Κατώτατος: Κοροϊδεύουν καθαρίστριες, σεκιουριτάδες και νέους!
Με τον φόβο της απόλυσης, νέοι εργαζόμενοι σε εστίαση και εμπορικά καταστήματα, καθαρίστριες και security οι οποίοι εργάζονται σε «εργολάβους», ανέχονται την άρνηση των εργοδοτών τους να προχωρήσουν στην αύξηση του κατώτατου μισθού, που έχει νομοθετήσει η κυβέρνηση και ισχύει από αυτόν τον μήνα.
Με «αυτοσχέδιες» ερμηνείες του νόμου, οι συγκεκριμένοι εργοδότες κοροϊδεύουν τους υπαλλήλους τους και αρνούνται να τους δώσουν τον αυξημένο κατά 6,5% κατώτατο μισθό που δικαιούνται.
Η εκμετάλλευση είναι ακόμα μεγαλύτερη στις περιπτώσεις εκείνες, όπου οι εργαζόμενοι είναι αλλοδαποί και ζουν στη χώρα μας σε ένα καθεστώς ανασφάλειας, που συνήθως το επιτείνει η ελλιπής γνώση της ελληνικής γλώσσας και η άγνοια της προστασίας που τους προσφέρει ο νόμος και το Εργατικό Δίκαιο. Οι καταγγελίες που φτάνουν τηλεφωνικά στην One Voice αποκαλύπτουν πόσο ελλιπείς είναι οι έλεγχοι των αρμόδιων Αρχών, δίνοντας σε κάποιους τη «σιγουριά» ότι, μπορούν να γλιτώσουν κυρώσεις και πρόστιμα, παραμένοντας έξω από το «ραντάρ» της Επιθεώρησης Εργασίας.
Το αποτέλεσμα αυτής της τακτικής λειτουργεί σε βάρος των ίδιων των εργαζομένων, του κράτους και του ανταγωνισμού στην αγορά. Η άρνηση ορισμένων εργοδοτών να αυξήσουν τους κατώτατους μισθούς καθηλώνει τα ελάχιστα εισοδήματα που λαμβάνουν οι υπάλληλοί τους, με αποτέλεσμα να δυσκολεύονται να καλύψουν βασικές τους ανάγκες, περιορίζουν σημαντικά την κινητικότητα στην αγορά εργασίας από τον φόβο να «πέσουν» σε έναν χειρότερο εργοδότη, η μείωση της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων επηρεάζει αρνητικά τον κύκλο εργασιών, κυρίως στα μικρά καταστήματα και επιχειρήσεις της γειτονιάς, ενώ ταυτόχρονα «νοθεύεται» ο υγιής ανταγωνισμός μεταξύ των επιχειρήσεων.
Το «κόλπο»: Μειώνουν τις ώρες εργασίας
Όπως καταγγέλλουν ανώνυμα νέοι εργαζόμενοι, που φοβούνται να προκαλέσουν έλεγχο στις επιχειρήσεις στις οποίες απασχολούνται για να μην χάσουν τη δουλειά και τα ελάχιστα, έστω, που παίρνουν σήμερα, ορισμένοι εργοδότες «σκαρφίζονται» δικαιολογίες και επιλέγουν τακτικές που στο τέλος οδηγούν στον ίδιο ή ακόμα και σε… χαμηλότερο μισθό.
