Αντί «Μαύρης Λίστας»

Σήμερα εγώ δεν γράφω τίποτα.  

Απλώς, αναδημοσιεύω ολόκληρο και αυτούσιο, όπως ακριβώς το έλαβα, το email ενός “μαυροαναγνώστη”. Καινούργιου, μάλιστα. Για να μην ξεχνούν στιγμή όλοι ότι η αγορά και η κοινωνία διαθέτουν ισχυρή μνήμη και ισχυρή κρίση. Στο 2019 ζούμε. Μπορεί η χειραγώγηση της κοινής γνώμης να έχει αλλάξει επίπεδο, όμως, έχει αναπτυχθεί και η συνείδηση του μέσου πολίτη.

Διαβάστε, λοιπόν:

“Υπάρχουν τύποι και τυπάκια, μεγαλόσχημοι δημοσιογράφοι που ξαφνικά ανακάλυψαν το ρεπορτάζ. Δεν λέω, χαίρομαι, γιατί, έστω και στα γεροντάματά τους ασχολήθηκαν με το να κάνουν κριτική σε μία κυβέρνηση που έχει εκλέξει ο ελληνικός λαός. Κάτι που δεν είχαν κάνει ποτέ στο παρελθόν!

Με εξαίρεση τις φορές που έπαιρναν εντολή άνωθεν για να «χτυπήσουν» κάποιον που δεν ήταν αρεστός στο μαγαζί. Ή κάποιον που το… μαγαζί ήθελε να καταστρέψει. Και αυτές οι περιπτώσεις δεν ήταν λίγες…

Ήταν η εποχή που το μαγαζί γαμου@ε και έδερνε και κάθε στέλεχος που δεν έκανε μετάνοιες στον διαχειριστή της χώρας, εξαφανιζόταν. Όχι με πιστόλια, τσιμεντόματα και πληρωμένους δολοφόνους, αλλά με τρία – τέσσερα δημοσιεύματα, το άτομο αυτό είχε τελειώσει. Ακόμη και του αγαπημένου του μαγαζιού, ΠΑΣΟΚ. Ήταν η εποχή που τα δικά μας παιδιά, έστω κι αν ανήκαν στην Ν.Δ. που ανήλθε στην εξουσία το 2004, η Ντόρα, ο Σουφλιάς και άλλα πρωτοκλασάτα στελέχη βρίσκονταν στο απυρόβλητο (με εντολή Λαμπράκη, φυσικά) και τον Καραμανλή τον έβριζαν από το πρωί μέχρι το βράδυ. Όπως συμβαίνει τώρα, με τον Τσίπρα.

Και τότε, και τώρα, τα γιουσουφάκια ήταν έτοιμα να εκτελέσουν άψογα την εργασία για την οποία πληρώνονταν αδρά. Το χτεσινό πρωτοσέλιδο –λάσπης- στην φυλλάδα, όπως έχουν καταντήσει, «ΤΑ ΝΕΑ», είναι ενδεικτικό της κατάντιας του Τύπου.

Το έγκλημά μου είναι πως όταν έβλεπα τα φορτηγά να ξεφορτώνουν χιλιάδες βιβλία, του ίδιου γραφιά, όλα, στα παλιά γραφεία του ΟΠΑΠ, στη γωνία Πειραιώς και Κολωνού, δεν τράβηξα μία φωτογραφία. Έτσι για το ονόρε…  

Όπως δεν φωτογράφισα και τις στοίβες, των ίδιων βιβλίων, που είδα να φορτώνονται σε φορτηγό, όταν ο ΟΠΑΠ μετακόμισε στο κτίριο του Συγγελίδη, στην άνοδο της Αθηνών – Λαμίας, στο Περιστέρι. Τις παλιές, καλές μέρες του ΠΑΣΟΚ.  

Μήπως θυμάμαι λάθος, Κώστα;

Υ.Γ. Τα βιβλία αγοράζονταν, κατά χιλιάδες, έμπαιναν στα υπόγεια και τα έτρωγε η υγρασία, ο γραφιάς και ο εκδότης πλούτιζαν και ο μα@άκας ο Έλληνας πλήρωνε”…