Εκτός του IMEC η Ελλάδα

Μπορεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης να «δουλεύει» εντατικά το διεθνές προφίλ του, ωστόσο οι διπλωματικές επιτυχίες δεν περισσεύουν. Αντιθέτως σπανίζουν, παρά τη διαφορετική εικόνα της πραγματικότητας την οποία «πουλά» η κυβέρνηση. Πέραν των γνωστών προβλημάτων στα ελληνοτουρκικά, στα τελευταία παραδείγματα ανήκει και η μη συμπερίληψη της χώρας στα σχέδια του μεγάλου project της οικονομικής διασύνδεσης Ινδίας-Μέσης Ανατολής-Ευρώπης!

Πρόκειται για τον περίφημο Οικονομικό Διάδρομο IMEC, τον «δρόμο των Μπαχαρικών» ο οποίος θα λειτουργήσει ανταγωνιστικά στον «δρόμο του Μεταξιού», ήτοι Ινδίας Vs Κίνα, σε ένα πόκερ όπου η Δύση πήρε θέση υπέρ του Ν. Δελχί. Κι όπου λέμε Δύση εννοούμε ΗΠΑ και Ε.Ε. αλλά στην προκειμένη περίπτωση Γερμανία, Γαλλία και Ιταλία. Γερμανία γιατί εκεί θα φτάνουν και από εκεί θα έρχονται εμπορικά και ενεργειακά προϊόντα, Γαλλία και Ιταλία για τα διαμετακομιστικά κέντρα δηλαδή τα λιμάνια τους. Όχι ο Πειραιάς (είναι… πιασμένος έτσι κι αλλιώς), το Ηράκλειο ή η Καλαμάτα, η οποία θα φάνταζε ως η ιδανική πύλη στην νότια Ελλάδα και Ευρώπη.

Η Ουάσιγκτον έβγαλε και ανακοίνωση σχετικά με το Μνημόνιο Συνεννόησης που υπέγραψαν οι συμμετέχοντες, περιγράφοντας το έργο αλλά και τις χώρες που θα έχουν με κάποιον τρόπο εμπλοκή. Κι απ’ αυτήν απουσιάζει η Ελλάδα, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες κάποιων κυβερνητικών να την εντάξουν με το… ζόρι. Όπως η κα. Σδούκου, η υφυπουργός Ενέργειας που μίλησε για έναν διάδρομο «από την Ινδία στην Ευρώπη, μέσω των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, της Σαουδικής Αραβίας, της Ιορδανίας, του Ισραήλ και της Ελλάδας (!!). Πρόκειται για ένα «mega-project» που επαναχαράσσει τους διεθνείς οικονομικούς δρόμους και η Ελλάδα έχει μια μοναδική ευκαιρία να γίνει μέρος αυτού του έργου. Να καταστεί η ανατολική πύλη της Ευρώπης όχι μόνο για το εμπόριο, αλλά και για την ενέργεια και τη μεταφορά δεδομένων που αποτελούν μέρος αυτού του project».

Στην εξέλιξη των πραγμάτων δεν μπορεί να παραβλέψει κανείς την κινεζική παρουσία στον Πειραιά, η οποία φαντάζει ως «σκιάχτρο» στα μάτια των εμπνευστών του νέου project. Και ο καθένας αντιλαμβάνεται τι είδους εξωτερική πολιτική και οικονομική διπλωματία χρειάζεται για να είσαι win win σε τέτοιες καταστάσεις. Όπως, για παράδειγμα. Τα καταφέρνει ο Ερντογάν…