Αύξηση μισθών ή αύξηση… αδιεξόδων;

Η καθιέρωση ενός αυτοματοποιημένου συστήματος για την προσαρμογή του κατώτατου μισθού μπορεί, θεωρητικά, να προσφέρει “αντικειμενικότητα” και “διαφάνεια”, αποφεύγοντας πολιτικές πιέσεις και συγκρούσεις μεταξύ εργαζομένων και εργοδοτών. Ωστόσο, η πραγματικότητα είναι πολύ πιο σύνθετη.

Στην παρούσα οικονομική συγκυρία, όπου οι ενέργειες της πολιτείας για την τόνωση της παραγωγικότητας είναι ελάχιστες και αναποτελεσματικές, η πρόταση αυτή μοιάζει να παραβλέπει βασικά ζητήματα που υπονομεύουν τη βιωσιμότητα της αγοράς εργασίας. Προφανώς οι μισθοί θα ανεβαίνουν όταν ανεβαίνει και η παραγωγικότητα της εργασίας και η δυναμική της οικονομίας. Αν αυτό δεν συμβαίνει οι μισθοί δεν θα αυξάνονται, ενδεχομένως και να μειώνονται…

Όταν η πολιτεία αποτυγχάνει να ελέγξει τον πληθωρισμό και να καταπολεμήσει την αισχροκέρδεια, η αυτόματη αύξηση του μισθού μπορεί να αποβεί καταστροφική, καθώς θα τροφοδοτεί την αγορά με περισσότερη ρευστότητα συντηρώντας τις υψηλές τιμές, τον υψηλό πληθωρισμό και τα κέρδη όσων αισχροκερδούν σε βάρος των καταναλωτών – εργαζομένων.

Χωρίς να έχουν προηγηθεί αποτελεσματικά μέτρα για τη βελτίωση της παραγωγικότητας, και αυτό να έχει φανεί στην πραγματική οικονομία έμπρακτα,  χωρίς να φανεί μια ουσιαστική αποκλιμάκωση στις τιμές βασικών καταναλωτικών προϊόντων που μπαίνουν στο ελληνικό σπίτι, η καθιέρωση ενός μαθηματικού τύπου που θα αυξομειώνει τον κατώτατο μισθό με βάση αριθμοδείκτες και όχι με βάση πραγματικές διαπραγματεύσεις, θα οδηγήσει σε περισσότερα αδιέξοδα.

Ακόμα και αν η μαθηματική εξίσωση οδηγούσε σε αύξηση των μισθών, αν αυτό αγνοούσε τις αντοχές και τα περιθώρια βιωσιμότητας των μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων της χώρας, που αποτελούν την πλειονότητα, το αποτέλεσμα δεν θα ήταν η βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των εργαζόμενων, αλλά η αύξηση της… ανεργίας!

Θα οδηγούσε σε έναν φαύλο κύκλο αυξήσεων κόστους για τις επιχειρήσεις, που είτε θα περιόριζαν τις θέσεις εργασίας για να ανταπεξέλθουν, είτε θα προχωρούσαν σε περαιτέρω αύξηση τιμών και, τελικά, σε νέο κύμα… πληθωρισμού!

Μειώνοντας όμως το προσωπικό ή αυξάνοντας τις τιμές των προϊόντων, οδηγούμαστε σε μείωση της ανταγωνιστικότητας, άρα και της παραγωγικότητας…

Είναι φανερό ότι η πολιτεία οφείλει να δράσει άμεσα για να ενισχύσει την παραγωγικότητα και να εφαρμόσει μέτρα κατά της αισχροκέρδειας. Διαφορετικά, η αυτόματη αύξηση του κατώτατου μισθού δεν θα έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα, αλλά θα οδηγήσει σε νέα οικονομικά αδιέξοδα.

Η αγορά εργασίας δεν μπορεί να βασιστεί σε αυτοματοποιημένα συστήματα, χωρίς να λαμβάνει υπόψη τις πραγματικές συνθήκες της οικονομίας και τις αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν όχι το 2028, αλλά τώρα!