Αφύπνιση των προοδευτικών δυνάμεων ενάντια στην επέλαση της ακροδεξιάς

Όταν τον Ιανουάριο του 2018 «ξεπάγωσε» το «Μακεδονικό» και φάνηκε στον ορίζοντα μία πιθανή επίλυσή του, είπα δημόσια πως ήταν ευκαιρία να προχωρήσουμε σε μία κυβέρνηση προοδευτικής συνεργασίας.

Γράφει ο Σπύρος Δανέλλης *

Πρότεινα, τότε, ΚΙΝ.ΑΛ. και Ποτάμι να δώσουν την εναλλακτική στον ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να απομακρύνει την αταίριαστη και ανίερη συμμαχία με τον Πάνο Καμμένο. Πίστευα, και συνεχίζω να πιστεύω, πως μόνο έτσι θα ήμασταν χρήσιμοι. Ότι, δηλαδή, θα μπορούσαμε, στη βάση ενός προοδευτικού προγράμματος, να έχουμε τη δυνατότητα για ενάμιση χρόνο να δοκιμάσουμε στην πράξη μία προοδευτική συγκυβέρνηση. Για αυτή μου την άποψη, λοιδορήθηκα και κατηγορήθηκα κατ’ επανάληψη.

Από τότε, όμως, δεν σταμάτησα να προσπαθώ να πείσω όχι μόνο για την αναγκαιότητα, αλλά και για τον ρεαλισμό αυτής της πρότασης. Κάνοντας το αυτονόητο, συμμετείχα σε πολλές δημόσιες εκδηλώσεις, προς αυτήν την κατεύθυνση. Και το έκανα, ακολουθώντας το παράδειγμα των προοδευτικών πολιτικών οικογενειών στην Ευρώπη, όπου οι σοσιαλδημοκράτες, οι πράσινοι και οι ευρωπαϊστές ριζοσπάστες αριστεροί ενώνουν τις δυνάμεις τους, για να αντιμετωπίσουν τη διαφαινόμενη πρωτοφανή επέλαση της ακροδεξιάς. Μιας ακροδεξιάς, που απειλεί όχι μόνο την ποιότητα της Ευρώπης, αλλά και την ίδια την υπόστασή της.

Μόλις πριν λίγα εικοσιτετράωρα, άλλωστε, ο Ιταλός ακροδεξιός Ματέο Σαλβίνι, πλαισιωμένος από τους εκπροσώπους του γερμανικού AfD και των ακροδεξιών της Σουηδίας και της Δανίας, πάγωσε το αίμα κάθε προοδευτικού ευρωπαίου πολίτη. «Η οικογένειά μας μεγαλώνει», είπε. Και από κοντά έρχονται η Λεπέν, ο Καζίνσκι, ο Όρμπαν κ.ά.

Αυτή φοβάμαι πως είναι η πραγματικότητα που έρχεται. Μία πραγματικότητα με ακροδεξιό πρόσωπο. Μία πραγματικότητα στην οποία έχει εγκλωβιστεί και η δεξιά, υιοθετώντας μέρος της ρητορικής και της ατζέντας τους. Το βλέπουμε άλλωστε να εξελίσσεται και στην Ελλάδα. Γι’ αυτό τον λόγο, λοιπόν, συμμετέχω ενεργά στην προσπάθεια αφύπνισης όλων των προοδευτικών δυνάμεων της χώρας μας.

Επιπλέον, είναι γνωστό ότι οι σχέσεις μου με την ομάδα των ευρωσοσιαλιστών στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο παραμένουν ζωντανές. Γι’ αυτό και δεν είναι τυχαία, άλλωστε, και η στήριξη και αλληλεγγύη του Ούντο Μπούλμαν στις επιλογές μου, όλο αυτό το διάστημα. Στο, δε, κάλεσμα του Αλέξη Τσίπρα και την απόφασή του να αποτελέσει ο ΣΥΡΙΖΑ τον κορμό της συνάντησης των προοδευτικών δυνάμεων στην Ελλάδα, δεν είχα προφανώς το δικαίωμα άρνησης της συμμετοχής μου.

Είμαι εδώ! Γιατί πιστεύω ότι στη βάση των ταυτοτικών ζητημάτων κρίνονται και οι στρατηγικές των συνεργασιών. Έτσι, ευελπιστώ ότι σύντομα στο ΚΙΝ.ΑΛ. θα αντιληφθούν ότι έχουν υποχρέωση, όσο βεβαίως αυτοπροσδιορίζονται ως προοδευτικοί ευρωπαϊστές, και όσο θεωρούν ότι η σχέση τους με την ομάδα των ευρωσοσιαλιστών είναι οργανική, να αναστοχαστούν τη στάση τους. Μία στάση που, βεβαίως, πόρρω απέχει από τις επιλογές των σοσιαλιστών στην Ευρώπη.

* ανεξάρτητος βουλευτής και υποψήφιος ευρωβουλευτής με την παράταξη ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία