Γ. Παπαηλιού για επέτειο 21ης Απριλίου: Ο φασισμός και η ακροδεξιά καραδοκούν

Στην ακόλουθη δήλωση προέβη ο βουλευτής Αρκαδίας του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία Γιώργος Η. Παπαηλιού, για την επέτειο του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου.

Η επέτειος του χουντικού πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου 1967 ανακαλεί μνήμες μιάς εποχής τραγικής για τον τόπο, από την οποία μπορούν να αντληθούν διδάγματα για το παρόν και το μέλλον.

Ο αυταρχισμός, η βία, ο στραγγαλισμός των ελευθεριών, η μονοφωνία, η «σιγή νεκροταφείου», οι απαγορεύσεις και ο αποκλεισμός ιδεών, απόψεων και δράσεων που δεν είναι συμβατές με την αντίληψη των σφετεριστών της Δημοκρατίας αποτελούν εγγενή στοιχεία κάθε δικτατορίας, και αυτής της 21ης Απριλίου 1967.

Σήμερα, υπό το καθεστώς της κυρίαρχης νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, που οδηγεί στη φτωχοποίηση και την εξαθλίωση το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας, τα ίδια στοιχεία με άλλο μανδύα εμφανίζονται ως «κανονικότητα» και οδηγούν σε ένα εφιαλτικό «1984».

Ενδεικτικά, τα πρόσφατα περιστατικά απαγόρευσης της ελεύθερης έκφρασης για το Παλαιστινιακό-τη γενοκτονία των Παλαιστινίων από το κράτος του Ισραήλ, στην Ελλάδα, στη Γερμανία και αλλού, αποδεικνύουν του λόγου το αληθές.

Σε αυτό το πλαίσιο, οι υποκλοπές, η μονόπλευρη προβολή της μιάς άποψης, ο εξοβελισμός ή η διαστρέβλωση των άλλων, η αστυνομική βία συνιστούν κυρίαρχα χαρακτηριστικά της κυβέρνησης της ΝΔ του «συστήματος Μητσοτάκη».

Προκειμένου να ενισχύσουν τα «μεγάλα και ισχυρά» συμφέροντα της ολιγαρχίας, οι δυνάμεις του νεοφιλελευθερισμού και της οπισθοδρόμησης, έχοντας απονευρώσει συνειδήσεις, διαθέσεις και απόψεις, μέσω της επιβολής ελέγχου στις πηγές πληροφόρησης και της δημιουργίας κλίματος φόβου στους πολίτες, επιχειρούν να καταστείλουν τις λαϊκές αντιδράσεις, με την οικοδόμηση ενός καθεστώτος «ανάπηρης» δημοκρατίας.

Εξάλλου ο φασισμός και η ακροδεξιά καραδοκούν, παραπέμποντας ανοιχτά στην παράδοση και τις πρακτικές της χουντικής περιόδου και άλλων περιόδων βαρβαρότητας.

Οι κοινωνικές δυνάμεις της παραγωγικής δημιουργίας, της εργασίας, της περιφέρειας, της νεολαίας και οι προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις, οφείλουν να αντιταχθούν σε αυτό το καθεστώς.

Και ταυτόχρονα να προτάξουν και να διαμορφώσουν ένα σχέδιο εναλλακτικής προοδευτικής διακυβέρνησης, με τη στήριξη και τη συμμετοχή της κοινωνικής πλειοψηφίας.