Ισπανία: τέσσερις εκλογές, κανένα αποτέλεσμα, στην άρση του πολιτικού αδιεξόδου
Τέσσερις εθνικές εκλογές σε τέσσερα χρόνια μετρά αισίως η Ισπανία. Και το χειρότερο είναι πως ούτε η κάλπη της Κυριακής μοιάζει ικανή να δώσει τέλος στην παρατεταμένη πολιτική αβεβαιότητα που ταλανίζει τη χώρα.
Το κυβερνών Σοσιαλιστικό Κόμμα θεωρείται βέβαιο ότι θα κόψει πρώτο το νήμα, δεδομένου ότι ο παραδοσιακός αντίπαλος του, το συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα, μοιάζει να πηγαίνει μεν καλύτερα από την καταστροφική κάλπη της άνοιξης (όταν έχασε 71 έδρες), αλλά σαφώς δεν έχει προοπτικές για πρωτιά.
Όμως, η νίκη αυτή δεν θα αφήσει τον σημερινό πρωθυπουργό Πέδρο Σάντσεθ σε καλύτερη θέση από ότι βρισκόταν τους προηγούμενους μήνες: να προσπαθεί απεγνωσμένα να βρει εταίρους για έναν σταθερό και βιώσιμο κυβερνητικό συνασπισμό
Οι αριστεροί Podemos, με τους οποίους δοκίμασε να φτάσει σε συμφωνία αλλά απέτυχε, με αποτέλεσμα η χώρα να ξαναπάει σε εκλογές, φαίνεται ότι θα αποδυναμωθούν περαιτέρω, με τον κόσμο να είναι δυσαρεστημένος τόσο με την πορεία του κόμματος όσο και με την στάση που κράτησε στις διαπραγματεύσεις για τον σχηματισμό κυβέρνησης.
Προφανώς η κοινή γνώμη δυσφορεί με την εκ νέου προσφυγή στις κάλπες και θα τιμωρήσει όσα κόμματα θεωρεί ότι δεν βοήθησαν ώστε να επιτευχθεί λύση. Ανάμεσα σε αυτά είναι και οι κεντρώοι Ciudadanos, που μέχρι πέρυσι ήλπιζαν να γίνουν η νέα ισχυρή δύναμη στον κεντροδεξιό χώρο, εκμεταλλευόμενοι την αποδυνάμωση του Λαϊκού Κόμματος, αλλά τελικά πλήρωσαν τα λάθη τους.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν το κόμμα του Αλμπέρ Ριβέρα να είναι ο μεγάλος χαμένος της αναμέτρησης, πέφτοντας μόλις στις 14(!) έδρες από τις 57 που καταλαμβάνουν σήμερα.
Τα παραπάνω νούμερα, εφόσον επιβεβαιωθούν, καθιστούν τη μαθηματική εξίσωση για το σχηματισμό κυβέρνησης εξαιρετικά δύσκολο να επιλυθεί. Ουσιαστικά, ακόμη πιο δύσκολο από ότι ήταν μετά τις εκλογές του Απριλίου. Εξού και το κλίμα κατήφειας και αδιαφορίας που επικρατεί στην ισπανική κοινωνία, με αποτέλεσμα οι αναλυτές να αναμένουν πως η αποχή θα κινηθεί σε επίπεδα ρεκόρ.
Κερασάκι στην τούρτα της δυσοίωνης αυτής εικόνας είναι η διαφαινόμενη περαιτέρω ενίσχυση της άκρας δεξιάς. Το νεοφασιστικό, ευρωφοβικό και ρατσιστικό Vox (που δίκαια περιγράφεται ως ένα από τα πιο σκληροπυρηνικά ακροδεξιά κόμματα της Ευρώπης), κατάφερε να εξελιχτεί από ένα κόμμα του 0,20% σε υπολογίσιμη δύναμη που την Κυριακή διεκδικεί έως και την τρίτη θέση!
Στις εκλογές του Απριλίου, η «Φωνή» έγινε το πρώτο ακροδεξιό κόμμα που κατάφερε να μπει στην ισπανική εκλογή, από την εποχή της πτώσης της χούντας του Φράνκο, κερδίζοντας 24 έδρες. Και τώρα οι δημοσκοπήσεις το εμφανίζουν να υπερδιπλασιάζει τη δύναμη του έως και στις 44 έδρες!
Το κατακερματισμένο πολιτικό τοπίο συμπληρώνεται και από την προσθήκη δύο νέων κομμάτων, που διεκδικούν ένα (έστω και μικρό) κομμάτι της πίτας. Πρόκειται για το νεοιδρυθέν αριστερό Mas Pais, του μέχρι πρόσφατα υπαρχηγού των Podemos, Ινίγο Ερεχόν, που αποφάσισε να ακολουθήσει τη δική του πορεία. Και το αριστερό καταλανικό κόμμα CUP, το οποίο για πρώτη φορά δοκιμάζει την τύχη του σε εθνικές κάλπες.
Τα εθνικιστικά καταλανικά κόμματα ευρύτερα θεωρείται ότι θα πάνε αρκετά καλά, εκμεταλλευόμενα την αναζωπύρωση της αποσχιστικής ρητορικής στην Καταλονία, μετά τα γεγονότα του περασμένου μήνα, με τη καταδίκη των αρχηγών του δημοψηφίσματος του 2016 που κατέβασε και πάλι τον κόσμο στους δρόμους. Η εξέλιξη αυτή έχει συσπειρώσει τους ψηφοφόρους της Καταλονίας γύρω από τα κόμματα της περιοχής τους με στόχο να ενισχύσουν τη φωνή τους στη νέα ισπανική βουλή.
