Ευρωπαϊκό Συμβούλιο: Μια τρύπα στο νερό…
Καμία έκπληξη, τουλάχιστον ευχάριστη, δεν επεφύλαξε η τηλεδιάσκεψη των Ευρωπαίων ηγετών. Οι διαπραγματεύσεις με τη Βρετανία παραμένουν στον αέρα και ίσως(;) να προχωρήσουν την επόμενη εβδομάδα. Όσον αφορά το νέο, καυτό, μέτωπο που έχει ανοίξει για τον νέο επταετή προϋπολογισμό, αφού συζήτησαν χωρίς καμία ελπίδα να βρουν λύση, έριξαν το μπαλάκι στα τεχνικά κλιμάκια, μήπως και οι τεχνοκράτες τα καταφέρουν καλύτερα από τους ίδιους.
Η απειλή που ελλοχεύει από αμφότερα τα ζητήματα για την οικονομική σταθερότητα της Ευρώπης, θα περίμενε κανείς να δημιουργεί μεγαλύτερη πίεση στους «27» για τη δρομολόγηση δυναμικότερων κινήσεων. Αλλά φευ!
Αν μη τι άλλο στο επίμαχο θέμα των διαπραγματεύσεων με τη Βρετανία για την επίτευξη ενός νέου εμπορικού συμφώνου πριν την ολοκλήρωση του Brexit, στις 31 Δεκεμβρίου, η ευθύνη για την καθυστέρηση δεν βρίσκεται μόνο στην ευρωπαϊκή πλευρά. Αντιθέτως, το Λονδίνο έχει σαφώς μεγαλύτερο μέρος ευθύνης έχοντας επιδείξει αδικαιολόγητη ακαμψία, παρά το γεγονός ότι η βρετανική οικονομία σαφώς κινδυνεύει περισσότερο από τις συνέπειες ενός άτακτου εμπορικού Brexit απ’ ότι η ευρωπαϊκή.
Στην προκειμένη περίπτωση δε, παρενέβη και ο κορονοϊός, ο οποίος έπληξε μέλος της ευρωπαϊκής διαπραγματευτικής ομάδας με αποτέλεσμα οι επαφές να πρέπει αναγκαστικά να διακοπούν προσωρινά σε ένα κρίσιμο σημείο των συνομιλιών και με τα χρονικά περιθώρια να έχουν στενέψει επικίνδυνα.
Στο έτερο καυτό θέμα της Συνόδου, το πρόβλημα που προέκυψε έξαφνα με την επικύρωση του νέου επταετούς προϋπολογισμού της Ένωσης, άρα κατ’επέκταση και του περίφημου Ταμείου Ανάκαμψης, λόγω του βέτο που άσκησαν η Ουγγαρία και η Πολωνία, υπήρχαν σαφείς προσδοκίες για δυναμικότερη, όσο και συντονισμένη, αντεπίθεση των υπολοίπων.
Στο κάτω-κάτω της γραφής δεν είναι δυνατόν δύο χώρες να εκβιάσουν ψυχρά την Ευρώπη, μόνο και μόνο επειδή τους έχει ζητηθεί το αυτονόητο, ήτοι δηλαδή να τηρούν και να σέβονται τις θεμελιώδεις αξίες και δημοκρατικές αρχές της ενωμένης Ευρώπης, όπως απαιτεί η επίμαχη ρήτρα για το Κράτος Δικαίου, που συνδέει το ζήτημα με τη ροή (ή καλύτερη την απειλή διακοπής) των ευρωπαϊκών κονδυλίων.
Τελικά το θέμα συζητήθηκε μεν, αλλά δεν υπήρξε η παραμικρή πρόοδος, με αποτέλεσμα να συμφωνηθεί πως θα… συνεχίσουν να το συζητούν. Και μάλιστα σε επίπεδο τεχνικών κλιμακίων, κάτι που σημαίνει ότι δεν βρισκόμαστε καν κοντά σε εξεύρεση λύσης, περίπου ενάμισι μήνα πριν την έναρξη της νέας χρονιάς, οπότε θα πρέπει να τεθεί σε εφαρμογή ο νέος επταετής προϋπολογισμός και να αρχίσουν να μοιράζονται τα νέα κονδύλια προς τα κράτη μέλη, γεγονός λίαν απαραίτητο δεδομένης της οικονομικής πίεσης που έχει δημιουργήσει η πανδημία.
Στα κονδύλια αυτά εντάσσεται και το πακέτο του Ταμείου Ανάκαμψης για τις συνέπειες από την πανδημία που όλες οι κυβερνήσεις περιμένουν ως… μάννα εξ ουρανού.
«Υπάρχει συναίνεση για τον νέο προϋπολογισμό της Ε.Ε., αλλά δεν υπάρχει συναίνεση για το νέο μηχανισμό του Κράτους Δικαίου» περιορίστηκε να δηλώσει η Καγκελάριος Μέρκελ, η οποία ασκεί και την ευρωπαϊκή προεδρία.
Αν και προφανώς η κυρία Μέρκελ δεν μας είπε κάτι που δεν ξέρουμε ήδη και που δεν είναι προφανές! Αυτό που θα περιμέναμε, αντιθέτως, να μας πει και δεν μας είπε, είναι τι θα κάνει για να βρεθεί λύση, δεδομένου πως –όπως γνωρίζουμε καλά- αν το Βερολίνο ήθελε πραγματικά να τρίξει τα δόντια στη Βουδαπέστη και τη Βαρσοβία έχει τους μηχανισμούς, την πολιτική δύναμη και τους συμμάχους στους κόλπους της Ε.Ε. να το κάνει. Εκτός βέβαια αν η κυρία Μέρκελ επιλέγει, με βάση τα δικά της συμφέροντα, σε ποιον θα… πουλήσει κάθε φορά τσαμπουκά.
Στον αντίποδα η Ευρωβουλή από την πλευρά της, βλέποντας τις εξελίξεις, δεν είχε πρόβλημα να πάρει σκληρή θέση και να διαμηνύσει προς πάσα κατεύθυνση πως δεν θα αποδεχτεί αλλαγές στο μηχανισμό του Κράτους Δικαίου, στέλνοντας έτσι το μήνυμα που θα έπρεπε να στείλουν οι ίδιοι οι ηγέτες, πως δηλαδή η Ένωση δεν θα υποκύψει στους εκβιαστές.
Αν και ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν έσωσε κάπως τα προσχήματα (για μια ακόμη φορά) βάζοντας στο τραπέζι την ιδέα τουλάχιστον το Ταμείο Ανάκαμψης να προχωρήσει με ειδική πλειοψηφία χωρίς την Πολωνία και την Ουγγαρία, χωρίς τη συναίνεση τους άρα και χωρίς συμμετοχή τους στα κονδύλια, μια πρόταση που είναι εύλογο πως θα «πονέσει» τις δύο χώρες και ενδεχομένως να τις… συνετίσει. Είδομεν…
