Ντράγκι: Τα “κόκκινα” δάνεια το σημαντικότερο θέμα των τραπεζών

Η αντιμετώπιση των «κόκκινων» δανείων, που επιβαρύνουν τους ισολογισμούς των τραπεζών της Ευρωζώνης, αποτελεί το πιο σημαντικό θέμα του κλάδου, το οποίο απαιτεί κοινή προσπάθεια των ρυθμιστικών, εποπτικών και εθνικών Αρχών, τόνισε ο διοικητής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) Μάριο Ντράγκι, σε ομιλία του στο δεύτερο συνέδριο της ΕΚΤ για την τραπεζική εποπτεία.

«Σήμερα, το πιο σημαντικό ζήτημα είναι η αντιμετώπιση των μη εξυπηρετούμενων δανείων (NPLs)» σημείωσε, προσθέτοντας ότι «για τον λόγο αυτό, χρειαζόμαστε μία κοινή προσπάθεια από τις τράπεζες και τις εποπτικές, ρυθμιστικές και εθνικές Αρχής για να αντιμετωπίσουμε το θέμα αυτό με συντεταγμένο τρόπο, πρώτα και κύρια με τη δημιουργία ενός περιβάλλοντος, που θα κάνει δυνατή την αποτελεσματική διαχείριση και πώληση των NPLs».

Όπως μεταδίδει το ΑΜΠΕ, ο κεντρικός τραπεζίτης επισήμανε ότι είναι ενθαρρυντική η εμπειρία στην τριετία από την έναρξη της ευρωπαϊκής εποπτείας των τραπεζών: «Αν και η ενιαία εποπτική Αρχή είναι ακόμη ένας νέος και αναπτυσσόμενος θεσμός, έχει αντεπεξέλθει με πολλούς τρόπους στις υψηλές προσδοκίες που συνόδευσαν την ίδρυσή της».

Η αυστηρή και ομοιόμορφη εποπτεία έχει οδηγήσει, συμπλήρωσε, σε υψηλότερα επίπεδα τραπεζικών κεφαλαίων και συνολικά στη μεγαλύτερη αντοχή του τομέα. Ο πιστωτικός κίνδυνος των τραπεζών, πρόσθεσε, καθορίζεται τώρα λιγότερο από τον πιστωτικό κίνδυνο της χώρας εγκατάστασής τους. «Για τις μεγάλες τράπεζες που έχουμε διαθέσιμα στοιχεία», είπε, «η σχέση μεταξύ των ασφαλίστρων για την προστασία από τον κίνδυνο χρεοκοπίας των τραπεζών (credit default swaps) και αυτών για την προστασία από τον κίνδυνο χρεοκοπίας χωρών είναι σήμερα σημαντικά μικρότερη από ό,τι στο ζενίθ της κρίσης της Ευρωζώνης».

Ο κ. Ντράγκι ανέφερε ακόμη ότι οι πιο υγιείς τράπεζες έχουν, με τη σειρά τους, βοηθήσει στη μετάδοση της χαλαρής νομισματικής πολιτικής της ΕΚΤ πιο ομοιόμορφα σε όλη την Ευρωζώνη, οδηγώντας σε μία ισχυρότερη και ευρύτερη ανάκαμψη, ενώ, όπως σημείωσε, το νέο εποπτικό πλαίσιο συνέβαλε στην άμβλυνση των όποιων κινδύνων που θα μπορούσαν να είχαν προκύψει για τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα.

«Εν κατακλείδι, η ευρωπαϊκή εποπτεία και η ευρωπαϊκή νομισματική πολιτική απεδείχθη ότι συμπληρώνουν η μία την άλλη. Είναι μία προσέγγιση, η οποία επιβεβαιώνει τις συνέργειες που μπορούν να προκύψουν όταν οι σωστές πολιτικές συνδυάζονται στο επίπεδο της Ευρωζώνης» κατέληξε.