Αυτοί είστε, σύντροφοι του ΚΚΕ

Το 1981 όταν ρωτήθηκε το ΚΚΕ για τη σταση που θα κρατήσει απέναντι στη λαοπρόβλητη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και του Ανδρέα Παπανδρέου είχε δηλώσει … “συμπολιτευομενη αντιπολιτευση και αντιπολιτευόμενη συμπολίτευση”!

Τα χρόνια πέρασαν με το ΚΚΕ στους δρόμουςς και το 1989 η ηγεσία του αποφάσισε, στο πλαίσιο του ενιαίου Συνασπισμού, μαζί με τη ΝΔ του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη να στείλουν τον Ανδρέα Παπανδρέου στο Ειδικό Δικαστήριο για το σκάνδαλο Κοσκωτά και να συγκυβερνήσει με τη Δεξιά στην κυβέρνηση Τζανετάκη. Ήταν η εποχή που τα ντολμαδάκια της Μαρίκας Μητσοάκη ξετρέλαναν τον τότε γ.γ. της ΚΕ του ΚΚΕ Χαριλάο Φλωράκη.

Η ηγεσια του ΚΚΕ από τη μεταπολίτευση, λόγω της νομιμοποίησης του από την Κωνσταντίνο Καραμανλή, παρα τα όσα έχει περάσει από το κράτος της Δεξιάς συμπεριφέρεται σαν να νιώθει ευγνωμοσύνη απέναντι στους διώκτες του, με αποτέλεσμα επί ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ να ταυτίζεται πολλές φορές με τη συντηρητική παράταξη στην κριτική που ασκούσε κατά των κεντρο-αριστερών κυβερνήσεων, από τη άλλη πλευρά της ιστορίας.

Στη “γραμμή” αυτή ο Δημήτρης Κουτσούμπας μιλώντας χθες στην ΕΡΤ έφτασε στο σημείο να χαρακτηρίσει την κυβέρνηση Τσίπρα, ως την χειρότερη! “Ήταν όχι απλά “μούφα”, ήταν και η χειρότερη
κυβέρνηση και το χειρότερο μνημόνιο που έφερε όλων των εποχών” είπε χαρακτηριστικά ο γ.γ. της ΚΕ του ΚΚΕ, σβήνοντας μονοκοντυλιά τις ευθυνες των κυβερνήσεων Καραμανλή, Παπανδρέου, Παπαδήμου και Σαμαρά για τη χρεοκοπία της χώρας και για τα επαίσχυντα μνημόνια με τους δανειστές.

Ο ρόλος του ιστορικού ΚΚΕ στα πολιτικά πράγματα της χώρας και ιδίως στις περίοδος που κυβερνά η Δεξιά των Μητσοτάκηδων σηκώνει πολύ ανάλυση και συζήτηση, με το μονοψήφιο ποσοστό του εδώ και 49 χρόνια να πιστοποιεί τα ιστορικά λάθη και το αδιέξοδο των επιλογών του.

Το σλόγκαν του Δ. Κουτσούμπα…”αυτοί είστε” ίσως θα μπορούσε να είναι μια καλή αφετηρία ειλικρινούς αυτοκριτικής στον Περισσό. Διότι επιτέλους η κοινοβουλευτική κομμουνιστική αριστερά πρεπει να αναλάβει τις ευθύνες της και να μη κρύβεται πίσω από την ασφάλεια της αντιπολίτευσης και της προσδοκώμενης στο αόριστο μέλλον ωρίμανσης των συνθηκων για τη ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος, συνεχίζοντας να εξυπηρετεί μέχρι τότε τα σχέδια του “ιστορικού” αντιπάλου.