Διαπλοκή και επιχειρηματίες (ή από τον Ανδρεάδη στον…;)

Από ένα τμήμα της Αντιπολίτευσης και το σύνολο των θιγομένων από την κυβερνητική εκστρατεία κατά της Διαπλοκής είναι εμφανής και συνεχής η επιδίωξη να ταυτιστεί η προσπάθεια αυτή με ένα «αριστερό μένος» κατά των επιχειρηματιών και του ιδιωτικού τομέα γενικώς. Είναι όμως έτσι;

«Για να υπάρξει ανάπτυξη και επενδύσεις στην Ελλάδα πρέπει να σπάσει αυτό που εσείς λέτε Διαπλοκή και εμείς στην Κομισιόν… Διαφθορά» έλεγε εις επήκοον πολλών Ελλήνων υπηρεσιακών στελεχών αλλά και δημοσιογράφων κορυφαίο στέλεχος της ευρωπαϊκής νομενκλατούρας πριν από μερικές ημέρες.

Δια τους παροικούντας την Ιερουσαλήμ είναι πολύ γνωστό ότι το θέμα της διαφθοράς στην Ελλάδα μπαίνει και ξαναμπαίνει σε όλα τα διεθνή επιχειρηματικά συνέδρια που αφορούν την Ελλάδα αλλά και σε πολλές συναντήσεις της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας με ξένους επενδυτές.

Υπάρχει, όμως, και μια άλλη διάσταση στο θέμα που σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής και πιθανώς την αρχή μιας άλλης για την ελληνική οικονομία. Ιστορικά, κατά τη μεταπολιτευτική περίοδο υπάρχουν δύο σημεία καμπής,στο εγχώριο επιχειρηματικό γίγνεσθαι που ταυτίζονται όμως με δραματικό τρόπο και με την οικονομική πορεία του τόπου.

Το πρώτο το σημείο καμπής προσδιορίζεται με τη Μεταπολίτευση. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής συγκρούεται και βάζει τέλος στην παντοκρατορία Στρατή Ανδρεάδη,οι μεγάλοι εφοπλιστές (Ωνάσης, κλπ) αποσύρονται από την Ελλάδα και ο επιχειρηματικός χάρτης αλλάζει. Οι ευνοημένοι της μεταπολεμικής περιόδου περνούν σταδιακά στο περιθώριο. Εν μέρει τουλάχιστον.

Το δεύτερο σημείο καμπής είναι μετά το 1981,με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ και με φόντο την πετρελαϊκή κρίση ότι έχει μείνει από τα παλιά τζάκια,οι βαρόνοι της κλωστοϋφαντουργίας και των λευκών συσκευών,οι Τσάτσοι των τσιμέντων ,ο Νιάρχος των Ναυπηγείων ,τα λεγόμενα «παλιά τζάκια» καταρρέουν με πάταγο και δημιουργείται η στρατιά των «προβληματικών».Ταυτόχρονα ξεπηδούν τα νέα τζάκια,στις κατασκευές,τις νέες τεχνολογίες και τις τηλεπικοινωνίες. Η απελευθέρωση των media και του τραπεζικού συστήματος λόγω ΟΝΕ και ευρώ δημιουργεί τους βαρόνους των ΜΜΕ και του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Με την πάροδο του χρόνου και με διαδρομές γνωστές στους περισσότερους το «καινούργιο» της περιόδου 1981-1996 ταυτίζεται εν πολλοίς με αυτό που ονομάστηκε Διαπλοκή.

Το τρίτο σημείο καμπής μάλλον είναι… τώρα και μπροστά μας. Σίγουρα θα συνοδευτεί με την καταστροφή μεγάλου τμήματος του παλιού «επιχειρείν». Δια του λόγου το αληθές τα όσα συντελούνται στον χώρο των media και των τραπεζών αυτό αποδεικνύει. Το τι θα ανατείλει όμως και το πόσο ενάρετο θα είναι αυτό, κανείς δεν μπορεί να το προσδιορίσει. Η ενέργεια είναι μάλλον ένας από τους ευνοούμενους κλάδους. Κατά τα λοιπά το τι σημαίνει σε βάθος χρόνου η παραγωγική και οικονομική ανασυγκρότηση και με τι ηθικό έρμα μπορεί να προχωρήσει είναι ένα ζητούμενο που μέλλει να επιβεβαιωθεί ή και να διαψευστεί…