Eurobank: 7 Ημέρες Οικονομία
Η εγχώρια δημοσιονομική κρίση είχε σαν αποτέλεσμα την εφαρμογή τριών Προγραμμάτων Οικονομικής Προσαρμογής στα πλαίσια των οποίων ελήφθησαν πλήθος δημοσιονομικών μέτρων που οδήγησαν σε σημαντική μείωση των διαχρονικά υψηλών δίδυμων ελλειμμάτων (δημοσιονομικό έλλειμμα και έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών) αλλά προκάλεσαν σημαντική συρρίκνωση στο ΑΕΠ και μεγάλη αύξηση στο ποσοστό ανεργίας. Το τελευταίο, από μόλις 7,8% το 2008 ανήλθε κατά σχεδόν 20 π.μ. εντός μίας πενταετίας, δηλαδή στο 27,5% το 2013. Έκτοτε περιορίζεται, αν και με βραδύτερο ρυθμό συγκριτικά με την αύξησή του, με αποτέλεσμα το 2023 να κατέλθει στο 11,1%.
Η συγκεκριμένη μείωση προήλθε από κυκλικούς λόγους και επιβραδύνεται με την πάροδο του χρόνου καθώς η οικονομία «κλείνει» το παραγωγικό της κενό. Για την περαιτέρω μείωση της ανεργίας όμως, είναι αναγκαία η μείωση της διαρθρωτικής ανεργίας η οποία υφίσταται όταν σε μία οικονομία υπάρχουν ταυτόχρονα άνεργοι και κενές θέσεις εργασίας οι οποίες δεν καλύπτονται. Αυτό οφείλεται κυρίως στην αναντιστοιχία ανάμεσα στα προσόντα που έχουν οι άνεργοι και στα προσόντα που απαιτεί η αγορά εργασίας. Σκοπός του παρόντος σημειώματος είναι να αναδείξει τη συγκεκριμένη αναντιστοιχία στην ελληνική αγορά εργασίας μέσω της ανάλυσης της καμπύλης UV (unemployment-vacancy), ή καμπύλης Beveridge όπως έχει επικρατήσει να ονομάζεται, και της σχέσης ανάμεσα στο κόστος εργασίας και στο δείκτη κορεσμού.
Διαβάστε ολόκληρο το δελτίο εδώ:
