Το κυβερνητικό αδιέξοδο και η επικείμενη πολιτική αλλαγή

Του Δρ. Γεώργιου Φαράντου*
Μια εικόνα που δεν τιμά τη χώρα και ορισμένους από τους θεσμούς της έχει αναδυθεί το τελευταίο διάστημα μέσα από την άσκηση των κυβερνητικών πολιτικών.

Η παρατεταμένη σκανδαλολογία με επίκεντρο το μέγα σκάνδαλο των παράνομων και εκτεταμένων παρακολουθήσεων συναντάται με την υποκριτική αντιμετώπιση της φτωχοποίησης αδύναμων τμημάτων του πληθυσμού μέσω της ανεπαρκούς επιδοματικής πολιτικής. Οι αδυναμίες του ψηφισθέντος προϋπολογισμού καταδεικνύουν την αστοχία της αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης. Η διάλυση του Δημοσίου Συστήματος Υγείας ή ότι απέμεινε από αυτό μετά το πρόσφατο νομοσχέδιο, απειλεί την παροχή αποτελεσματικών υπηρεσιών υγείας στους λήπτες των υπηρεσιών αυτών. Τι διαφαίνεται από την τελευταία περίοδο στα πολιτικά πράγματα της χώρας και ποια είναι η μόνη λύση;

Το σκάνδαλο των υποκλοπών προκάλεσε ισχυρούς κλυδωνισμούς και χαρακτηρίστηκε από το βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Γιάννη Ραγκούση ως η πιο σοβαρή υπόθεση παραβίασης του συντάγματος αλλά και των άγραφων κανόνων του μεταπολιτευτικού συστήματος. Οι παρακολουθήσεις του ευρωβουλευτή Γιώργου Κύρτσου και του δημοσιογράφου Τάσου Τέλλογλου, κατέδειξαν τους κύκλους που επιθυμούν και προσπαθούν να εμποδίσουν την έρευνα για το σκάνδαλο των υποκλοπών με κάθε μέσο. Τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ τα οποία «έθαψαν» την είδηση ή την αποσιώπησαν, ενέτειναν το κλίμα ανασφάλειας και προκάλεσαν τις κραυγαλέες διαμαρτυρίες των πολιτών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Όσον αφορά τις εκτεταμένες και στερούμενες παντελώς αναπτυξιακού χαρακτήρα επιδοματικές πολιτικές, πρόσφατα δημοσιεύματα θύμισαν τη στάση του νυν κυβερνητικού εκπροσώπου πολύ πριν εμφανιστούν τα Power Pass, τα Fuel Pass και τα Food Pass, που κατηγορούσε τα επιδόματα, λέγοντας ότι δεν γίνεται μια χώρα να ζει με επιδόματα και ελεημοσύνες συνέχεια. Το πρόσφατα ανακοινωθέν εξευτελιστικό επίδομα του food pass που προβάλλεται από την κυβέρνηση ως δήθεν «άμεση ενίσχυση», μεταφράζεται σε ορισμένα ψίχουλα από 0,73 ευρώ την ημέρα για μονοπρόσωπο νοικοκυριό έως 2,40 ευρώ για οικογένεια με τέσσερα παιδιά και μόνο εφόσον τα αυστηρά εισοδηματικά κριτήρια του νοικοκυριού εκπληρωθούν. Αυτά τα προεκλογικά φιλοδωρήματα των 0,73 ευρώ που δίνονται, έρχονται σε αντιδιαστολή με την κρατική πολιτική που έχει αφήσει τις εταιρείες ενέργειας, τα διυλιστήρια και τις τράπεζες να θησαυρίζουν με δισεκατομμύρια υπερκερδών.

Οι ισχυρότατες ενστάσεις για τις (μη) αναπτυξιακές προβλέψεις του προϋπολογισμού της κυβέρνησης Μητσοτάκη τονίζουν τον κίνδυνο αστοχίας και μη υλοποίησης του προϋπολογισμού αυτού. Με το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών να αυξάνεται κατακόρυφα από τα 2,9 δισ. το 2019 στα 12,2 δις. Ευρώ το 2022 και τις δυσμενείς προβλέψεις για πολύ κατώτερη της αναμενόμενης αύξησης των επενδύσεων ο προϋπολογισμός είναι παραπάνω από σίγουρο ότι σύντομα θα αναθεωρηθεί. Από την άλλη πλευρά, η ομολογούμενη από την κυβέρνηση επικείμενη μείωση της δημόσιας δαπάνης, σε συνδυασμό με την ισχνή πρόβλεψη για την ιδιωτική κατανάλωση λόγω της μείωσης της αγοραστικής δύναμης του πληθυσμού θα επισπεύσει κατά πολύ την ανάγκη αναθεώρησης.

Στον τομέα υγείας, ο Τομεάρχης του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Ανδρέας Ξανθός χαρακτήρισε τις εξαγγελίες του υπουργού Υγείας ως «νέο επεισόδιο στη στρατηγική διάλυσης του Ε.Σ.Υ. και απροκάλυπτη επαναφορά από το παράθυρο της πολιτικής των Μνημονίων». Η υιοθέτηση της λογικής του ανταγωνισμού δημόσιων και ιδιωτικών νοσοκομείων, θα χρησιμεύσει για να οδηγήσει στη χρηματοδοτική ασφυξία των δημόσιων δομών, θα διευκολύνει τις νέες ιδιωτικές επενδύσεις στη δευτεροβάθμια περίθαλψη και μια νέα αύξηση της ιδιωτικής δαπάνης υγείας, έως την οριστική διάλυση του ΕΣΥ για να εξυπηρετηθούν οι κλινικάρχες και οι ασφαλιστικές εταιρείες.

Η μόνη λύση απέναντι στην κατάσταση αυτή είναι η πολιτική αλλαγή. Είναι φανερό πλέον ότι στα «τελευταία μέτρα» πριν τις εκλογές ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει αντίπαλο και το εκλογικό ντέρμπι που περιέγραφαν μέχρι πρότινος οι δημοσκόποι, θα έχει πιθανότατα άσχημη κατάληξη για τον νυν Πρωθυπουργό. Η μεγάλη πολιτική μάχη για τις προοδευτικές δυνάμεις, η οποία θα εξασφαλίσει την προοδευτική κυβέρνηση, είναι προ των πυλών και η στήριξη των Ευρωσοσιαλιστών στην προσπάθεια αυτή είναι δεδομένη.

Η εποχή της μεταφοράς της εξουσίας των ευαίσθητων υπηρεσιών στο Μέγαρο Μαξίμου, του πλήρους ελέγχου της ενημέρωσης και των ΜΜΕ και της παρακολούθησης του πολιτικού και οικονομικού συστήματος της χώρας, έχει έρθει στο τέλος της. Για να γίνει αυτό όμως υπήρξαν πρόσωπα και φορείς που προέβαλαν αντιστάσεις στα πλαίσια της οργανωμένης κοινωνίας και έδωσαν μάχες, με βαρύ σε κάποιες περιπτώσεις προσωπικό κόστος, για την υπεράσπιση των ατομικών και κοινωνικών ελευθεριών. Η κοινωνία πολύ σύντομα θα κληθεί να επιλέξει τα πρόσωπα που θα την εκπροσωπήσουν στη Βουλή και στην Κυβέρνηση και αυτή τη φορά μετά τα μαθήματα της τελευταίας τριετίας, είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο και αναμενόμενο ότι θα εκφράσει την εμπιστοσύνη της στις δημοκρατικές και προοδευτικές πολιτικές.

*Μέλος Ν.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Αρκαδίας, Διδάσκων του Τμήματος
Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου