Φοβού τους Δαναούς…

Μαζί με το διεθνές κύμα συμπαράστασης που έχει δημιουργηθεί προς τον δοκιμαζόμενο λαό της Βηρυτού για την άνευ προηγουμένου τραγωδία που βιώνει, μια λέξη επαναλαμβάνεται συχνά-πυκνά και ξεχωρίζει στις διεθνείς αναλύσεις, αλλά και τις δηλώσεις ξένων αξιωματούχων αναφορικά με την επόμενη ημέρα. Η λέξη είναι «μεταρρυθμίσεις» και κάθε άλλο παρά παραπέμπει σε ευχάριστες και εύκολες καταστάσεις.

Θα μου πείτε, τι δουλειά έχουν οι μεταρρυθμίσεις με τα μηνύματα συμπάθειας και συμπαράστασης; Έχουν και παραέχουν, δεδομένου πως ο Λίβανος δεν έχει ανάγκη από… τσάι και συμπάθεια, αλλά από ουσιαστική υλική και οικονομική βοήθεια για την ανοικοδόμηση της πρωτεύουσας του, μεγάλο μέρος της οποίας έχει καταστραφεί ολοσχερώς.

Τα ταμεία είναι άδεια, η χώρα είναι υπερχρεωμένη και είχε ήδη δηλώσει αδυναμία να ανταποκριθεί στις οφειλές της πολύ πριν φτάσει στην τωρινή καταστροφή. Και βέβαια, στον σκληρό τούτο κόσμο, η βοήθεια δεν σου δίδεται ποτέ με ανιδιοτέλεια ή αλτρουϊσμό. Δεν υπάρχουν ούτε δανεικά και αγύριστα, ούτε δανεικά χωρίς όρους. Εξού και οι κραυγές βοήθειας της Βηρυτού γίνονται μεν δεκτές με ευήκοα ώτα, αλλά συνοδεύονται με ρητές αναφορές σε πολιτικές και οικονομικές μεταρρυθμίσεις.

Και για να κάνουμε το διαχωρισμό, δεν αναφερόμαστε στην ανθρωπιστική βοήθεια που έσπευσαν ήδη να αποστείλουν αρκετές χώρες καθώς χιλιάδες Λιβανέζοι έχουν μείνει κυριολεκτικά στο δρόμο, αλλά στην οικονομική βοήθεια που θα χρειαστεί σύντομα η Βηρυτός προκειμένου να ξεκινήσει τα απαραίτητα έργα ανοικοδόμησης της πόλης και του λιμανιού. Ταυτόχρονα δε, θα χρειαστεί  διευκολύνσεις και αναδιάρθρωση των υπέρογκων, ύψους 92 δισ. δολαρίων χρεών της, κάτι που κρίνεται απαραίτητο, καθώς πολύ απλά δεν μπορεί να ανταποκριθεί ούτε στις παλιές οφειλές της.   

«Χωρίς μεταρρυθμίσεις ο Λίβανος θα συνεχίσει να υποφέρει» τόνισε χαρακτηριστικά ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος χθες έγινε ο πρώτος διεθνής ηγέτης που έσπευσε να ταξιδέψει προσωπικά στη Βηρυτό, να διαπιστώσει το μέγεθος της καταστροφής. Ο κύριος Μακρόν υποσχέθηκε συμπαράσταση και βοήθεια, όμως το μήνυμα προς την πολιτική ηγεσία ήταν σαφές: μαζί με το καρότο, υπάρχει και το μαστίγιο.

Η άρχουσα πολιτική ελίτ της Βηρυτού δέχεται εδώ και καιρό έντονες πιέσεις για αλλαγές από ένα ανερχόμενο λαϊκό κίνημα που απαιτεί ανανέωση και πάταξη της διαφθοράς που διαβρώνει τη χώρα. Και η κυβέρνηση Ντιάμπ είναι δεμένη με το κόμμα του προέδρου Μισέλ Αούν και τους συμμάχους του από την Χεζμπολά, κάτι που αντιστοίχως ενοχλεί πολλά δυτικά κέντρα.

Στις εβδομάδες των διαπραγματεύσεων που είχαν προηγηθεί με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο σε μια προσπάθεια να επιτευχθεί συμφωνία για ένα πακέτο βοήθειας, οι διαφωνίες στο εσωτερικό της κυβέρνησης ήταν ο βασικός λόγος που το deal δεν είχε προχωρήσει. Τώρα, θέλοντας και μη, θα ενδώσουν σε όλα, και σε αλλαγές και σε μέτρα και σε μεταρρυθμίσεις, καθώς η οικονομία έχει γονατίσει και θα χρειαστεί χρόνια να συνέλθει από την καταστροφή. Και ο νέος Λίβανος θα είναι πράγματι πολύ διαφορετικός, καθώς θα τελεί υπό την ομπρέλα της ξένης βοήθειας και των διεθνών πιστωτών του.