Απομονωμένος, αποσυντονισμένος, αποπροσανατολισμένος….

Συνεχίζεται το κυβερνητικό βέρτιγκο, παραμονές της ανόδου στη Θεσσαλονίκη, με το Μαξίμου να αδυνατεί να βρει βηματισμό, την κυβέρνηση να παρουσιάζει σημάδια πλήρους αποδιοργάνωσης και τον Κυριάκο Μητσοτάκη να απομονώνεται πολιτικά μέρα με την ημέρα.

Η αποκάλυψη της υπόθεσης της παρακολούθησης του Νίκου Ανδρουλάκη και κυρίως η διαχείριση της προκαλεί ακόμα πληγές στην «περπατησιά» της κυβέρνησης, που δυσκολεύεται να αλλάξει ατζέντα, αφού και οι ευρύτερες εξελίξεις δεν τη βοηθούν. Στις δεδομένες δυσκολίες κυβερνησιμότητας έχει προστεθεί για τα καλά το ζήτημα της πολιτικής περιθωριοποίησης του συστήματος Μητσοτάκη, με την επαναφορά της συζήτησης για αλλαγή του εκλογικού νόμου να επιβεβαιώνει το πρόβλημα.

Η πλήρης ρήξη στις σχέσεις με τη Χαριλάου Τρικούπη και η καθημερινή «προσφορά υλικών» στο χτίσιμο ενός αντικυβερνητικού μετώπου εξαιτίας της υπόθεσης των υποκλοπών δυσκολεύει κάθε συζήτηση για την επόμενη ημέρα με πρωταγωνιστή τη Νέα Δημοκρατία του Μητσοτάκη. Το ενδεχόμενο συνεννόησης με οποιονδήποτε πολιτικό σχηματισμό σε ένα μετεκλογικό σκηνικό που δεν θα εξασφαλίζει συνθήκες αυτοδυναμίας φαντάζει πλέον εξαιρετικά δύσκολο, με τις πιθανές συνεργασίες της ΝΔ να είναι ουσιαστικά στο… ζερό.

Έχοντας διαρρήξει τους δεσμούς ακόμα και σε ατομικό επίπεδο από το κέντρο προς τα αριστερά, ο Κυριάκος Μητσοτάκης βλέπει την προσπάθεια του να ξαναγράψει την πολιτική έννοια του προοδευτισμού σε ένα κυβερνητικό συνονθύλευμα με τον ίδιο να κρατά την μπαγκέτα, να ναυαγεί. Έτσι αναγκαστικά ξαναβγαίνουν στην επιφάνεια σενάρια νέου εκλογικού νόμου, τον δεύτερο επί πρωθυπουργίας του, που αν μη τι άλλο δείχνουν ηττοπάθεια και περνούν την εικόνα της προχειρότητας και της αναξιοπιστίας. Το γνωστό μπόνους των 50 εδρών ξανασυζητείται όσο κι αν το επιτελείο του σφυρίζει αδιάφορα σε σχετικές ερωτήσεις.

Κοινωνικός αναβρασμός, εσωτερική δυσαρέσκεια

Κι ενώ εμπεδώνεται πως στο Μαξίμου υπάρχει επικοινωνιακό ξεχαρβάλωμα και έλλειψη συντονισμού, ο πρωθυπουργός πάει να παίξει τα ρέστα του στη ΔΕΘ, με ένα οικονομικό σχέδιο που το μεγαλύτερο μέρος του έχει προαναγγελθεί κι εν μέσω σοβαρότατης και γενικευμένης ανασφάλειας. Ο κοινωνικός αναβρασμός μεγαλώνει καθώς η επιστροφή στην καθημερινότητα, μετά τις όποιες διακοπές έκανε ο καθένας, είναι βασανιστική: Συσσωρευμένες υποχρεώσεις, αυξημένες τιμές σε προϊόντα και υπηρεσίες, αγωνία για τα επόμενα τιμολόγια σε ρεύμα αλλά και για επικείμενο ράλι στα καύσιμα. Σε αυτά προστίθενται και οι κυβερνητικές προσπάθειες επιβολής περιορισμών σε ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα, είτε στην εργασία είτε στην εκπαίδευση με τις αντιδράσεις στην εφαρμογή του μέτρου της πανεπιστημιακής αστυνομίας να είναι ενδεικτικές.

Κι ενώ όλα συντείνουν στο να δυσκολέψουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη να δείξει πολιτική εξωστρέφεια πηγαίνοντας προς τις κάλπες, στο εσωτερικό υπάρχει δυσαρέσκεια και μόχλευση. Και εδώ οι υποκλοπές έπαιξαν αρνητικό ρόλο, με τις γαλάζιες διαφοροποιήσεις να είναι αξιοσημείωτες ακόμα και πριν την ομιλία Καραμανλή, που απελευθέρωσε έτι περαιτέρω την εσωκομματική κριτική. Και ψάχνοντας κάποιος να βρει αυτούς που πραγματικά σήκωσαν το φορτίο της υπεράσπισης των κυβερνητικών θέσεων στην υπόθεση, θα ανακαλύψει πολύ περισσότερους κορυφαίους κυβερνητικούς, που είναι απέναντι παρά μαζί με το σύστημα Μαξίμου, στη συγκεκριμένη υπόθεση.