Απαγορεύεται το απαγορεύεται

Όταν μου τηλεφώνησε ένα απόγευμα στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ η Σεμίνα Διγενή και μου ζήτησε να κάνω, αντ’ αυτής, μια ωριαία συνέντευξη, στην εκπομπή της στην ΕΡΤ με τον αρχηγό των νεοναζί, Νίκο Μιχαλολιάκο, της -άγνωστης στο ευρύ κοινό τότε- «Χρυσής Αυγής», πέταξα τη σκούφια μου. Είπα αμέσως: «Nαι, αμέ»! Δεν προβληματίστηκα ούτε στιγμή.

Οι περισσότεροι φίλοι μου με επέκριναν: «Kαλά ρε Αντρέα η Σεμίνα, αλλά και εσύ που έγραψες πως «τα χρυσά αυγά, τα σπάμε» και έγινε το ΑΝΤΙΦΑ σύνθημα στα σχολεία; Τι πάθατε και δίνετε βήμα στους ναζί και μάλιστα στο εθνικό ραδιοτηλεοπτικό δίκτυο»;

Ο δημοσιογράφος, αν έχει να διαλέξει σε ποιόν θα πρέπει να πάρει συνέντευξη, ανάμεσα στον Θεό και στον Σατανά, είναι βέβαιο ότι θα προτιμήσει το Κτήνος της Κολάσεως. Γιατί Εκείνος ο απαίσιος με τα κέρατα και την ουρά, έχει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον για το κοινό. Δεν λέω, όλοι έχουμε κάποιες απορίες και ο καλός μας ο Θεούλης θα δεχόταν καταιγισμό ερωτήσεων, αλλά ο 666 – ο κώλος σου να φέξει, είναι το κάτι άλλο. Με τον ίδιο Θεό, υποστηρίζουν ότι μιλάνε πολλοί. Καμιά ευκαιρία δεν θα ‘χεις όμως στην «καριέρα» σου για να ρωτήσεις τον εξαποδώ: «Γιατί τόσο μίσος, τόση κακία, γιατί ρε πονηρέ;! Τι σου φταίνε αδύναμοι άνθρωποι και τους κολάζεις; Κι αντί να πάνε παράδεισο, τους ρίχνεις στο πυρ το εξώτερον και τους βασανίζεις στα καζάνια της κολάσεως;»

Κι αν, ποτέ, εμφανιστεί στον ύπνο σου και σου σου πει: «Έλα… κάτω, έχω φτιάξει φοβερό ντεκόρ για πάρτη σου μες τα καζάνια, θα τα ομολογήσω όλα», ούτε που το σκέπτεσαι. Παίρνεις την Εμμανουέλλα, την ασυγκράτητη οπερατέρ σου και σκας πρώτη φορά κολασμένος μες την αληθινή την κόλαση.

Δεν μπορώ να στο εξηγήσω καλύτερα. Το όνειρο του εκδότη μου, όπως και το δικό μου, είναι να ξεσπάσει σε λυγμούς ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης και να δικαιολογήσει με τον καλύτερο τρόπο μπροστά στην κάμερα γιατί φτιάχνεται όταν βγάζει ένα, ένα τα έντερα από τα θύματά του. Γκέγκε;

Την παρθενική συνέντευξη που πήρα στον Μιχαλολιάκο την είδανε στο γουτιούμπι περισσότεροι από 3 εκατομμύρια χρήστες. Αλλά, την τεράστια επιτυχία την περίμενα την επόμενη μέρα. Ήμουν βέβαιος πως κάποιος εισαγγελέας θα έβγαζε ένταλμα σύλληψης και ο ιθαγενής σατανιασμένος Φύρερ, με τις απαντήσεις που έδωσε στις ερωτήσεις μου, θα δικαζόταν ως αρχηγός εγκληματικής οργάνωσης, που υποκινεί τη βία ενάντια στους φιλήσυχους Χριστιανούς.

Δεν είναι αυτά που είπε για τον Χίτλερ και που τον χτύπησε «ηλεκτρικό ρεύμα» όταν τον ρώτησα, πώς θα αντιμετώπιζε την κόρη του, αν του έλεγε πως έχει ερωτευτεί ένα Πακιστανό ή τον γιο του, άμα ομολογούσε πως είναι ομοφυλόφιλος, αλλά το ότι ξεστόμισε πως προτιμάει έναν λευκό δολοφόνο από έναν φιλήσυχο μελαμψό πολίτη, ακόμη κι αν ο τελευταίος είναι Χριστιανός…

Διαψεύστηκα. Όχι μόνο δεν ενοχλήθηκε κάποιος εισαγγελέας, αλλά η «Χρυσή Αυγή» μόστραρε για καιρό φάτσα-κάρτα στην ιστοσελίδα της ολόκληρο το βίντεο με την ομολογία ενοχής της. Το εξαφάνισαν από το διαδίκτυο, παραμονή της καταδίκης της. Το βίντεο αυτό βρίσκεται μόνο στα αρχεία της ΕΡΤ…

