Αγώνας κατά του φασισμού οι επερχόμενες ευρωεκλογές

Οι επερχόμενες ευρωεκλογές, οι σημαντικότερες της τελευταίας δεκαετίας, βρίσκουν την Ευρώπη αντιμέτωπη με τις βαθιές δομικές κοινωνικές ανισότητες και αποκλεισμούς που έφερε στο προσκήνιο η αυστηρή προσκόλληση στη δημοσιονομική πειθαρχία από πλευράς των ευρωπαϊκών συντηρητικών πολιτικών δυνάμεων, καθώς και με τον κίνδυνο πολιτικής ανόδου ακραίων εθνικιστικών και ξενοφοβικών δυνάμεων που θέτουν υπό ευθεία αμφισβήτηση την ίδια την πορεία του ευρωπαϊκού ενοποιητικού εγχειρήματος.

Γράφει ο: Θοδωρής Δουλουμπέκης*

Η άνοδος των δυνάμεων της ακροδεξιάς και του φασισμού φέρνει στο προσκήνιο μια βαθύτερη κρίση εμπιστοσύνης και αντιπροσώπευσης των ευρωπαίων πολιτών, η οποία σε σημαντικό βαθμό οφείλεται στο αίσθημα αποξένωσης από το ευρωπαϊκό εγχείρημα, λόγω της έλλειψης δημοκρατικής λογοδοσίας και διαφάνειας στη λήψη -καθοριστικών για το μέλλον των Ευρωπαίων πολιτών- πολιτικών και οικονομικών αποφάσεων από τις ευρωπαϊκές ελίτ, στη διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων, της φτώχειας, και των κοινωνικών αποκλεισμών, καθώς και στις ραγδαίες αλλαγές και ανακατατάξεις που επιφέρουν η παγκοσμιοποίηση, η ψηφιακή επανάσταση και τα νέα μεταναστευτικά ρεύματα.

Από αυτή την άποψη, η άνοδος των δυνάμεων της ακροδεξιάς και του φασισμού εξυφαίνεται άρρηκτα με την επικράτηση του νεοφιλελεύθερου οικονομικού υποδείγματος, με τη συρρίκνωση της ρυθμιστικής αυτονομίας του κράτους που περιορίζεται σε ρόλο εγγυητή της ελεύθερης λειτουργίας των αγορών, με τον κλυδωνισμό του κοινωνικού κράτους και των μοντέλων κοινωνικής ασφάλισης και με την υποχώρηση των παραδοσιακών συλλογικών κοινωνικών ταυτοτικών και αξιακών πλαισίων αναφοράς.

Ωστόσο, η άνοδος της ακροδεξιάς και του φασισμού στην Ευρώπη φέρνει με τη σειρά της στο προσκήνιο μια βαθιά περιφρόνηση προς την ίδια την αξία του ανθρώπου και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εγκυμονώντας σοβαρούς κινδύνους για τη δημοκρατία και το κράτος δικαίου, φέρνοντας στη μνήμη σκοτεινές εποχές του προηγούμενου αιώνα.

Μία πιθανή εθνική αναδίπλωση και περιχαράκωση των ευρωπαϊκών κοινωνιών θα οδηγούσε στην περαιτέρω κοινωνική διαίρεση και στη διαιώνιση των κοινωνικών αποκλεισμών λόγω της αδυναμίας αναγνώρισης της ετερότητας που αποτελεί δομικό όρο αναπαραγωγής ενός λόγου που προτάσσει την επιστροφή στο κλειστό σύμπαν των εθνικών συνόρων.  

Απέναντι στις δυνάμεις της ακροδεξιάς και του φασισμού, οφείλουμε να αντιτάξουμε την πίστη μας στη βαθιά αναγκαιότητα εμβάθυνσης της δημοκρατίας, στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια, στην κοινωνική συμπερίληψη, στην κοινωνική αλληλεγγύη και στην πολιτική ισότητα.

Η ανάκτηση της εμπιστοσύνης των Ευρωπαίων πολιτών στο ευρωπαϊκό εγχείρημα προϋποθέτει ότι αυτή τη φορά η φωνή τους θα ακουστεί δυνατά πανευρωπαϊκά και ότι οι προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις θα τολμήσουν να αναλάβουν το ιστορικό φορτίο και πολιτική ευθύνη που τους αντιστοιχεί και να προωθήσουν μια σειρά από βαθιές διαρθρωτικές τομές στον τρόπο λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Η Ε.Ε. θα πρέπει να έχει πλέον στο επίκεντρο της όχι τη δημοσιονομική σταθερότητα και την ελεύθερη λειτουργία των ανεξέλεγκτων πλέον αγορών, αλλά τις ανάγκες και τα δίκαια αιτήματα των ευρωπαίων πολιτών. Θα πρέπει να έχει στο επίκεντρό της όχι τις οικονομικές ελίτ και τα συμφέροντα των λίγων, αλλά τους καθημερινούς Ευρωπαίους πολίτες, τη νέα γενιά που της αξίζει να μπορεί να ζήσει καλύτερα, να μπορεί να διεκδικήσει το δικαίωμα της στην πρόοδο, να μπορεί να νιώσει ότι η Ευρώπη είναι το μεγάλο και το ωραίο για το οποίο αξίζει ν αγωνιστεί με πάθος.

* Υποψήφιος ευρωβουλευτής, ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία