Είναι θέμα αξιοπιστίας, ηλίθιε!
Τι κι αν έγιναν υποχωρήσεις σε μέτρα «που ούτε είναι αναγκαία, ούτε θα τα επιλέγαμε ποτέ». Τι κι αν ακόμη και ακραιφνείς συντηρητικοί πολιτικοί παραδέχονται πλέον ότι τα υπερβολικά πλεονάσματα του Βορρά ευθύνονται για τα μεγάλα ελλείμματα του Νότου! Τι κι αν μέσα σε ένα μήνα μαζεύεις πάνω από 370 εκατ. επιπλέον από φόρους…
Ο herr minister θα σε βάλει και πάλι στη θέση σου και μάλιστα τη στιγμή που επιχειρείς να κάνεις αντιπερισπασμό, με τους Νότιους και να κερδίσεις έστω ένα θετικό νεύμα ακόμη και από ομοϊδεάτες του…
Αν και αποδυναμωμένος σε σύγκριση με πέρυσι ή πρόπερσι, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών εξακολουθεί να επιδιώκει να υπαγορεύει την γενική οικονομική πολιτική της Ευρώπης, επιμένοντας «Πρώτα τα μέτρα και μετά συζητάμε για το χρέος». Κι ας ζητάει ο απόλυτος ομοϊδεάτης του, ο Πολ Τόμσεν, την ελάφρυνση ή τη ρύθμιση του ελληνικού χρέους, για να αποφασίσει το ΔΝΤ τη συμμετοχή του στο πρόγραμμα…
Ακόμη και οι συντηρητικοί του Νότου, ο Ισπανός πρωθυπουργός και ο Κύπριος πρόεδρος, που ιδεολογικά είναι κοντά στον χριστιανοδημοκράτη Γερμανό πολιτικό, έδειξαν να συμφωνούν για τις μεγάλες αντιφάσεις της Ε.Ε., το χάσμα μεταξύ Βορρά και Νότου, τις καταστροφικές συνέπειες των πολιτικών λιτότητας…
Στο μόνο που μπορεί να συμφωνήσει με τον herr minister είναι πως η σημερινή κατάσταση της Ε.Ε. και ειδικά της Ευρωζώνης είναι θέμα αξιοπιστίας! Αλλά για ποιόν; Όταν οι κολλητοί του, στις διαπραγματεύσεις λένε και ξελένε, όταν αλλάζουν συνεχώς την ατζέντα, όταν προσπαθούν να δείξουν ότι οι Έλληνες δεν υποχωρούν και δεν εφαρμόζουν αυτά που συμφώνησαν, ενώ οι ίδιοι γνωρίζουν ότι η πραγματικότητα είναι εντελώς αντίθετη!
Όμως, έχουν κι ένα δίκιο! Εάν αφήσουν την Αθήνα να υλοποιήσει τα συμφωνηθέντα, τότε θα αποκαλυφθεί το λάθος της πολιτικής τους. Εάν η Ελλάδα ενταχθεί στο QE της ΕΚΤ, τότε ανοίγει ο δρόμος για τη χρηματοδότηση της ελληνικής οικονομίας με «φθηνότερο χρήμα» και θα γίνει πιο εύκολη η υπέρβαση της κρίσης…
Αυτή την αξιοπιστία τρέμει ο herr minister και οι δικοί του άνθρωποι στα οφίτσια, στους Θεσμούς, ακόμη και εντός της Ελλάδας. Ο χρόνος τρέχει και πιέζει για λύση. Οπότε, δεν υπάρχουν περιθώρια για περισσότερη «αξιοπιστία» από την πλευρά των υποκινούμενων δανειστών. Ούτε για μεγαλύτερη ανισότητα μεταξύ Βορρά και Νότου. Τουλάχιστον αυτό το έχουν συνειδητοποιήσει και κάποιοι ηγέτες, που κάποτε ήταν με την πλευρά των… αξιόπιστων!