Η συνέχεια είναι γνωστή. Για να αντιδράσουμε στην καταστροφή που μας επιφύλασσαν, στο μαύρο φίδι που μας δάγκωνε, βρήκαμε σε χρόνο dt το πολυδιασπασμένο γοητευτικό συνονθύλευμα του 3%, με έναν πιτσιρικά που καμωνότανε ότι θα τους χορέψει όλους πεντοζάλη και το κάναμε πρώτη δύναμη. Σχεδόν εξαφανίσαμε το ιστορικό κίνημα του Ανδρέα Παπανδρέου, μονοψήφιο το ΠΑΣΟΚ του 48%. Μόνο η Νέα Δημοκρατία έπιασε τον παλαιό στόχο του ΚΚΕ, τη δεύτερη κατανομή και ο Σαμαράς κατάφερε να πάρει 17%… Το τελευταίο που κάνανε κάποιοι για να αντιδράσουν είναι ότι κατάφεραν να αναδείξουν σε τρίτη πολιτική δύναμη αυτή την, μέχρι πρότινος, μικρή συμμορία των νεοναζί.

Μια παρατήρηση μόνο. Μετά την άγρια δολοφονία του Φύσσα, κάποιοι, που δεν συνελήφθησαν ποτέ και κοντεύουν να ξεχαστούν, δολοφόνησαν, παριστάνοντας τη νέα ΟΠΛΑ, δύο πιτσιρικάδες της «Χρυσής Αυγής» για… αντίποινα. Το ΑΝΤΙΦΑ κίνημα στα σχολεία και τις γειτονιές δεν παρασύρθηκε. Εκείνοι που υπέθαλψαν, ανέδειξαν και χρησιμοποίησαν τη «Χρυσή Αυγή» για να υπονομεύσουν το πλειοψηφικό αντιμνημονιακό κίνημα, το υπερήφανο «ΟΧΙ», δεν κατάφεραν να προκαλέσουν ένα νέο εμφύλιο.

Αυτός ο μακροσκελής πρόλογος γράφτηκε για να καταλήξει στο επίμαχο: Στην επιχειρηματολογία για την απαγόρευση του κόμματος Κασιδιάρη. Δεν μπορούν να ηγούνται πολιτικού κόμματος καταδικασμένοι για συμμετοχή σε εγκληματικές οργανώσεις; Και…;

Θα… γυρίσουν οι ψηφοφόροι τους στη Ν.Δ. ή θα «βολευτούν» με τον Βελόπουλο; Ή θα απογοητευτούν γιατί δεν θα βρουν πώς να εκφραστούν και θα απέχουν; Μπορεί να υπάρξει μια μικρή, προσωρινή, ανακοπή αυτού του ρεύματος που, ενδεχομένως, να γείρει την πρώτη εκλογή οριακά υπέρ του Μητσοτάκη. Ωστόσο, η αντισυστημική ψήφος, κυρίως μιας μεγάλης μερίδας των νέων σε όλη την Ευρώπη, δεν πάει πλέον (και) στην άκρα αριστερά -γιατί δεν υπάρχει. Γιγαντώνει την άκρα δεξιά, τους απανταχού εθνικιστές. Ευτυχώς όχι τόσο τους νέο-ναζί. Και πάλι ευτυχώς, δεν είναι το ίδιο ο εθνικισμός με τον εθνικοσοσιαλισμό, τον χιτλερισμό, τον φασισμό.

Το ρεύμα της αντισυστημικής ψήφου, η στροφή των νέων, που αντιδρούν σε ένα σύστημα άδικο που τους απορρίπτει, προς την ακροδεξιά δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με απαγορεύσεις. Θα προκύψουν νέα σχήματα, θα βρεθούν άλλοι τρόποι αντίδρασης, ασύμμετροι, πιο επικίνδυνοι.

Η ακροδεξιά μπορεί να ηττηθεί μόνο με την κοινωνική πολιτική. Με μείωση της ανεργίας και της φτώχειας, με αξιοπρεπείς, καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας, με αντιμετώπιση του κοινωνικού αποκλεισμού, με ελευθερίες, δικαιώματα, ευκαιρίες και εμπιστοσύνη στις νέες και στους νέους. Και, φυσικά, με τον πολιτισμό, τη μόρφωση, την παιδεία. Στην άκρα δεξιά, στον ρατσισμό, τον φασισμό καταφεύγουν κυρίως οι αμόρφωτοι, οι απολίτιστοι, οι άξεστοι, οι αγριεμένοι, οι απελπισμένοι.

Αυτά ξέρω εγώ, που έχω ξεκοκκαλίσει τον «Αγών μου» του Αδόλφου, έκανα διατριβή στον Γκέμπελς και… οφείλω στο «Πιστεύω» του Γεωργίου Παπαδόπουλου -το οποίο ξέρω απ’ έξω κι ανακατωτά- τον πανωλεθρίαμβό μου στην παραληρηματική γραφή. «Απαγορεύεται το απαγορεύεται».