Ιστορική ύφεση προ των πυλών για τη Γερμανία
Με ιστορικά επίπεδα ύφεσης απειλείται η γερμανική οικονομία, σύμφωνα με τη διαπίστωση των έγκριτων γερμανικών οικονομικών ινστιτούτων.
Παρόλ’αυτά, η κυβέρνηση της χώρας εξακολουθεί να αντιδρά μονόφθαλμα απέναντι στην κρίση, λαμβάνοντας μέτρα στήριξης της εσωτερικής της αγοράς, λες και μπορεί η εξαγωγική της δύναμη να ανακάμψει αν οι καλύτεροι πελάτες της, οι χώρες του ευρωπαϊκού νότου, έχουν ισοπεδωθεί οικονομικά.
Σύμφωνα με τις σημερινές σοκαριστικές προβλέψεις οι ρυθμοί ανάπτυξης μπορεί να υποχωρήσουν έως και κατά 10% μέσα στο δεύτερο τρίμηνο, καθώς η πανδημία εξακολουθεί να εξαπλώνεται και ο αριθμός των κρουσμάτων στη χώρα να αυξάνεται.
Το δραματικό αυτό ποσοστό σε τριμηνιαίο επίπεδο, που είναι το υψηλότερο από τότε που ξεκίνησε η καταγραφή των στοιχείων και υπερδιπλάσιο της κάμψης που προκάλεσε στη χώρα η χρηματοπιστωτική κρίση του 2009, θα οδηγήσει σε υποχώρηση της οικονομίας σε ποσοστό 4,2% σε ετήσια βάση. Θα προκαλέσει δε, αστάθεια στον χρηματοπιστωτικό κλάδο και αρκετά λουκέτα στην επιχειρηματική αγορά, τα οποία δεν θα μπορέσουν να ανατραπούν ούτε από το δίχτυ προστασίας του γερμανικού κράτους.
Αναλόγως θα υπάρξει και άλμα της ανεργίας, αν και ο συνολικός αριθμός των ανέργων στη χώρα εκτιμάται ότι θα παραμείνει αισθητά χαμηλότερος σε σχέση με τον κοινοτικό μέσο όρο. Συγκεκριμένα ο γερμανικός δείκτης θα αυξηθεί στο 5,5% όταν ο μέσος όρος της ανεργίας στην Ευρωζώνη βρίσκεται στο 7,4%.
Τα μέτρα στήριξης για την προστασία επιχειρήσεων και νοικοκυριών θα δοκιμάσουν την εμμονή της χώρας στη δημοσιονομική πειθαρχία, καθώς η χώρα θα παρουσιάσει δημοσιονομικό έλλειμμα ύψους 158 δισ. ευρώ, ενώ και το δημόσιο χρέος θα αυξηθεί από το 60% στο 70% επί το ΑΕΠ.
Παρόλ’ αυτά τα πέντε γερμανικά ινστιτούτα (το Ifo, το RWI της Έσσης, το ινστιτούτο του Βερολίνου, του Κίελου, του Χάλλε) επιμένουν ότι η Γερμανία βρίσκεται σε καλή θέση να αντισταθεί στη λαίλαπα και να επιστρέψει σε θετικό έδαφος ήδη από την επόμενη χρονιά. Όμως, προφανώς ποντάρουν σε γενικότερη ανάκαμψη στην Ευρώπη και όχι μόνο, μετά την κρίση, κάτι που βεβαίως θα είναι πρακτικά δύσκολο να επιτευχθεί, αν η ενωμένη Ευρώπη επιμείνει σε ημίμετρα για να αντιμετωπίσει τις οικονομικές συνέπειες της πανδημίας και την καταστροφή που συντελείται στις χώρες του νότου.