Ένας Πάπας που δεν μοιάζει με… παπά

Ο «παπισμός» και η ρωμαιοκαθολική Εκκλησία είναι αναμφίβολα υπαίτιοι πολλών δεινών για τον τόπο μας βάσει της ιστορικής συνέχειας λαών και εθνών. Έπαιξαν σκοτεινό και καταλυτικό ρόλο στην πτώση της βυζαντινής αυτοκρατορίας και στην οθωμανική κατάκτηση της χώρας μας για σχεδόν τέσσερις αιώνες και έχουμε κάθε δικαίωμα να είμαστε καχύποπτοι απέναντι στους εκπροσώπους τους ακόμα και σήμερα.

Κανείς, όμως, δεν μπορεί να παραγνωρίσει το γεγονός ότι η καθολική Εκκλησία εξελίσσεται, συμβαδίζει πλέον με τις σύγχρονες ανάγκες των ανθρώπων και ότι οι εκπρόσωποι της ενδιαφέρονται ενεργά για τα προβλήματα και την καθημερινότητα όχι μόνο όσων ακολουθούν το δόγμα της αλλά και αυτών που δεν ανήκουν καν στην ίδια θρησκεία. Κι αυτό αποδείχθηκε από την πρόσφατη παρουσία του Φραγκίσκου στα μέρη μας, ο οποίος με την
απλότητα, το ειλικρινές ενδιαφέρον και την συμπόνοια για τον πλησίον του κέρδισε τις εντυπώσεις ακόμη και αυτών που στέκονται με επιφύλαξη απέναντι στους ταγούς της Θρησκείας και τις κοσμικές διεκδικήσεις τους. Και προσέφερε στήριξη στη χώρα μας, όταν άλλοι από τους οποίους προσδοκούμε περισσότερα τόσο σε επίπεδο ηθικής συμπαράστασης όσο και σε πρακτική βοήθεια, συντάσσονται με τις τουρκικές ασυναρτησίες και κλείνουν τα μάτια στο υπαρκτό πρόβλημα των μεταναστευτικών ροών.

Ο «Πάπας των φτωχών» πέρασε από Ελλάδα και Κύπρο για να διαπιστώσει από κοντά, για ακόμα μια φορά, το πως πηγαίνουν τα πράγματα με τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Και αναδείχθηκε πιο νεωτεριστής, πιο αποφασιστικός και κυρίως πιο δεκτικός στις αλλαγές που απαιτούνται για να προχωρήσουν οι δυτικές κοινωνίες, να προχωρήσει η ανθρωπότητα.
Μπορεί να παίζει ρόλο το ότι και ο ίδιος είναι παιδί μεταναστών, το ότι μεγάλωσε ακούγοντας ιταλικά τραγούδια από τη μάνα του εκατοντάδες χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την Ιταλία, το ότι πριν ενδυθεί το σχήμα έζησε σε μια πολυσυλλεκτική κοινωνία στα «χαμηλά» και συναναστράφηκε με «καλούς» και «κακούς». Όμως κι άλλοι είχαν αντίστοιχες εμπειρίες που τις… ξέχασαν ανεβαίνοντας σκαλοπάτια. Ο Πάπας Φραγκίσκος δείχνει να θυμάται πως είναι οι άνθρωποι που ζουν κανονικές ζωές, να γνωρίζει πως είναι οι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης, να αντιλαμβάνεται τι σημαίνει να ζεις ξεριζωμένος από τον τόπο σου. Και δεν δίστασε να στηλιτεύσει τις αποφάσεις και τις ενέργειες της Ευρώπης και των ηγετών της έναντι ενός σύγχρονου και δυσεπίλυτου φαινομένου όπως αυτό της μετανάστευσης.

«Λίγα έχουν αλλάξει» είπε στη Λέσβο, εκφράζοντας τη λύπη του βλέποντας το ΚΥΤ του Καρά Τεπέ γεμάτο και ακούγοντας από υπευθύνους αλλά και μετανάστες και πρόσφυγες την κατάσταση που συνεχίζει να είναι δύσκολη. «Είναι εύκολο να διεγείρεις την κοινή γνώμη προκαλλώντας φόβο για τους άλλους. Αυτοί που το κάνουν θα πρέπει να επιτεθούν στις αιτίες και όχι στους φτωχούς ανθρώπους που πληρώνουν τις συνέπειες και χρησιμοποιούνται ακόμα και για πολιτική προπαγάνδα» ήταν η ευθεία κριτική του τόσο προς τους αρχηγούς των ευρωπαϊκών κρατών που προσπαθούν να κλείσουν σύνορα και να σηκώσουν φράκτες, μεταθέτοντας το πρόβλημα αλλού.

Αλλά και απέναντι στον Ερντογάν, που εργαλειοποιεί το μεταναστευτικό για να εκβιάσει την
Ευρώπη και να απειλήσει την Ελλάδα με ένα ακόμα «όπλο». Ο Πάπας κάθισε κι άκουσε τις ιστορίες των ανθρώπων που ζουν στους προσφυγικούς καταυλισμούς, αυτών που έχουν μήνες ή και χρόνια να δουν τα παιδιά ή τους γονείς τους, αυτούς που έχασαν δικούς τους ανρώπους στην προσπάθεια να φτάσουν στην Ευρώπη. Και γύρισε στο Βατικανό παίρνοντας πενήντα πρόσφυγες από την Κύπρο, δεσμευόμενος ότι θα συνεχίσει να κάνει ό,τι περνά από το χέρι του για να μικρύνει ο πόνος. «Πρέπει να παραμένουμε ο ένας δίπλα στον άλλο για να μοιραστούμε τις πληγές της ζωής μας και να αντιμετωπίσουμε το δρόμο μαζί.

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, μπροστά στο σκοτάδι του καθενός και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε στην Εκκλησία και την κοινωνία, καλούμαστε να ανανεώσουμε την αδελφοσύνη. Εάν παραμένουμε χωρισμένοι μεταξύ μας, αν ο καθένας σκέφτεται μόνο τον εαυτό του ή ενδιαφέρεται μόνο και μόνο στο μικρό του περιβάλλον, εάν δεν αποδεχόμαστε ο ένας τον άλλον, δεν υπάρχει διάλογος, δεν προχωράμε μαζί» είπε στην Κύπρο, δείχνοντας ότι έχει ενσυναίσθηση του τι συμβαίνει, του ότι η ανθρωπότητα απειλείται πολυπλεύρως και πολυεπίπεδα, με αφορμή και την πανδημία, για την οποία ειρήσθω εν παρόδω, έχει μιλήσει επανειλημμένα για την ανάγκη μαζικού εμβολιασμού, την επιβεβλημένη συμπαράσταση των «πλουσίων» προς τους «φτωχούς» και έχει «καρφώσει» ακόμα και το κολλέγιο των καρδιναλίων για την άρνηση στον εμβολιασμό. Μια διαφορετική προσέγγιση σε σχέση με τα καθ’ ημάς και τα αντικρουόμενα μηνύματα που στέλνουν οι ορθόδοξοι αρχιερείς στους πιστούς.