Η επιβράβευση της Ιστορίας

Πώς γίνεται να έχουν διεκδικήσει ακριβώς την ίδια λύση για το Μακεδονικό και, σήμερα, να διαφωνούν με τη Συμφωνία των Πρεσπών; Ο λόγος φυσικά για το νυν και τον τέως πρόεδρο της Ν.Δ., Κυριάκο Μητσοτάκη και Αντώνη Σαμαρά. Προκαλεί πραγματικά αλγεινή εντύπωση να υπάρχουν συγκεκριμένες δημόσιες τοποθετήσεις τους, που ταυτίζονται πλήρως με τη Συμφωνία. Παρόλ’ αυτά διαφωνούν με τη συμφωνία και προτίθενται να την καταψηφίσουν! Ακόμα χειρότερα, φανατίζουν τα πλήθη και βγάζουν κόσμο στους δρόμους, αναίτια και αδικαιολόγητα…

Εντάξει, πρέπει να το παραδεχτούμε: Ενοχλεί που εφεξής ένα γειτονικό κράτος θα λέγεται και επίσημα Βόρεια Μακεδονία. Χτυπάει στο συναίσθημα του Έλληνα, ο οποίος φοβάται μην τυχόν του κλέψουν τα ιερά και τα όσιά του. Μα, αλήθεια αυτός ο Έλληνας, δεν έχει καταλάβει ότι η γειτονική χώρα για τον υπόλοιπο πλανήτη, ονομάζεται «Μακεδονία» εδώ και σχεδόν 30 έτη; Είναι αλήθεια αρνητικό που στο εξής θα μπει και ο γεωγραφικός προσδιορισμός «βόρεια» μπροστά από το «Μακεδονία»; Μάλλον όχι…

Άρα, πού ακριβώς είναι το πρόβλημα; Η γειτονική χώρα παραδέχτηκε ότι η γλώσσα της είναι σλάβικη και όχι μακεδονική. Παραδέχτηκε επίσης ότι στον όρο nationality υποδηλώνεται η ιθαγένεια και όχι η εθνότητα. Αναγκάστηκε να αποδεχτεί ότι ο μακεδονικός πολιτισμός δεν έχει καμία σχέση με το δικό της πολιτισμό. Άλλαξε όνομα σε κεντρικές οδικές αρτηρίες, στο αεροδρόμιό της…

Η Ελλάδα από την άλλη διασφάλισε την αποκλειστικότητα των μακεδονικών προϊόντων, την αποκλειστικότητα του μακεδονικού πολιτισμού και πέτυχε να μην αλλάξει ούτε… τόνος, από την ονομασία του αεροδρομίου της Θεσσαλονίκης. Αλήθεια, πού είναι το πρόβλημα;

Μήπως το πρόβλημα είναι ότι το έφερε έτσι η Ιστορία, ώστε να είναι ο Αλέξης Τσίπρας που θα γράψει το όνομά του, δίπλα στην επίλυση ενός ζητήματος που ταλαιπωρούσε επί σειρά ετών την ελληνική εξωτερική πολιτική; Μήπως ο Τσίπρας πέτυχε εκεί που απέτυχαν οι προκάτοχοί του; Μήπως τα παραδοσιακά «τζάκια» που έβγαζαν πρωθυπουργούς επί δεκαετίες στην Ελλάδα, δεν μπορούν να… χωνέψουν ότι ο Τσίπρας πήρε τη δόξα;

Δυστυχώς, στην Ελλάδα λείπει η γενναιοδωρία και η μεγαλοψυχία στην πολιτική σκηνή. Κανείς δεν χρωστάει να πει «μπράβο» σε κανέναν. Κανείς δεν χαίρεται με τις επιτυχίες του άλλου. Τα πάντα περνούν μέσα από τη φτηνή, μικροπολιτική σκοπιά. Μόνο που έτσι η χώρα δεν μπορεί να πορευτεί. Από ηγέτες μίζερους και μικρόψυχους, δεν έχει τίποτα να περιμένει. Ευτυχώς, ο Αλέξης Τσίπρας δείχνει ότι δεν συγκαταλέγεται σε αυτούς.

Να γιατί ξεχωρίζει, να γιατί η Ιστορία τού επιφυλάσσει τέτοια τιμή…