«Στην αποθήκη στην οποία δουλεύω εδώ και τέσσερα χρόνια απασχολούμαστε τρία άτομα. Εγώ δούλευα μέχρι τον Μάρτιο με πλήρες ωράριο και έπαιρνα περίπου 666 ευρώ καθαρά στην τσέπη. Η δουλειά δεν έχει μειωθεί καθόλου, παρ’ όλα αυτά όμως, ο εργοδότης μού μείωσε τις ώρες απασχόλησης σε τέσσερις, μειώνοντας τον μισθό μου και αυξάνοντας τον όγκο και τις απαιτήσεις εργασίας που έχει από εμένα, στον μειωμένο χρόνο εργασίας». Το αποτέλεσμα είναι η υπερ-εντατικοποίηση της απασχόλησης, με ρυθμούς και συνθήκες που εξαντλούν τον εργαζόμενο και η μείωση του εισοδήματος. Όπως προκύπτει από το ρεπορτάζ, η «λύση» του «ψαλιδισμένου» ωραρίου εργασίας, επιλέγεται σε πολλές επιχειρήσεις, είτε αυτές είναι εστίασης είτε εμπορικά καταστήματα, με θύματα κυρίως νέους σε ηλικία εργαζόμενους, οι οποίοι έχοντας την αρνητική εμπειρία των μνημονίων και τον φόβο της ανεργίας και του μηδενικού εισοδήματος, ανέχονται την εκμετάλλευση αυτή και παραμένουν στον ίδιο εργοδότη, χωρίς να τον καταγγέλλουν.
Ορισμένοι εργοδότες δικαιολογούν την αυθαίρετη απόφασή τους να μην αυξήσουν τον κατώτατο μισθό, επικαλούμενοι οικονομικούς λόγους, πτώση του τζίρου και ανεπαρκή αύξηση των εσόδων τους, «ενοχοποιώντας» ορισμένες φορές ακόμα και τους ίδιους τους εργαζόμενους για την κατάσταση που επικαλούνται, υπονοώντας μειωμένη παραγωγικότητα!
«Η αύξηση δεν είναι για εσένα…»
Εργαζόμενη από τη Βουλγαρία, η οποία δουλεύει στη χώρα μας ως καθαρίστρια σε συνεργείο καθαρισμού για πάνω από τρία χρόνια, λαμβάνοντας τον κατώτατο μισθό των 780 ευρώ μικτά, καταγγέλλει ότι ο εργολάβος-εργοδότης της, «ερμηνεύει» με δικό του τρόπο τον νόμο, αφήνοντας και αυτήν και τις υπόλοιπες συναδέλφους της στο ίδιο μισθολογικό επίπεδο.
«Μας είπε ότι, η αύξηση στον κατώτατο μισθό που ανακοίνωσε η κυβέρνηση δεν αφορά εμάς, που είμαστε “παλιές” εργαζόμενες, αλλά μόνο όσες θα προσλάβει από εδώ και μετά… Μας είπε ότι, αυτό είναι και αν μας αρέσει, διαφορετικά να γυρίσουμε στις χώρες μας…». Στο ερώτημα γιατί δεν καταγγέλλουν τον εργοδότη στην Επιθεώρηση Εργασίας ή ανώνυμα στη ΓΣΕΕ ή το Εργατικό Κέντρο, για να προκαλέσουν έλεγχο και τη συμμόρφωση του εργοδότη, η απάντηση ήταν ότι «θα μας διώξει όλες και θα πάρει άλλο προσωπικό και εγώ αυτή τη δουλειά τη χρειάζομαι, όσα και αν παίρνω…».
«Ξεχνούν» τις τριετίες…
Η αύξηση του κατώτατου μισθού επηρεάζει θετικά και τους εργαζόμενους, οι οποίοι κλείνουν τις πρώτες τρεις τριετίες απασχόλησης σε έναν ή περισσότερους εργοδότες. Ο τελευταίος εργοδότης, ωστόσο, συχνά «ξεχνάει» τις τριετίες ή «τιμωρεί» τον εργαζόμενο, ο οποίος θα του προσκομίσει την προϋπηρεσία του, «κουρεύοντας» τις ώρες ή ακόμα και τις ημέρες που τον απασχολεί, για να «παγώσει» τον μισθό του στα τρέχοντα επίπεδα…
«Φέσια» και «μαύρες» γιορτές…
Μέσα σε αυτό το σκηνικό εκμετάλλευσης και εξαπάτησης, ένας σημαντικός αριθμός εργαζομένων διαβιεί… αυτοσχεδιάζοντας καθημερινά και μαθαίνοντας να διαχειρίζεται τη φτώχεια που κάποιοι επιτήδειοι εργοδότες του επιβάλλουν. Το «κουτσουρεμένο» μεροκάματο, δεν επιτρέπει την πληρωμή όλων των υποχρεώσεων, τα «φέσια» και οι απλήρωτοι λογαριασμοί αυξάνονται και οι ίδιοι αδυνατούν να προσφέρουν στις οικογένειες τους όχι «το κάτι παραπάνω που περιμέναμε να πάρουμε στα παιδιά μας», αλλά ακόμα και το ελάχιστο, το απαραίτητο για να μπορούν να ζουν με μια στοιχειώδη αξιοπρέπεια.
