Απόστημα

Δεν υπερβαίνουν τις… δέκα, οι επιχειρήσεις που εκδήλωσαν ενδιαφέρον να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα του ΟΑΕΔ που επιδοτεί τις εισφορές, ώστε να μετατραπούν σε μισθωτούς, εργαζόμενοι με «μπλοκάκι». Ένα πρόγραμμα που αναδείχθηκε με… τυμπανοκρουσίες από την κυβέρνηση, έχει ξεκινήσει εδώ και μία εβδομάδα και πάει… άπατο! Η εύκολη κριτική είναι να λιθοβολήσουμε όλοι μαζί τους εμπνευστές του προγράμματος. Μήπως όμως είναι μια ευκαιρία να ειπωθούν και κάποιες «άλλες» αλήθειες;

Ειλικρινά, είναι απορίας άξιο, γιατί υπήρξε τέτοια αισιοδοξία από την κυβερνητικ΄κη πλευρά ότι το πρόγραμμα αυτό θα έκανε πάταγο. Μα καλά, δεν είναι προφανές ότι η ελληνική αγορά εργασίας είναι «βαριά άρρωστη»; Πώς θα πειστούν οι εργοδότες, που επί σειρά ετών έχουν συνηθίσει να «ξεζουμίζουν» όσους εργάζονται με μπλοκάκι, χωρίς να καταβάλλουν ούτε ευρώ εισφορές, τώρα να δημιουργήσουν μισθωτή σχέση εργασίας; Θα λάβουν στήριξη για ένα έτος, αλλά μετά; Θα αναγκαστούν να πληρώσουν εισφορές, που μέχρι πρότινος γλύτωναν. Όχι ευχαριστώ, δεν θα πάρω λένε οι περισσότερες επιχειρήσεις.

Είναι πραγματικά δύσκολο να σπάσει αυτό το απόστημα στην αγορά εργασίας της χώρας. Όταν γαλουχήθηκαν γενιές και γενιές εργοδοτών να αξιοποιούν τα μπλοκάκια, νόμιμα και χωρίς καταβολή εισφορών, τώρα η νοοτροπία αυτή δεν μπορεί να αλλάξει από τη μία στιγμή στην άλλη.

Το υπουργείο Εργασίας, μαθαίνουμε ότι σχεδιάζει επικοινωνιακή πρωτοβουλία για να στηρίξει το πρόγραμμα αυτό. Θετικό μέτρο, αλλά δεν αρκεί. Το απόστημα είναι εκεί και όσο τα κίνητρα δεν ικανοποιούν τους εργοδότες, εκείνοι θα γυρίζουν την πλάτη στο πρόγραμμα.

Τι χρειάζεται να γίνει; Να εκπαιδευτεί μια νέα γενιά εργοδοτών που θα αντιληφθεί ότι δεν πρέπει να εκμεταλλεύεται τους εργαζόμενους, αλλά να τους έχει συμμάχους στην βελτίωση της παραγωγικότητας της επιχείρησης τους. Να εκπαιδευτεί και μια νέα γενιά εργαζομένων, που θα μάθει να διεκδικεί τα αυτονόητα, δηλαδή ασφάλιση, χωρίς να θέλει να καρπωθεί προσωρινά οφέλη, από την αύξηση εισοδήματος που μπορεί να αποφέρουν οι πολλές εργασίες με μπλοκάκι. Για να συμβεί όμως κάτι τέτοιο, απαιτείται χρόνος και κύρια, η διάθεση για εκπαίδευση του κοινωνικού συνόλου σε ένα πιο δίκαιο εργασιακό μοντέλο, προς όλες τις πλευρές. Απέχουμε πολύ όμως, από ένα τέτοιο «κοινωνικό συμβόλαιο», που θα αλλάξει τις παθογένειες στην αγορά εργασίας και θα δώσει την απαραίτητη αναπτυξιακή προοπτική στις επιχειρήσεις. Μέχρι τότε, το μπλοκάκι και η μη καταβολή ασφαλιστικών εισφορών, θα παραμένουν ένα άλυτο πρόβλημα για την αγορά εργασίας. Ένα μόνιμο απόστημα.