Οι γαλάζιοι «άριστοι» κόβονται και στο… μάθημα της διπλωματίας

Η πολεμική σύρραξη στο Ναγκόρνο Καραμπάχ έβαλε το κερασάκι στην τούρτα της πλήρους αποτυχίας των «γαλάζιων αρίστων» όσον αφορά στους χειρισμούς τους, σε κρίσιμα θέματα της εξωτερικής πολιτικής.

Πριν από αυτό, οι εκπρόσωποι της χώρας μας σε διεθνείς συναντήσεις και επαφές έδειξαν μία πρωτοφανή αδυναμία αντίδρασης, όταν τα… χαστούκια έπεφταν το ένα μετά το άλλο. Η Αθήνα έδειξε πως ποντάρει πολλά στις -περιστασιακές είναι η αλήθεια- δημόσιες δηλώσεις στήριξης των ελληνικών αιτημάτων (π.χ. Μακρόν, Πομπέο κ.λπ.) ακόμη κι όταν αυτές οι τοποθετήσεις δεν αντανακλούσαν στο 100% τις ελληνικές θέσεις.

Είναι αδιανόητο να επιτρέπεται σε έναν συνομιλητή να παίρνει το κείμενο (το οποιοδήποτε κείμενο) που πριν από μερικά λεπτά είχε συμφωνηθεί, και να φεύγει χωρίς να το υπογράψει, όπως έκαναν οι υπόλοιποι συνομιλητές. Κάτι τέτοιο, όπως φαίνεται από τις πληροφορίες που έχουμε μέχρι σήμερα, έγινε στην περιβόητη συνάντηση του Βερολίνου, με πρωτοβουλία της γερμανικής πλευράς, για τη διερεύνηση των προθέσεων σχετικά με την έναρξη διαλόγου μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας.

Εδώ και πολλούς μήνες αναμένουμε την έμπρακτη αλληλεγγύη των Ευρωπαίων, στο θέμα της καταπάτησης των θαλασσίων περιοχών της Ελλάδας και της Κύπρου, αλλά αντ’ αυτού, η Αθήνα παρακολουθεί αμήχανα τις «ολίγον φιλοτουρκικές» απόψεις του επικεφαλής του ΝΑΤΟ ή περιορίζεται -σε σχεδόν παρακλητική στάση- να ζητά (μάταια!) την λήψη μέτρων από τους 27 της Ευρώπης για την αντιμετώπιση της τουρκικής προκλητικότητας.

Ποιο είναι το αποτέλεσμα; Ο Κυριάκος Μητσοτάκης εξερχόμενος από τη Σύνοδο Κορυφής να δηλώνει «απολύτως ικανοποιημένος», τη στιγμή που και ο ίδιος συμφώνησε σε ένα κοινό ανακοινωθέν, στο οποίο όχι μόνο δεν περιελήφθησαν κυρώσεις, αλλά οι «εταίροι» δεν τόλμησαν ούτε την ίδια τη λέξη («κυρώσεις») να καταγράψουν στο κείμενο!

Εν τω μεταξύ, προέκυψε το πολεμικό σκηνικό στον Καύκασο, για το οποίο, η ελληνική διπλωματική απάντηση άργησε πολύ! Το πρώτο ανακοινωθέν, πριν από μία εβδομάδα, ήταν τόσο «στεγνό» και με τέτοιο τρόπο διατυπωμένο, που άφηνε την εντύπωση των ίσων αποστάσεων και μίας περίεργης ουδετερότητας. Λίγες ημέρες αργότερα, όταν έγινε γνωστή η ανοικτή ανάμιξη της Τουρκίας, με παρόμοια χαρακτηριστικά, με εκείνα που επέδειξε στη Συρία, στη Λιβύη, αλλά και εναντίον Ελλάδας και Κύπρου στην Ανατολική Μεσόγειο, άρχισε να αλλάζει η διπλωματική στάση της Αθήνας.

