Ελληνοτουρκικά: Niet στον Βλαδίμηρο, Ja στην Άνγκελα!

Για μία ακόμη φορά, το Βερολίνο εμφανίζεται ως διαμεσολαβητής στις ελληνοτουρκικές διαφορές, χωρίς να παίρνει άμεσα το μέρος κανενός, αλλά εμμέσως να υποδαυλίζει την πειρατική συμπεριφορά της Άγκυρας.

Λίγες ώρες πριν από την Σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών της Ε.Ε., την Παρασκευή, η γερμανική πλευρά είχε ξεκαθαρίσει ότι δεν θα δεχθεί τις «ακραίες» (όπως τις θεωρεί) προτάσεις της Αθήνας για επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία, ενώ πιέζει με κάθε μέσο για να φέρει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων Έλληνες και Τούρκους.

Καταστροφική επιλογή
Κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει μόνο εάν η ελληνική κυβέρνηση δεχθεί την ατζέντα του Ερντογάν, δηλ. να συζητηθούν όλα τα θέματα, πέρα από την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ. Αυτή η εξέλιξη θα ήταν απολύτως καταστροφική για τη χώρα μας, καθώς θα έχει ήδη δεχθεί ότι υπάρχουν κι άλλα «αγκάθια» στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, αναιρώντας την στρατηγική που ορθώς ακολούθησε όλες τις τελευταίες δεκαετίες.

Την Μέρκελ και το επιτελείο της δεν την ενδιαφέρει εάν και κατά πόσο θα «ηττηθεί» η Ελλάδα. Το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να φανεί ότι μεσολάβησαν και κατάφεραν να φέρουν τις δύο πλευρές πιο κοντά και φυσικά να συνεχίσουν να πωλούν όπλα κι άλλα προϊόντα στη μεγάλη τουρκική αγορά…

Πρόταση από Μόσχα
Από την άλλη, όπως αναφέρουν απόλυτα διασταυρωμένες πληροφορίες της fmvoice.gr, τουλάχιστον δύο φορές, η Μόσχα απευθύνθηκε στην Αθήνα, μέσω άτυπων διπλωματικών διαύλων και έθεσε στη διάθεση των ελληνικών αρμόδιων αρχών την πρόθεσή της να μεσολαβήσει στην τουρκική πλευρά, για να υπάρξει αποκλιμάκωση της έντασης στην περιοχή του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου.

Αυτό γίνεται εμφανές σε όποιον διάβασε (κάτω από τις γραμμές) την επίσημη δήλωση του υπουργείου Εξωτερικών της Ρωσίας, την Παρασκευή και μάλιστα παράλληλα με την σύνοδο των υπουργών της Ε.Ε. Στη γραπτή ανακοίνωση υπογραμμίζεται (και μάλιστα με έντονα γράμματα) χαρακτηριστικά: «Θα ήμασταν έτοιμοι να συνδράμουμε στην διαμόρφωση σχέσεων καλής γειτονίας μεταξύ των χωρών της περιοχής, αλλά, εννοείται, μόνο στην περίπτωση, εφόσον μας το ζητήσουν οι ενδιαφερόμενοι».

Έμεινε αναπάντητη!
Όπως αναφέρουν οι διασταυρωμένες πληροφορίες της fmvoice.gr, τουλάχιστον δύο φορές διατυπώθηκε από αρμόδιους παράγοντες της ρωσικής διπλωματίας η ετοιμότητα της Μόσχας να μεσολαβήσει σε αντίστοιχο επίπεδο σε παράγοντες της τουρκικής ηγεσίες, με δεδομένες τις σχέσεις των δύο χωρών (Ρωσίας και Τουρκίας), ώστε να μειωθεί η ένταση στην περιοχή και να υπάρξει δίαυλος επικοινωνίας μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας.

Οι ίδιες πηγές αναφέρουν ότι η ρωσική πρόταση έμεινε αναπάντητη τουλάχιστον τη μία από τις δύο φορές, καθώς η ελληνική κυβέρνηση πόνταρε όλες τις ελπίδες της στις παρεμβάσεις Ευρωπαίων και Αμερικανών, οι οποίες αφενός παραμένουν σε επίπεδο δηλώσεων κι αφετέρου σπρώχνουν τη χώρα μας σε διάλογο εφ’ όλης της ύλης με την Τουρκία, που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην συνεκμετάλλευση.

Τι είπαν στο τηλέφωνο;
Υπενθυμίζουμε ότι στις 22 Ιουλίου, κατά την πρώτη φάση της τουρκικής επιθετικότητας, υπήρξε τηλεφωνική επικοινωνία του Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Βλαντιμίρ Πούτιν «με πρωτοβουλία της ελληνικής πλευράς», όπως ανέφερε το επίσημο ανακοινωθέν. Με δεδομένες τις συνθήκες εκείνων των ημερών, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι οι δύο ηγέτες συνομίλησαν κυρίως για το «Έτος Ιστορίας» μεταξύ των δύο χωρών και για τις εκδηλώσεις με αφορμή τα 200 χρόνια από την ελληνική επανάσταση. Και ότι οι εξελίξεις στη Λιβύη και στην Ανατολική Μεσόγειο περιορίστηκαν σε αντίστοιχη έκταση, όπως οι μόλις δύο αράδες του ανακοινωθέντος του Κρεμλίνου…

Μεσόγειος και Κουρίλες…
Θεωρείται δεδομένο, η ρωσική ηγεσία δεν επιθυμεί να αφήσει ανεξέλεγκτο τον Ερντογάν στην Ανατολική Μεσόγειο, καθώς τα δικά της συμφέροντα διακυβεύονται σε Συρία και Λιβύη, αλλά και για έναν ακόμη σοβαρό λόγο, για τον οποίο κανείς δεν μιλάει: Σε περίπτωση που εδραιωθεί η τουρκική άποψη, σύμφωνα με την οποία τα νησιά δεν διαθέτουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, τότε δημιουργείται διεθνές προηγούμενο, που μπορεί να ανοίξει και πάλι τη συζήτηση για τις Κουρίλες Νήσους, μερικές από τις οποίες διεκδικεί και η Ιαπωνία, ή ακόμη για τα νησιωτικά συμπλέγματα στη Θάλασσα Μπάρεντς και την Αρκτική, για την οποία ενδιαφέρονται να τη μοιράσουν όλοι οι «γείτονες».

Σε κάθε περίπτωση, η επιθετικότητα του Ερντογάν δεν αντιμετωπίζεται ούτε με φραστικές καταδίκες χωρίς αποτελεσματικά μέτρα ανάσχεσης των επιδιώξεών του, ούτε με υποχωρήσεις, που θέτουν σε κίνδυνο τα εθνικά συμφέροντα. Αποτελεσματική τακτική είναι η δημιουργία συμμαχιών και η χρήση όλων των διπλωματικών «εργαλείων» που θα αποκαθιστούν τον σεβασμό στο διεθνές δίκαιο και στην κυριαρχία του κάθε κράτους.

Στον ΟΗΕ;
Αλήθεια, γιατί η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει θέσει το θέμα της παραβίασης των θαλασσίων συνόρων μας από τα τουρκικά ερευνητικά και πολεμικά σκάφη στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ; Τι φοβάται; Ποιος μπορεί να θέσει βέτο στο ενδεχόμενο καταδικαστικής απόφασης εναντίον της Τουρκίας; Ο Άγιος Βικέντιος και Γρεναδίνες ή μήπως η Γερμανία;