Αχτσιόγλου από Βερολίνο: Να γίνουν ορατοί, οι αόρατοι της εργασίας

Τη δημιουργία μιας στρατηγικής στην αγορά εργασίας, που κάνει ορατούς τους… αόρατους, επιθυμεί να προωθήσει η Έφη Αχτσιόγλου.

Στην ομιλία της στο φθινοπωρινό Φόρουμ του Ινστιτούτου για την Οικονομική και την Κοινωνική Έρευνα (WSI) του Ιδρύματος «Hans Boeckler», που πραγματοποιείται στο Βερολίνο, η υπουργός Εργασίας αναφέρθηκε στην ανάγκη ενός νέου «New Deal».

Μέσα από την προστασία της εργασίας αυτών των «αόρατων μέχρι χθες, να τους καταστήσουμε δυναμικούς φορείς των σύγχρονων κοινωνικών δικαιωμάτων, πρωταγωνιστές του μέλλοντός μας», τόνισε μεταξύ άλλων η κ. Αχτσιόγλου για να προσθέσει ότι: «Η δική μας προτεραιότητα είναι να ακούσουμε τους ’’αόρατους’’. Να κάνουμε την ’’αόρατη’’ εργασία ορατή. Γι’ αυτό και η καταπολέμηση της αδήλωτης και της υποδηλωμένης εργασίας, είναι κομβική προτεραιότητα του Υπουργείου Εργασίας και της ελληνικής Κυβέρνησης. Κι αυτό είναι μόνο ένα βήμα, από τα πολλά που πρέπει ακόμη να γίνουν».

Η κ. Αχτσιόγλου επισήμανε ότι οι πρακτικές της «αόρατης ή επισφαλούς εργασίας» εφαρμόζονται «προτίστως από τις πολύ μεγάλες επιχειρήσεις» και όχι «από τις πολύ μικρές». «Άρα», συνέχισε η υπουργός Εργασίας «η κατανόηση της παραβίασης των κοινωνικών δικαιωμάτων δεν αφορά περιθωριοποιημένες ομάδες, αλλά αφορά τον πυρήνα της κοινωνίας. Γι’ αυτό πρέπει να προχωρήσουμε με ακόμη μεγαλύτερη τόλμη σε επαναστατικές παρεμβάσεις υπέρ αυτών που δεν έχουν φωνή, των νέων, των επισφαλώς εργαζομένων, των μεταναστών».

«Είναι αυτού του τύπου οι παρεμβάσεις», πρόσθεσε, «που μπορούν να προκαλέσουν ρωγμές, που θα μας επιτρέψουν να ανανοηματοδοτήσουμε τα κοινωνικά δικαιώματα πρωτίστως ως πολιτικά δικαιώματα».

Η κ. Αχτσιόγλου δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στο παρελθόν, με ειδική αναφορά στην επίθεση που είχε γίνει σε βάρος της Κωνσταντίνας Κούνεβα, τότε συνδικαλίστριας και σήμερα ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, και είχε ως αποτέλεσμα το σοβαρό τραυματισμό της. «Στόχος μας δεν μπορεί να είναι η επιστροφή στο παρελθόν», σημείωσε και υπογράμμισε ότι «η επίθεση σε βάρος της Κωνσταντίνας Κούνεβα, είναι ένα γεγονός που δεν μας επιτρέπει να βλέπουμε τα χρόνια προ κρίσης με νοσταλγία. Είναι μια απαραίτητη υπενθύμιση ανάμεσα στη σχέση που είχε η ανάπτυξη που γνωρίσαμε με την κρίση που ζούμε. Δεν υποστηρίζουμε καμία επιστροφή σε ένα καθεστώς που την ίδια στιγμή που όριζε γενικούς κανόνες προστασίας, φρόντιζε να ορίζει ταυτόχρονα γενικές και κρίσιμες εξαιρέσεις».