Που είναι το περίεργο; Πριν από ένα μήνα, στις 2 Σεπτεμβρίου, στο Μπακού, ο νέος Έλληνας πρεσβευτής Νικόλαος Πιπερίγκος επέδωσε τα διαπιστευτήριά του στον πρόεδρο του Αζερμπαϊτζάν Ιλχάμ Αλίεφ. Κατά την προσφώνησή του, ο Αζέρος ηγέτης ξεπέρασε τα όρια της διπλωματικής αβρότητας, κατηγορώντας την προηγούμενη κυβέρνηση (του ΣΥΡΙΖΑ) για υπονόμευση της προσπάθειας εξαγοράς του ΔΕΣΦΑ από την δική του Socar.

Σε αυτή την πρόκληση του κ. Αλίεφ, ο εκπρόσωπος της χώρας μας δεν έκανε την παραμικρή αναφορά στην αντιφώνησή του. Αλλά ούτε έδωσε κάποια συγκεκριμένη απάντηση στην ανοικτή και ξεκάθαρη θέση που εξέφρασε ο Αζέρος ηγέτης όσον αφορά στις ελληνοτουρκικές διαφορές: «Θέλω να σας επαναλάβω ότι η Τουρκία δεν είναι απλώς φιλική, αλλά είναι αδελφή χώρα για εμάς και οι Τούρκοι είναι αδέλφια μας».

Ποια άλλη έκφραση ανοικτής και ευθείας απόρριψης των ελληνικών θέσεων θα μπορούσε να προκαλέσει την αντίδραση της ελληνικής πλευράς; Κι όμως, ο νέοδιορισθείς Έλληνας διπλωμάτης ψέλλισε κάτι περί «διεθνούς δικαίου» και σε αυτό το σημείο η… σεμνή τελετή έλαβε τέλος!

Μετά από όλα αυτά και με δεδομένο ότι η χώρα μας έχει φιλικές σχέσεις και διμερείς συμφωνίες με την Αρμενία, η επίσημη ελληνική διπλωματία υπό «γαλάζια» ηγεσία έβαλε άλλο ένα αυτογκόλ, με την ουδετερότητα που επιχείρησε να τηρήσει τις πρώτες ώρες της κλαγγής των όπλων στο Ναγκόρνο Καραμπάχ. Η δεύτερη ανακοίνωση, τέσσερις ημέρες αργότερα, προσπάθησε να καλύψει το πρώτο λάθος, αναφέροντας στις δύο τελευταίες γραμμές: «Η Ελλάδα αποδοκιμάζει κάθε παρέμβαση τρίτων που υποδαυλίζει την ένταση. Στο πλαίσιο αυτό, η Τουρκία οφείλει να απόσχει από ενέργειες και δηλώσεις που κινούνται στην κατεύθυνση αυτή».

Στην Οικονομία η μόνη δικαιολογία των «αρίστων» είναι η υγειονομική κρίση, λες και πριν όλα τα έκανε καλά. Στην Παιδεία το πρόσχημα είναι οι «κατευθυνόμενες καταλήψεις», χωρίς κανείς να ασχολείται με τα δίκαια αιτήματα των μαθητών. Στην Κοινωνία το μόνο πρόβλημα είναι οι «απείθαρχοι νέοι», ενώ οι «γαλάζιοι» συνεχίζουν τα πάρτυ υπέρ των φιλικών τους επιχειρηματικών ομίλων.

Τώρα πλέον, με τα… επιτεύγματα των «αρίστων» και στη διπλωματία αποδεικνύεται ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης και οι παρέα του είναι απολύτως επικίνδυνοι για τη χώρα, τους πολίτες και για τα κυριαρχικά της δικαιώματα. Όσο πιο γρήγορα το καταλάβει ο μέσος πολίτης (που αρχίζει και το καταλαβαίνει, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις), τόσο γρηγορότερα η Ελλάδα θα γλυτώσει από μία κυβέρνηση που την οδηγεί στην απόλυτη καταστροφή!