως, ότι η πλειοψηφία του Συμβουλίου της Επικρατείας, η ομάδα Σακελλαρίου, θέλει να μας γυρίσει στα ωραία χρόνια της φεουδαρχίας. Τότε που η Δικαιοσύνη αποδιδόταν στο όνομα της ελέω Θεού μοναρχίας.

Ευτυχώς που στο ΣτΕ αντιστέκεται δυναμικά μία σημαντική μειοψηφία δικαστών η οποία προτάσσει το δημόσιο συμφέρον και υπερασπίζεται το κοινωνικό σύνολο. Αυτή μας δίνει ακόμη ελπίδα ότι κάτι μπορεί να αλλάξει, επιτέλους, σε αυτόν τον προβληματικό τόπο και στην κακή δικαιοσύνη, που για την ώρα είναι αυτή που του αξίζει.

Η μειοψηφία αυτή έκανε αισθητή την παρέμβασή της στο νέο κατόρθωμα της ομάδας Σακελλαρίου που βρήκε ένα «παράθυρο» για να μην ακυρώσει τη συμφωνία της Siemens με το ελληνικό Δημόσιο. Τη συμφωνία την οποία, ήδη, έχει καταντήσει κουρελόχαρτο η ίδια η εταιρία. Η οποία, μάλιστα, έφτασε στο απώτατο σημείο θράσους και αλαζονείας -εξ αιτίας της ατιμωρησίας της- να αποφασίσει το κλείσιμο του εργοστασίου της Pitsos, στέλνοντας του χρόνου στην ανεργία χιλιάδες εργαζόμενους.

Το Συμβούλιο της Επικρατείας ετάχθη. Στο πλευρό της ολιγαρχίας. Ντόπιας και ξένης. Ετάχθη ως θεματοφύλακας, μάλιστα, της πιο εξαχρειωμένης και άπληστης μερίδας της. Με την απόφασή του για τα 65 CD βάζει πλάτη στη φοροδιαφυγή και, άρα, πλήττει το δημόσιο συμφέρον και υπονομεύει την ανάγκη της χώρας να την τσακίσει.

Ο ταξικός, πολιτικός και ιδεολογικός προσανατολισμός των αποφάσεων του ΣτΕ, σαφής και αδιαμφισβήτητος. Σε τι διαφέρει, λοιπόν, από τον Άδωνη και την Ξαφά; Κάποια στιγμή η κυβέρνηση οφείλει να απαντήσει σε όλα αυτά με συγκεκριμένες θεσμικές και πολιτικές αποφάσεις και να πάψει να κρύβεται πίσω από τις εύκολες διαπιστώσεις και καταγγελίες.