Το πρόβλημα με τους εργοδότες-«νομοθέτες», που αποφασίζουν και επιβάλλουν δικό τους «δίκαιο» στους εργαζομένους τους, εντοπίζεται τόσο σε πολύ μικρές επιχειρήσεις που απασχολούν έναν, δύο το πολύ τρεις υπαλλήλους, όσο και σε μεγαλύτερες επιχειρήσεις με περισσότερο προσωπικό, σε δουλειές δύσκολες, που είναι όμως εύκολο -για τον εργοδότη- να αναπληρώσει μια χαμένη θέση εργασίας.
Ανεξέλεγκτη η κατάσταση το καλοκαίρι!
Η κατάσταση στους χώρους εργασίας, τα τελευταία χρόνια, ειδικά τη θερινή περίοδο, τείνει να γίνει ανεξέλεγκτη, όπως καταγγέλλουν εκπρόσωποι των συνδικάτων εργαζομένων. Νέοι και νέες, οι οποίοι αναζητούν το εποχικό μεροκάματο, συνήθως ψάχνοντας την πρώτη τους δουλειά, είναι κυρίως τα εύκολα θύματα της εκμετάλλευσης κάποιων εργοδοτών. Το γεγονός ότι, δεν είναι «μυημένοι» και δεν γνωρίζουν τα εργασιακά τους δικαιώματα, διευκολύνει τους επιτήδειους, δήθεν «επιχειρηματίες» να τους εκμεταλλευτούν με εξαντλητικά ωράρια εργασίας, κάλυψη περισσότερων από ένα πόστων μέσα στην επιχείρηση (π.χ. λάντζα, σέρβις, καθαριότητα), απαράδεκτες συνθήκες εργασίας και σε κάποιες περιπτώσεις -αισθητά μειωμένες μετά τη δημοσιότητα που έλαβε το θέμα τα προηγούμενα χρόνια- άθλιες συνθήκες στέγασης.
Το νομοθετικό πλαίσιο καταστρατηγείται, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, όχι μόνο σε ό,τι αφορά στον κατώτατο μισθό ή την καταβολή της πρέπουσας αμοιβής στους εργαζομένους. Η αδυναμία των ελεγκτικών μηχανισμών να καλύψουν όλη την επικράτεια, ο φόβος των εργαζομένων να αποκαλύψουν στις αρμόδιες Αρχές τούς εργοδότες που κερδοσκοπούν σε βάρος τους και εκμεταλλεύονται όσους από ανάγκη επιβίωσης ανέχονται την αυθαιρεσία, αλλά και η αδυναμία των συνδικάτων να πείσουν και να φέρουν κοντά τους, τους εργαζόμενους αυτούς για να τους στηρίξουν και να προστατεύσουν μέσα από οργανωμένες διαδικασίες τα συμφέροντά τους, έχει δώσει την ευκαιρία σε κάποιους δήθεν «επιχειρηματίες» να επιβάλλουν τους κανόνες τους, ξεφεύγοντας από τις συνέπειες του νόμου.
Τα πράγματα έχουν γίνει ακόμη πιο δύσκολα σε ορισμένους ιδιαίτερα δημοφιλείς, τουριστικούς προορισμούς, όπου διαπιστώνεται μια μετακίνηση από τις «μπίζνες της νύχτας» στις δουλειές της ημέρας, μεταφέροντας «πρακτικές» εκφοβισμού στους εργαζόμενους, οι οποίοι διεκδικούν αυξήσεις, δεδουλευμένα και δικαιώματα…
