H«βουβή» κοινωνία μίλησε…

Και αν μιλήσει η «βουβή» κοινωνία, επιγράφαμε στις αρχές Απριλίου την άποψη της στήλης και του γράφοντος σε σχέση με τις υπόγειες διεργασίες που συντελούνταν σε πολλές τοπικές κοινωνίες ενόψει των αυτοδιοικητικών εκλογών του Μαίου.

Ως παράδειγμα χρησιμοποιούσαμε την «μοναχική» υποψηφιότητα για το Δήμο Ιωαννιτών του καθηγητή ΜωϋσήΕλισάφ, κάνοντας ορισμένες αναφορές στις θέσεις του για το αύριο του Δήμου της πρωτεύουσας της Ηπείρου. Επαναλαμβάνουμε μόνο μερικά σημεία:

«Διανύουμε ίσως τη χειρότερη περίοδο του εθνικού μας βίου: Η κοινωνία σε επίπεδο πολιτείας, αλλά και σε επίπεδο Δήμου είναι κατακερματισμένη, οριζόντια και κάθετα.Οριζόντια διαπερνάται από τις εισοδηματικές ανισότητες, κάθετα δε από τις κομματικές διαιρέσεις. Ελάχιστα κοινά σημεία βρίσκεις που ενώνουν, άπειρα δε που διαχωρίζουν. Καμιά εποχή δεν έχει συσσωρεύσει τόσο πολλές και τόσο ποικίλες γνώσεις για τον άνθρωπο, όσες η δική μας. Αλλά και καμιά εποχή δεν γνωρίζει τόσο λίγο τι πραγματικά σημαίνει να είσαι άνθρωπος.

Πράγματι, ο κοινωνικός ιστός διερράγη. Η έννοια του Δήμου ως αρραγής οντότητα ρευστοποιήθηκε, αφήνοντας πίσω ένα σχεδόν αγεφύρωτο χάσμα μεταξύ αρχόντων και αρχομένων: οι αρχόμενοι απαιτούν, οι άρχοντες υπόσχονται, αλλά συνήθως αδυνατούν να είναι συνεπείς. Η εμπιστοσύνη είναι το μεγάλο θύμα της εποχής μας: Κανένας δεν εμπιστεύεται κανένα.

Πιστεύω πως η επικείμενη εκλογική αναμέτρηση του Μαΐου δεν έχει τα χαρακτηριστικά των προηγούμενων αναμετρήσεων. Και τούτο γιατί τα κοινωνικά δεδομένα της χώρας μας, όπως ήδη προανέφερα, δεν έχουν τα χαρακτηριστικά των προηγούμενων εκλογικών αναμετρήσεων.

Πιστεύω ακόμη ότι η κρίση δεν δημιούργησε μόνο πρωτόγνωρα προβλήματα. Δημιουργεί ταυτόχρονα και νέες ευκαιρίες και προκλήσεις. Η Ιστορία διδάσκει πως καμιά κρίση δεν είναι μόνον το τέλος μιας εποχής: Μπορεί να γίνει και η αρχή μιας άλλης. Καμιά κρίση δεν είναι η παρακμή μιας περιόδου. Μπορεί να γίνει και η ακμή μιας καινούργιας. Δεν είναι μόνο η φθορά αυτού που φεύγει. Μπορεί να γίνει και η προφορά σ αυτό που έρχεται».

Καταλήγαμε την αναφορά μας με το εξής σχόλιο:

Ίσως αυτές οι νηφάλιες, ψύχραιμες και κατ΄εξοχήν πολιτικές αναφορές να μην μπορούν να συνεπάρουν τα πλήθη ή να εξάψουν τα πάθη. Αν όμως εμπνεύσουν προς την κατεύθυνση των κινημάτων πολιτών τους κατοίκους πολλών δήμων της χώρας , την επομένη των εκλογών δεν θα ασχολούμεθα με τι χρώμα , «βάφτηκε» ο ένας ή ο άλλος δήμος αλλά για το κίνημα της βουβής πλειοψηφίας που αποφάσισε να πάρει το μέλλον του τόπου στα χέρια της …

ΥΓ: Για όσους δίνουν σημασία στις λεπτομέρειες : Τα αποσπάσματα του κειμένου που αναπαρήγαγα αποτελούν μικρό μέρος ομιλίας του υποψήφιου Δημάρχου Ιωαννίνων και ανθρώπου –σύμβολο για την πόλη καθηγητή Μωυσή Ελισάφ.

Κρατείστε το όνομα , θα γίνει σίγουρα σύντομα σημείο πολλαπλής αναφοράς πολύ έξω από τον «στενό» χώρο της ηπειρωτικής πρωτεύουσας…

Από την περασμένη εβδομάδα ο κ. Ελισάφ αποτελεί τον πρώτο πολίτη των Ιωαννίνων. Τα μέσα ενημέρωσης τον …ανακάλυψαν ξαφνικά και άρχισαν να γράφουν για τον πρώτο εβραίο δήμαρχο στην ελληνική ιστορία. Ο ίδιος αυτό το προσπέρασε με τη φράση « η διαφορετικότητα στο θρήσκευμα ή πιθανόν άλλες ιδιαιτερότητες δεν αποτελούν εμπόδιο για την ανάδειξη και την καταξίωση όταν υπάρχουν όλα τα άλλα εφόδια» .

Και έσπευσε να ανακοινώσει την πρώτη συνάντηση των στελεχών της παράταξής του για τον προγραμματισμό της νέας δημοτικής αρχής…